Ο Δρούτσας, ο Νίμιτς και το παρασκήνιο για συνάντηση με την Κλίντον
Στις 25 Ιανουαρίου ο Δρούτσας προσκάλεσε τον Νίμιτς στην Αθήνα και στις 26 του μηνός, σε λιγότερο από ένα 24ωρο, άνοιξε... «ως διά μαγείας» η θύρα της Χίλαρι Κλίντον στον έβδομο όροφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Τελικά ο Δημήτρης θα δει τη Χίλαρι Σύμπτωση ή κάτι περισσότερο; Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι Αμερικανοί προσχηματικά και παρά την πληθώρα των ελληνικών επιχειρημάτων, δεν δεσμεύονταν σε αναβάθμιση της επίσκεψης του Ελληνα «εναλλακτικού» υπουργού Εξωτερικών (σ.σ. η ατυχής ορολογία «alternative» χρησιμοποιείται στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ), γιατί θεωρούσαν πως ελλείψει τίτλου και θέσεως υπουργού δεν μπορούσε να πάει παραπάνω από τον ομόλογό του αναπληρωτή (deputy) υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Στάινμπεργκ.
Μέσα σ' αυτή τη διπλωματική θολούρα και αίσθηση επαιτείας για τη συγκεκριμένη συνάντηση, που κάθε άλλο παρά χώρα της ευρωζώνης υποδεικνύει, φάνηκε αίφνης «φως» στον ορίζοντα και «διευκρινίστηκαν» οι αμερικανικές προθέσεις.
Με... «τρυφερότητα» είναι αλήθεια, έπεσε στο τραπέζι η καθ' όλα εκβιαστική αμερικανική «υπενθύμιση», πως ο Αμερικανός διαπραγματευτής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς «ξεροσταλιάζει» έξω από την πόρτα της Αθήνας και παρά τα συνεχή του χτυπήματα κανείς δεν του ανοίγει να περάσει μέσα.
Η «υπενθύμιση», υπό μορφήν υποδείξεων για ν' ανοίξει η πόρτα στον κ. Νίμιτς, ήταν ουσιαστικά σε απάντηση της ελληνικής εμμονής να δει ο «εναλλακτικός» κ. Δρούτσας την προϊσταμένη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κυρία Κλίντον.
Διαρκούσης της αβεβαιότητος της επίσκεψης Δρούτσα το «μήνυμα» ήταν σαφές και προφανώς έγινε απολύτως κατανοητό, πως αν δεν προσκληθεί στην Αθήνα ο «άνθρωπός» τους, ο Νίμιτς, ο Δρούτσας δεν βλέπει την Κλίντον και ίσως να μη δει και την Ουάσιγκτον.
Οι Αμερικανοί, που ενδιαφέρονται επί του πρακτέου, έκριναν πως ήταν μια ευκαιρία για να «ξεκολλήσουν» την Αθήνα άμεσα από την «απραξία» της στο Σκοπιανό, μετά τις, κατ' αυτούς, «ελπιδοφόρες ενδείξεις» που έδωσαν οι επαφές της πολιτικής ηγεσίας Αθηνών και Σκοπίων.
Από την άλλη πλευρά, έγινε αντιληπτό στην Αθήνα πως θα πρέπει να υπάρξει μια φαινομενική, τουλάχιστον, κινητικότητα στα ελληνο-τουρκικά, για να υπάρχει κάποιο νόημα συζήτησης επ' αυτών στην Ουάσιγκτον, όπου για τα «δικά» τους (Αφγανιστάν) δεν περιμένουν ν' ακούσουν κάτι διαφορετικό απ' όσα γνωρίζουν.
Ανεξαρτήτως, δε, του βαθμού σύνδεσής τους, κατ' ουσίαν η καθ' υπόδειξη των Αμερικανών πρόσκληση Δρούτσα στον Νίμιτς άνοιξε και τον δρόμο της επίσκεψης του πρώτου στα ανώτατα κλιμάκια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ολων αυτών, βέβαια, είχε προηγηθεί ένα πλούσιο διπλωματικό παρασκήνιο συνεχών μυστικών διαβουλεύσεων Νίμιτς, που δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας και είναι υπ' όψιν της «Ε», με τις οποίες ο μεσολαβητής του ΟΗΕ επεδίωξε εις μάτην την επανέναρξη των συνομιλιών με τις δύο πλευρές.
Κατά τις σχετικές πληροφορίες, ο κ. Νίμιτς είχε εκφράσει «έντονο παράπονο», γιατί διαπιστωμένα, όπως ισχυριζόταν, υπήρχαν «άλλες μυστικές διαβουλεύσεις» για τις οποίες ο ίδιος δεν ήταν ενήμερος και επληροφορείτο διά της τεθλασμένης και, συνεπώς, θεωρούσε πως ο ρόλος του, εκ των πραγμάτων, έτεινε να καταστεί «άνευ νοήματος».
Οι αναφορές Νίμιτς για μυστικές και εν αγνοία του διαβουλεύσεις αφορούσαν την περίοδο των τελευταίων μηνών της κυβέρνησης Καραμανλή (επί υπουργίας Μπακογιάννη) και τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπως λέγεται εγκύρως.
Απ' ό,τι φαίνεται, υπάρχουν «δίαυλοι επικοινωνίας» («back channels») για τους οποίους «δεν είμαι ενήμερος», φέρεται να 'χει πει ο κ. Νίμιτς περίπου προ μηνός σε Αμερικανούς συνομιλητές του με τους οποίους επικοινωνεί τακτικά για «οδηγίες» όσο και αν ο ίδιος δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο και δηλώνει «ανεξάρτητος επιρροών» (σ.σ. η σχετική αναφορά του έχει να κάνει κυρίως με την περίοδο των τεσσάρων μηνών του ΠΑΣΟΚ και η «Ε» έχει εντοπίσει με σχετική βεβαιότητα τους «διαύλους» στους οποίους αυτός αναφέρεται).
Παράλληλα, ο Νίμιτς είχε εκφράσει στους Αμερικανούς συνομιλητές του το γεγονός ότι «δεν με δέχονται τα στελέχη της νέας κυβέρνησης» παρά τις προσπάθειές του, όπως έλεγε, ενώ, παράλληλα, είχε αντιληφθεί πως ορισμένοι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελαν την αντικατάστασή του (σ.σ. σωστά πράττοντας έχει πει στην «Ε» Αμερικανός παράγων).
Επιπλέον, μέσα σ' αυτό τον διπλωματικό δαίδαλο ο Νίμιτς διαμαρτυρόταν στην Ουάσιγκτον πως «δεν μπορώ να προχωρήσω τη διαδικασία» και εκτιμούσε πως και οι δύο πλευρές -Αθήνα και Σκόπια- δεν φαίνονται διατεθειμένες να προχωρήσουν.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η, ούτως ή άλλως, «πενιχρή» αποτελέσματος επίσκεψη Δρούτσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σήμερα αυτο-τορπιλίζεται από την καταγεγραμμένη «αγωνία» του να συναντηθεί με την Κλίντον, για λόγους καθαρά εσωτερικών κυβερνητικών ισορροπιών και ανοίγει άσκο πιέσεων στην Αθήνα, πρωτίστως για το Σκοπιανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου