Εμείς και το γερμανικό αναγκαστικό δάνειο

Γράφει ο Aντωνης Καρκαγιαννης
Ξαφνικά ξύπνησε ο «πατριωτισμός» μας! Αυτός ο παλαιού, παλαιοτάτου θα έλεγα, τύπου με τη διέγερση του «ελληνικού φιλοτίμου» και της «ελληνικής ψευτολεβεντιάς». Με τέτοια χιλιομεταχειρισμένα και παντελώς φθαρμένα τερτίπια και κόλπα, επικαλούμενοι και τους... τρισχιλιετείς και ενδόξους προγόνους μας, προσπαθούμε να απαντήσουμε σε δυσάρεστες για μας παρατηρήσεις και σχόλια του ευρωπαϊκού Τύπου και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης που αναφέρονται στη δεινή οικονομική μας θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια, στην παραποίηση των οικονομικών στοιχείων από πολλές ελληνικές κυβερνήσεις και στην πλήρη αναξιοπιστία μας. Αρχίσαμε πάλι να βλέπουμε φαντάσματα και διεθνείς συνωμοσίες, και να τους αποδίδουμε την ευθύνη για την άθλια εικόνα που παρουσιάζουμε σήμερα στην Ευρώπη. Αποφεύγουμε να αναφερθούμε στα δικά μας σφάλματα και στις χρόνιες παθογένειες, που είναι και η βασική αιτία του σημερινού αδιεξόδου.
Ξαφνικά, λοιπόν, τώρα θυμηθήκαμε και το γερμανικό αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής, ως απάντηση για την πραγματικά διστακτική θέση της γερμανικής κυβέρνησης για την παροχή άμεσης οικονομικής βοήθειας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και την απροκάλυπτα εχθρική της γερμανικής κοινής γνώμης, όπως εκφράζεται μέσα από δημοσκοπήσεις και μέσα από τον Τύπο και τα ΜΜΕ. Σε βαρύ κλίμα έντασης, «δημοσιογράφοι» φαντασμάτων και άλλων αθέατων εξωγήινων δυνάμεων αυτοβούλως ανέλαβαν το βαρύ φορτίο να υπερασπισθούν την Ελλάδα, τις κυβερνήσεις της, τον «λαό» και τον πολιτισμό της. Ετσι θυμήθηκαν και το γερμανικό αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής και το έβαλαν και αυτό στη ζυγαριά. Για ποιο λόγο; Για να ισοζυγίσουμε, να ισοζυγισθούμε στην άρνηση και την κακοπιστία επιλέγοντας γεγονότα από τις χειρότερες μέρες του γερμανικού λαού και από τις δυστυχέστερες δικές μας.
Πράγματι, στα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου και των ΜΜΕ υπάρχουν και ανακρίβειες, υπερβολές, υστεροβουλίες, ακόμα και κακοήθειες. Με αιχμή της πρόκλησης το εξώφυλλο του «λαϊκού» περιοδικού «Focus». Αλλά δεν είναι μόνο ο γερμανικός Τύπος. Ο αγγλοσαξονικός Τύπος, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, στις παρατηρήσεις και στα σχόλιά του για το πρόβλημα της Ελλάδας και τη θέση της στη Ευρωζώνη, είναι περισσότερο εύστοχος, αλλά εξίσου δηλητηριώδης.
Πολλοί Ελληνες πιστεύουν ότι πίσω από την ομοβροντία των αρνητικών σχολίων υπάρχει και κρύβεται κεντρική ενορχήστρωση σκοτεινών δυνάμεων που απεργάζονται για το κακό και την καταστροφή της Ελλάδας. Οταν δεν κατανοούμε τα αρνητικά φαινόμενα και όταν αρνούμαστε πεισματικά να αναλάβουμε την ευθύνη τους, αναγνωρίζοντας τα λάθη μας, καταφεύγουμε στις συνωμοσίες που ούτως ή άλλως και, αν ακόμα υπάρχουν, δεν τις γνωρίζουμε και αυθαίρετα αποδίδουμε σ’ αυτές σημασία και δύναμη που ενδεχομένως δεν έχουν. Ζήσαμε ολόκληρο τον 20ό αιώνα και συνεχίζουμε τον 21ο με αυτές τις αντιλήψεις και με αυτήν την τακτική και έτσι, με πατριδοκάπηλες εξάρσεις, χειρισθήκαμε τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», πορευόμενοι από ήττα σε ήττα. Η αδυναμία μας στα εσωτερικά θέματα, στην οργάνωση σύγχρονου κράτους και την ομαλή λειτουργία της πολιτικής και της κοινωνίας ήταν και εξακολουθεί να είναι πιο μεγάλη και είναι εκεί όπου τώρα ανακαλύπτουμε «ξένους παράγοντες» και σκοτεινές συνωμοσίες.
