"Εκλογικός νόμος: Γιατί βιάζεται τόσο ο πρωθυπουργός;" του Γιάννη Κορομήλη ( 18/01/2010 ), ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ ON LINE
	Θέμα υψίστης σημασίας και απόλυτης προτεραιότητας, για τον Γ. Παπανδρέου, σύμφωνα με δήλωσή του στους δημοσιογράφους, ο νέος εκλογικός νόμος (όπως και το σχέδιο Καλλικράτης). Τόσο που θέτει ήδη θέμα κομματικής πειθαρχίας. «Αν δεν ψηφιστεί – είπε – πέφτει η κυβέρνηση»(!) Και η απλή κοινή λογική αδυνατεί να συλλάβει το γιατί. Γιατί η θέσπιση νέου εκλογικού νόμου είναι ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ; Αφού, όπως διαμορφώθηκε η πολιτική κατάσταση δεν θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές που Συνταγματικά προβλέπεται να γίνουν στα τέλη του 2013. Και όποτε και να γίνουν θα ισχύσει ο νόμος Παυλόπουλου (νόμος Σκανδαλίδη των τελευταίων εκλογών με μπόνους έξι έδρες περισσότερες)… Το «γερμανικό» μοντέλο, που προωθεί με ο Γ. Παπανδρέου κι αν ακόμη υπερψηφισθεί από τους βουλευτές του Πα.σο.κ (τα άλλα κόμματα τάχθηκαν κατά) θα ισχύσει στις ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Δηλαδή - συνταγματικά – στα τέλη του 2017. Μετά οχτώ χρόνια περίπου. Ή έστω (πρόωρες εκλογές) το 2015 ή 2016. Τώρα, οχτώ ή εφτά ή έστω έξι χρόνια νωρίτερα, γιατί είναι θέμα απόλυτης προτεραιότητας για τον κ. Παπανδρέου; Τι φοβάται; Ή τι ελπίζει; Κι αυτά όταν η οικονομία της χώρας αγκομαχάει και παλεύει (κάποιοι, ξένοι κυρίως, λεν ότι χαροπαλεύει) στα πλοκάμια μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Μοιάζει σαν να ταξιδεύουμε μ’ ένα καράβι σε μια απειλητική, φουρτουνιασμένη, ιδιαίτερα επικίνδυνη θαλασσοταραχή κι ο καπετάνιος, ο κυβερνήτης που επιλέξαμε να θεωρεί απόλυτη προτεραιότητα τον τρόπο εκλογής νέου κυβερνήτη μετά 6-8 χρόνια!!! Όταν το καράβι κινδυνεύει κυβερνήτης, αξιωματικοί, ναύτες, προσωπικό – και επιβάτες αν χρειασθεί – μια απόλυτη προτεραιότητα έχουν: να αποτρέψουν το ναυάγιο. Όλα τα άλλα, όσο σημαντικά και να είναι – και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν το απώτερο μέλλον – έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Γιατί λοιπόν βιάζεται τόσο ο πρωθυπουργός; Άγνωστο. Όσο και περίεργο. Το ίδιο ακατανόητο είναι και το γεγονός ότι δεν κρίνει ότι πρέπει να ενημερώσει το λαό. Να μας εξηγήσει δηλαδή ποιοι σοβαρότατοι λόγοι τον αναγκάζουν να βιάζεται τόσο. Και μάλιστα να το αναγάγει σε ζήτημα υψίστης σημασίας. Ώστε «αν δεν ψηφιστεί, πέφτει η κυβέρνηση», όπως ο ίδιος δήλωσε. Γιατί αυτό κι όχι το άλλο; Πέρα από τα προαναφερθέντα γεννάται και άλλο σοβαρό ερώτημα: Γιατί αυτό το «κόλημα» με το περίφημο πλέον γερμανικό μοντέλο; Όταν μάλιστα εκτός από την αντιπολίτευση και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος