Aναλυση Οι τράπεζες, ο «παπάς» και τα... «ποντίκια» Tου Γιωργου Mαντελα Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο οι ελληνικές τράπεζες θα δυσκολευτούν αρκετά (σ. σ.: αν και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτήν τη ζωή) να γίνουν... ισλανδικές. Οι «δικές μας» στηρίζουν τη ρευστότητά τους σε ποσοστό που υπολογίζεται κοντά στο 85% στις καταθέσεις ιδιωτών, που διαχειρίζονται. Το υπόλοιπο 15% προέρχεται από τρίτες πηγές, κυρίως τις αγορές (διατραπεζική κι όχι μόνο), οι οποίες, ως γνωστόν, τώρα τελευταία έχουν στερέψει. Αντιθέτως, στην Ισλανδία που χρεοκόπησε ως κράτος, επειδή χρεοκόπησαν πρώτα οι τράπεζές της, ίσχυε περίπου η ίδια αναλογία, αλλά από την ανάποδη. Δηλαδή, εκεί η ρευστότητα προερχόταν κατά περίπου 60% από τις αγορές και κατά 40% από τις καταθέσεις. Γι’ αυτό και μόλις ενέσκηψε η κρίση, έβαλαν λουκέτο και ησύχασαν. Αυτό εξήγησαν στον πρωθυπουργό οι τέσσερις «κρατικοί» τραπεζίτες στη συνάντηση που είχαν μαζί του, αμέσως μετά την επιστροφή του κ. Γ. Παπανδρέου από την «τραυματική» του επίσκεψη στο Νταβός. Ομως, προσοχή: Αυτό δεν σημαίνει ότι και στην Ελλάδα (όπως κι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο), αν συνεχιστεί αυτή η «ξηρασία» στις αγορές, δεν θα αντιμετωπιστούν συστημικά προβλήματα. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που παρατηρείται μικρή ή μεγάλη αιμορραγία από τη δεξαμενή των καταθέσεων, που είναι ο στυλοβάτης του συστήματος. Ούτε ότι όλες οι τράπεζες είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα με τον ίδιο βαθμό επιτυχίας. Αλλά ώς ένα βαθμό, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο –ελπίδα όλων είναι ότι– μπορούν να το διαχειριστούν. Αρκεί να πάρουν τα μέτρα τους, ή όπως θα έλεγε και ο «παπάς» στο γνωστό ανέκδοτο με τη «νοικοκυρά», «καλό θα ήταν μαζί με το ευχέλαιο να πάρει και καμιά γάτα» για να αντιμετωπίσει τα «ποντίκια», που τώρα τελευταία έκαναν φωλιά στο σπίτι... Κατά τα άλλα, σε λίγες μέρες ξεκινούν οι ανακοινώσεις των αποτελεσμάτων για τη χρήση που έφυγε και όλοι οι τραπεζίτες, ανεξαιρέτως, εύχονται να μην ξαναγυρίσει. Από το περιεχόμενό τους, όμως, θα φανεί και αν το εννοούν. Γιατί, όπως έχει αποδειχτεί, πολλές κουβέντες λέγονται, απλώς, για να λέγονται. Ως γνωστόν, οι εταιρικοί ισολογισμοί μπορούν να πουν πολλά, αλλά από την άλλη μπορούν και να ωραιοποιήσουν ακόμα περισσότερα. Η κρίση δίνει την ευκαιρία σε όλους να επιλέξουν την «κουρτίνα 1» και να κάνουν μια νέα αρχή. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν έχει κανένα νόημα να ανακοινωθούν υψηλές κερδοφορίες και «εντυπωσιακά» αποτελέσματα, που το μόνο που θα κάνουν –πέραν όλων των άλλων– θα είναι να προκαλέσουν. Αλλωστε, το διεθνές περιβάλλον είναι τέτοιο που επιτρέπει σκληρές ανακοινώσεις. Μόλις χθες η γερμανική τράπεζα Commerzbank έκανε γνωστό ότι η χρονιά που πέρασε έκλεισε με ζημίες. Συμπέρασμα; Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τις διοικήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι η καλλιέργεια... εντυπώσεων. Οι στιγμές είναι κρίσιμες για να μείνουμε στην επιφάνεια. Είναι ξεκάθαρο –πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται– ότι οι εντυπώσεις δεν είναι το ζητούμενο σε αυτήν τη φάση. Αφού ο κάθε συναλλασσόμενος αντιλαμβάνεται την κατάσταση καλύτερα από τον καθένα μάνατζερ, κάθε φορά που πλησιάζει στο γκισέ και εισπράττει μεγαλοπρεπή, «μεταξικά», όχι, πριν καλά καλά διατυπώσει το αίτημα. Τα δελτία Τύπου περιμένει για να μάθει την κατάσταση; Τη βλέπει και μόνος του, δεν χρειάζεται διευκρινίσεις. WWW.KATHIMERINI.GR