Ας πούμε καθαρά στον εαυτό μας την αλήθεια. Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν συνωμοσίες και ενορχηστρώσεις, το βέβαιο είναι ότι πίσω από τη δεινή οικονομική μας (αλλά και πολιτική) θέση στην Ευρωζώνη, υπάρχουν γεγονότα οφειλόμενα σε δικά μας «στρατηγικά» λάθη και είναι κυρίως αυτά που ενορχηστρώνουν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις στον διεθνή Τύπο. Το πιο σημαντικό είναι αυτά τα ίδια λάθη που συντονίζουν τη συμπεριφορά ισχυρών δυνάμεων, όπως είναι οι λεγόμενες «Αγορές», που ηθικές ή ανήθικες, κερδοσκοπικές ή όχι, επιβάλλουν με την πράξη και την ισχύ την παρουσία τους και τον ρυθμιστικό τους ρόλο.
Ετσι και ακόμα χειρότερα διαμορφώνονται τα πράγματα σήμερα. Μέσα στη σύγχυση και την παραζάλη από αλλεπάλληλα πλήγματα, μερικοί θυμήθηκαν το γερμανικό αναγκαστικό δάνειο και οι περισσότεροι (κυρίως δημοσιογράφοι) τώρα το πληροφορούνται. Η προσπάθεια να εκτρέψουν προς άλλες κατευθύνσεις τη λαϊκή ανησυχία για την πορεία της χώρας, είναι εμφανής. Δυστυχώς, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, έμμεσα ή άμεσα, συμμετέχουν σ’ αυτήν την εκστρατεία εκτροπής, ώστε να επανέλθουμε στην «εθνική μας κοίτη», τον εσωστρεφή και άγονο «πατριωτισμό».
Η «Καθημερινή» και ο γράφων πολλές φορές και σε ανύποπτο χρόνο αναφερθήκαμε στο αναγκαστικό γερμανικό δάνειο σαν μια εκκρεμότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μας ενδιέφερε πρώτα η ιστορική του τεκμηρίωση, ότι πράγματι υπήρξε και ήταν δανειστική σχέση, με όρους και υπογραφές Γερμανών αξιωματούχων της εποχής εκείνης, και προέβλεπε τη σταδιακή επιστροφή εντόκως έπειτα από περίοδο χάριτος ενός έτους. Πράγματι, η γερμανική διοίκηση στην αρχή ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της, επέστρεψε μικρά ποσά, αρκετά όμως να θεμελιώσουν νομικά τη σύμβαση δανείου που δεν έχει καμιά σχέση με τις πολεμικές αποζημιώσεις, που φυσικά δεν είχαν ανακύψει τον Μάρτιο του 1942, όταν ακόμα η έκβαση του πολέμου ήταν αμφίρροπη. Ιστορικοί και νομικοί βρήκαν στα γερμανικά και ιταλικά (η Ιταλία συμμετείχε στο δάνειο) αρχεία όλα τα στοιχεία, ότι ήταν ουσιαστικά και τυπικά δάνειο και παραμένει σε εκκρεμότητα.
Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν επεδίωξε την άρση αυτής της εκκρεμότητας, με οποιονδήποτε τρόπο. Ούτε σήμερα. Αν έπειτα από τόσα χρόνια προβάλλουμε σήμερα θέμα γερμανικού δανείου πιστεύοντας ότι θα βελτιώσουμε τη θέση μας σ’ ένα κατ’ εξοχήν σύγχρονο και δυναμικό πλέγμα σχέσεων στην Ευρωζώνη, όπου η Γερμανία έχει πρωταρχικό ρόλο, θα κάνουμε πάλι μεγάλο και στρατηγικό λάθος, εκτρέποντας ταυτόχρονα την ανησυχία του ελληνικού λαού προς άλλες εσωστρεφείς κατευθύνσεις...
WWW.KATHIMERINI.GR