Η Ελλάδα, η Ευρώπη και οι άλλοι Του Αλεξη Παπαχελα Τα φώτα της δημοσιότητος θα στραφούν την επόμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον και τη συνάντηση Παπανδρέου - Ομπάμα. Για να είμαστε, όμως, ρεαλιστές η σχέση της Ελλάδος με την Αμερική μετράει πολύ λιγότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ο πρόεδρος Ομπάμα και να θέλει δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε τον Πόλσον ούτε κανέναν άλλον. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουμε να περιμένουμε ούτε επενδύσεις ούτε, βεβαίως, στήριξη για να διευκολυνθεί ο δανεισμός μας. Ακόμη και τα όπλα που παραγγέλνουμε τα τελευταία χρόνια είναι όλο και λιγότερο αμερικανικής προέλευσης. Μπορεί διάφοροι Αμερικανοί πρόεδροι να αναφέρονται κατά καιρούς σε μια «στρατηγική σχέση», αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πολλά ούτε να δώσουμε ούτε, όμως, και να πάρουμε από τις ΗΠΑ. Τα ελληνικά συμφέροντα περνούν πλέον πρωτίστως από το Βερολίνο και το Παρίσι. Εκεί παίζεται σήμερα το παιχνίδι για τη διάσωση της Ελλάδος και όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες κ.λπ. έχουν άμεση εξάρτηση από την Ευρώπη. Είμαστε ένα απείθαρχο, κακομαθημένο και ολίγον προβληματικό κομμάτι του ευρωπαϊκού παζλ. Είμαστε, όμως, χωρίς αμφιβολία, μια χώρα ευρωπαϊκών συμφερόντων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνουμε ανοίγματα, όπου μας συμφέρει και όπου μπορεί να υπάρχει «ψωμί». Πρώτο παράδειγμα η Κίνα, όπου παρ’ ολίγον να βγάλουμε τα μάτια μας με την αδιανόητη ανοησία του χειρισμού της υπόθεσης COSCO. Οι Κινέζοι αγαπούν την Ελλάδα, τη θέλουν ως μια επενδυτική βάση στην Ευρώπη και εμείς είχαμε αποφασίσει να τους κλείσουμε την πόρτα για χάρη μερικών καλοπληρωμένων συνδικαλιστών και ανεγκέφαλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο παράδειγμα, η Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα έκανε το απίθανο και εκεί. Πλήρωσε όλο το κόστος για τη στήριξη των Αράβων τη δεκαετία του ’80 και άφησε τα οφέλη στην Ιταλία, τη Γαλλία κ.α. Τώρα που έχει έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με εξαιρετικό «όνομα» και προσβάσεις σε αυτές τις χώρες, καιρός είναι να το εκμεταλλευθεί. Η Μέση Ανατολή είναι η αυλή μας και βεβαίως μια περιοχή με πολλά χρήματα. Ολα αυτά θα είναι εφικτά αν σοβαρευθούμε ως χώρα. Γιατί αν συνεχίσουμε να έχουμε ένα κράτος διεφθαρμένο, συντεχνίες και ομάδες πίεσης και εκβιασμού που ειδικεύονται στην απόκρουση επενδυτών και κεφαλαίων, θα καταντήσουμε απλά ο φτωχός και προβληματικός συγγενής των Ευρωπαίων εταίρων μας... WWW.KATHIMERINI.GR