το απορρίπτουν. Γιατί δηλαδή δεν εξετάζονται, στην ώρα τους βέβαια όχι τώρα, και άλλα μοντέλα εκλογικού νόμου όπως για παράδειγμα αυτό που εφαρμόζεται στην Ισπανία και σε άλλα κράτη της Ευρώπης; Το μοντέλο αυτό, με γνωστό ως σύστημα D’ Hondt, εφαρμόζεται από τα τέλη του 19ου αιώνα, είναι αναλογικό και σέβεται απολύτως τις τοπικές αναλογίες και πλειοψηφίες . Η πέρα για πέρα άδικη κατανομή των εδρών στο νομό μας πχ. μετά τις εκλογές του 2004, να έχει δηλαδή το ένα μεγάλο κόμμα τρεις έδρες και το άλλο μόνο μία, απαράδεκτες παρενέργειες του νόσμου Σκανδαλίδη, στο σύστημα D’ Hondt δεν παρατηρείται ποτέ. Ο νόμος Σκανδαλίδη, όπως και ο νόμος Παυλόπουλου, που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές (εκτός κι αν τα κόμματα συμφωνήσουν σε κάτι άλλο πράγμα απίθανο) είναι τόσο… δίκαιος ώστε στην Πιερία για παράδειγμα η ΝΔ αναδείχθηκε τον Οκτώβριο, πρώτο σε ψήφους κόμμα και κατέλαβε… μια μόνο έδρα και το δεύτερο σε δύναμη ΠΑΣΟΚ τρεις! Ας είναι καλά το περίφημα bonus των 40 εδρών που ο κ. Παπανδρέου θέλει να το διατηρήσει και στον νέο εκλογικό νόμο που ετοίμασε. Στο σύστημα D’ Hondt δεν προβλέπεται κανένα bonus. Έχει δε τα εξής χαρακτηριστικά: *Είναι απλό, * Ακριβές στα αναλογικά χαρακτηριστικά, * Επιτρέπει τη λογική πριμοδότηση του πρώτου κόμματος, ανάλογα με τη συνολική διασπορά των ψήφων στο όνομα των σταθερών κυβερνήσεων, κάτι που – ανεξάρτητα από το πόσο δίκαιο είναι – υποστηρίζουν τόσο το Πα.σο.κ όσο και η ΝΔ ενώ απορρίπτουν τα μικρότερα κόμματα. Από τις αρχές του 20ου αιώνα , απ’ όταν η αναλογική αντικατέστησε στις περισσότερες χώρες τα παλιά πλειοψηφικά συστήματα, το σύστημα D’ Hondt αποτέλεσε την πιο διαδεδομένη πρακτική. Ελάχιστες είναι οι χώρες της Ευρώπης που δεν το εφάρμοσαν, έστω και με κάποιες προσαρμογές, σε βουλευτικές ή και σε ευρωεκλογές. Για τη σωστή και δικαιότερη εφαρμογή αυτού του μοντέλου (στην Ισπανία εφαρμόζεται σταθερά), απαιτείται να μην υπάρχουν πολλές μεγάλες (όπως πχ. η Β’ Αθηνών) ούτε πολλές μικρές (μονοεδρικές λ.χ.) εκλογικές περιφέρειες. Για να εφαρμοσθεί συνεπώς στο χώρα μας αυτό το σύστημα πρέπει οι πολύ μεγάλες εκλογικές περιφέρειες να διαμοιραστούν σε μικρότερες και οι μικρές (μονοεδρικές, διεδρικές) να συνενωθούν σε μεγαλύτερες. Φυσικά όπου αυτό είναι εφικτό. Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι το κείμενο συμπερασμάτων της ιστορικής διεθνούς διάσκεψης του Αυγούστου του 1885 στην Αμβέρσα, στην οποία συμμετείχαν αντιπροσωπείες «εκλογικής αναθεώρησης» από πολλές χώρες, κυρίως της Ευρώπης, κατέληγε ως εξής: «Αν και αναγνωρίζονται οι ιδιαιτερότητες κάθε χώρας, το σύστημα D’ Hondt (…) επιφέρει σημαντική πρόοδο σε σχέση με την επίτευξη της αναλογικής αντιπροσώπευσης».