Ολες αυτές οι θυσίες για... 0,3%;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

«E» 30/3

Παντελώς αδιάφοροι αποδείχθηκαν χθες οι κερδοσκόποι απέναντι στις αβάσιμες θεωρίες περί «μαξιλαριού προστασίας», που δήθεν προσέφεραν στην ελληνική οικονομία οι ηγέτες της ευρωζώνης, με την κάκιστη για τη χώρα μας απόφαση που υιοθέτησαν την Πέμπτη στις Βρυξέλλες. Ψυχρολουσία περίμενε την κυβέρνηση Παπανδρέου καθώς απευθύνθηκε στις αγορές για να δανειστεί εκδίδοντας επταετές ομόλογο. Το επιτόκιο διαμορφώθηκε μετά βίας στο 5,9% και η προσφορά αγοραστών ήταν κατά πολύ μικρότερη από τις δύο προηγούμενες φορές: η κυβέρνηση ζητούσε 5 δισεκατομμύρια ευρώ και προσφέρθηκαν μόλις 7 δισεκατομμύρια, ενώ τον Ιανουάριο η προσφορά ήταν πενταπλάσια και τον Μάρτιο τριπλάσια (5ετές και 10ετές ομόλογο αντιστοίχως).
Αποδείχθηκαν έτσι φρούδες οι ελπίδες ότι η λαίλαπα αντεργατικών και φορολογικών μέτρων και η απόφαση των «16» της Ευρωζώνης θα οδηγούσαν σε άξια λόγου αποκλιμάκωση των επιτοκίων με τα οποία δανείζεται η χώρα μας. Δυστυχώς, τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Ας μην κρυβόμαστε. Το επιτόκιο 5,9% είναι αποκαρδιωτικό. Αδικαιολόγητα υψηλό από οικονομική πλευρά. Απέχει 2,15% από το αντίστοιχο 3,75% το επταετών ομολόγων της Γερμανίας και της Γαλλίας, ενώ ακόμη και τα 7ετή ομόλογα της Πορτογαλίας, της χώρας που είναι στη χειρότερη κατάσταση μετά την Ελλάδα, δόθηκαν με επιτόκιο 4,35%, μόλις 0,6% περισσότερο από της Γερμανίας.
Οσον αφορά δε τα 7ετή ομόλογα της Ισπανίας -χώρα που έχει έλλειμμα 11,4% έναντι του 12,7% της Ελλάδας- αυτά εκδόθηκαν με επιτόκιο 3,8%. Μόνο... 0,05% περισσότερο από τα γερμανικά! Ανθρακες ο θησαυρός, λοιπόν. Υποστηρίζαμε χθες ότι «οι ηγέτες της ευρωζώνης έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ενθαρρύνουν τους... κερδοσκόπους, αποφασίζοντας ότι ούτε τα κράτη της ΕΕ θα μας δανείσουν ποτέ με το μέσο επιτόκιο της Ευρωζώνης».
Δυστυχώς, το επιτόκιο με το οποίο υποχρεώθηκε να δανειστεί η κυβέρνηση δικαίωσε την εκτίμηση αυτή.
Υποστηρίζαμε επίσης ότι η εξαιρετικά ευνοϊκή για τις ευρωπαϊκές και ακόμη περισσότερο για τις ελληνικές τράπεζες απόφαση Τρισέ «δεν έχει καμία απολύτως οργανική σχέση με το κρισιμότατο σήμερα για την ελληνική κυβέρνηση ζήτημα, με τι επιτόκιο θα δανείζεται». Το 5,9% επιβεβαίωσε, δυστυχώς, την ορθότητα και αυτής της εκτίμησης.
Το ζήτημα δεν είναι όμως η ορθότητα της μιας ή της άλλης άποψης. Εδώ ανακύπτει άλλο, πολύ σοβαρότερο, ζήτημα πολιτικού χαρακτήρα.
Στα τέλη Ιανουαρίου, χωρίς η κυβέρνηση Παπανδρέου να έχει εξαγγείλει κανένα από τα σφοδρότατα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που έχει υιοθετήσει σήμερα, εν μέσω θύελλας κερδοσκοπικών επιθέσεων εναντίον της χώρας μας είχε βγει να δανειστεί. Μόλις 5 δισεκατομμύρια ευρώ ζητούσε, αλλά περίπου 25 δισεκατομμύρια ευρώ της προσφέρθηκαν μέσα σε τρεις ώρες, με επιτόκιο 6,2%.
Στο δίμηνο που μεσολάβησε, το διεθνές κύρος της χώρας καταρρακώθηκε σε απίστευτο βαθμό. Το εισόδημα μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού υφίσταται βίαιη μείωση. Ολος ο ελληνικός λαός φτωχαίνει εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής. Αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης και μειώνονται οι συντάξεις. Ταμεία απειλούνται με κατάρρευση καθώς κατά δεκάδες χιλιάδες τρέχουν πανικόβλητες να συνταξιοδοτηθούν οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι. Η χώρα κυλάει σε κατάσταση κατάθλιψης και μιζέριας.
Ολα αυτά γίνονται για να πέσει το επιτόκιο δανεισμού κατά... 0,3%; Χίλιες φορές προτιμότερο οι κυβερνητικοί φωστήρες να είχαν πάρει και τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ που τους προσφέρθηκαν τον Ιανουάριο, να είχαμε έτσι ξεμπλέξει με το κρίσιμο σημείο του φετινού δανεισμού (κάλυψη των 20 και κάτι δισεκατομμυρίων των τοκοχρεολυσίων Απρίλη - Μάη) και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να μην είχε υποχρεωθεί να πουλήσει τη σοσιαλιστική ψυχή της στον δεξιό διάβολο της νεοφιλελεύθερης ΕΕ!
Να μην είχε πάρει κανένα από τα αντεργατικά μέτρα. Μόνο εκείνα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, με τα οποία συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Γιατί όμως δεν πήρε τα 25 δισεκατομμύρια τον Ιανουάριο και άρχισε αυτή την ανόητη ιστορία με την προσφυγή στο ΔΝΤ που αποδείχθηκε μπούμερανγκ; Μόνο από πολιτική ανικανότητα ορθής εκτίμησης της κατάστασης; Μήπως πρέπει να ευχηθούμε να ήταν μόνο αυτό; Τι να πει κανείς...
Αποτυχία
Ανάγκη αλλαγής της πολιτικής
Παταγώδη αποτυχία σημείωσε η πολιτική της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα, αναφορικά με τον δανεισμό του κράτους. Η πολιτική της τυφλής υπακοής της κυβέρνησης Παπανδρέου στις απαιτήσεις της Μέρκελ και της Κομισιόν αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν συνεπιφέρει τίποτα θετικό για τη χώρα και τον λαό μας. Μας οδηγεί στη μιζέρια. Αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει αμέσως. Με άλλο πρόγραμμα εξελέγη το ΠΑΣΟΚ. Με ένα πρόγραμμα που έδινε ελπίδες για καλύτερο μέλλον σε ευρύτατες μάζες ψηφοφόρων, όπως απέδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο Γ. Παπανδρέου εγκατέλειψε το πρόγραμμά του, υποκύπτοντας σε πιέσεις συντηρητικών κύκλων. Αυτή η υποχώρησή του αποδεικνύεται καταστροφική.