Ποιος είναι ο 37χρονος Γιάννης Βάγγος, επικεφαλής των αγροτικών κινητοποιήσεων στον κάμπο της Κωπαΐδας
Ενας μπίζνεσμαν στα μπλόκα
Οι επενδύσεις του, ο μόχθος του, το σαραβαλάκι του και οι τραγελαφικές ιστορίες
Η ΙΣΤΟΡΙΑ της Λιβαδειάς είναι συνυφασμένη με τη βαμβακουργία. Για δεκαετίες πολλές στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας λειτουργούσαν αμέτρητα κλωστήρια, υφαντήρια, νηματουργεία και εκκοκκιστήρια, ενώ ο κάμπος της Κωπαΐδας, που έσφυζε από ζωή, φάνταζε στα μάτια των αγροτών ως η «γη της επαγγελίας». Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το νήμα που συνέδεε τη Βοιωτία με την ανάπτυξη, την πρόοδο και τη δημιουργία κόπηκε οριστικά. Ο κάμπος της Βοιωτίας δεν μπορεί να θρέψει ούτε τους καλλιεργητές του. Η επιδοτούμενη γεωργία προ πολλού έχει εκπνεύσει, ενώ οι καλλιέργειες συμβατικών προϊόντων σε μεγάλες εκτάσεις συνεχίζει για τους περισσότερους να είναι η «μόνη λύση». Μπροστά στον ξαφνικό θάνατο ο αργός μοιάζει με παράταση ζωής.
Τα αμέτρητα τρακτέρ που βρίσκονται παραταγμένα στο Κάστρο Βοιωτίας επιβεβαιώνουν το πρόβλημα. Δίχως τη χάραξη ακόμη και ενός ολιγοσέλιδου σχεδίου εθνικής αγροτικής πολιτικής δεν πρέπει να προκαλεί απορία γιατί οι έλληνες αγρότες έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, γιατί νιώθουν σαν την καλαμιά στον κάμπο και γιατί κάθε χειμώνα παρκάρουν τα τρακτέρ τους στην άσφαλτο της εθνικής οδού. Στον κάμπο της Βοιωτίας η πάλαι ποτέ γόνιμη γη έχει στεγνώσει και με δυσκολία αποφέρει καρπούς. Εκεί όπου κάποτε έρρεαν σαν χείμαρρος τα νερά, τώρα εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους, με αγρότες να φιλονικούν, να διαπληκτίζονται και να δέρνονται για το ποιος θα ποτίσει πρώτος τα χωράφια του. Είναι «η μάχη της πέτρας», ποιος θα καταφέρει να βάλει τη δική του πέτρα στο αυλάκι για να εκτρέψει το νερό προς τα δικά του χωράφια.
«Γίνεται σφαγή, σκηνές που δεν κολακεύουν κανέναν,ο ένας παραγωγός ορμάει με ό,τι έχει στα χέρια του- ξύλα,κατσαβίδια,πέτρεςστον άλλον παραγωγό. Ξέρεις τι θα πει να μένεις στην ίδια αυλή με τον γείτονα αγρότη και να κόβεις την “καλημέρα” για το νερό; Τι να κάνεις, όμως,είναι θέμα επιβίωσης». Με αυτά τα λόγια αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο του νερού ο κ. Γιάννης Βάγγος , ένας νέος αγροτοσυνδικαλιστής της Λιβαδειάς, ο οποίος ξεχώρισε μέσα από τα δελτία ειδήσεων για τον διαφορετικό λόγο που εκφέρει και τις απόψεις που διατυπώνει σε ό,τι αφορά το σκληρό παρόν και το αβέβαιο μέλλον της ελληνικής γεωργίας.
Στα δύσκολα από 14 ετών
Ο κ. Βάγγος είναι μόλις 37 ετών, αλλά ήδη συγκαταλέγεται στους μεγαλοκαλλιεργητές της Βοιωτίας. Κάθε χρόνο καλλιεργεί 600 στρέμματα γης - 400 βαμβάκι, 110 σιτάρι και 90 καλαμπόκι-, εκ των οποίων τα 150 στρέμματα είναι ιδιόκτητα. Από «αμούστακο παιδί» στα βαμβάκια ο Γιάννης, στα 14 του κλήθηκε να αναλάβει τη διαχείριση της λιγοστής γης που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του. Δεν τα πήγε άσχημα. Κάθε άλλο μάλιστα. Ποντάροντας στις χαμηλού κόστους καλλιέργειες και στις κρατικές ενισχύσεις, με πολύ κόπο και μεράκι, κατάφερε να επενδύσει στη δουλειά του κεφάλαια που προσεγγίζουν το 1 εκατ. ευρώ. Πέραν της γης, στην ιδιοκτησία του ανήκουν μια μεγάλη σύγχρονη αποθήκη, επτά τρακτέρ και όλα τα αναγκαία για τη δουλειά του γεωργικά μηχανήματα. «Μου αρέσει να επενδύω όλες μου τις οικονομίες στη δουλειά. Αρκεί να σας πω ότι κυκλοφορώ με ένα παλιό ΙΧ αυτοκίνητο, το οποίο ούτε να το πουλήσω δεν αξίζει».
Οπως πέρυσι, έτσι και εφέτος ο κ. Βάγγος συμμετείχε ενεργά στις χειμερινές κινητοποιήσεις των αγροτών, στο κλείσιμο των εθνικών οδών δηλαδή. Ως νέος αγροτοσυνδικαλιστής, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκε τρεις φορές στον 6ο όροφο του υπουργείου Γεωργίας, όπου στεγάζεται το γραφείο του αρμόδιου υπουργού. Στην αρχή άκουσε τον κ. Αλ.Κοντό να επαναλαμβάνει στο κάθε «θέλουμε» της συντονιστικής επιτροπής των αγροτών το... «γράψε, Κώστα», δείγμα αποδοχής των αιτημάτων τους και υπόδειξης προς τον συνεργάτη του υπουργού να κρατήσει σημειώσεις. «“Θέλουμε αφορολόγητο πετρέλαιο”του λέγαμε εμείς.“Γράψε,Κώστα”,έλεγε αυτός στον σύμβουλό του, “τα παιδιά θέλουν αφορολόγητο πετρέλαιο”!“Θέλουμε φθηνότερα δάνεια”προσθέταμε. “Γράψε, Κώστα, τα παιδιά θέλουν φθηνότερα δάνεια”επαναλάμβανε αυτός. Στο τέλος μάς έγραψε κανονικά ο Κώστας».
Αργότερα ο Γιάννης Βάγγος γνώρισε την αβρότητα και τη γαλαντομία του θεσσαλού υπουργού Γεωργίας κ. Σ. Χατζηγάκη. «“Πορτοκαλαδίτσα ήπιατε, παιδιά, ήπιατε πορτοκαλαδίτσα; ” μας ρωτούσε συνεχώς. Εκείνη την ημέρα ήπια τον περισσότερο φυσικό χυμό πορτοκάλι στη ζωή μου» προσθέτει με το πηγαίο χιούμορ που διακρίνει τους ανθρώπους του μόχθου. Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα
Στην περίπτωση της κυρίας Κατερίνας Μπατζελή τα πράγματα κύλησαν διαφορετικά. Από την πρώτη στιγμή η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη. Το κλίμα ήταν βαρύ, ενώ η σοβαρότητα και η κρισιμότητα των στιγμών ξεχείλιζαν από τα πρόσωπα των ιθυνόντων. Ανάστροφη πορεία είχαν και οι απαντήσεις που έπαιρναν οι αγρότες. Εν αντιθέσει με τους κκ. Κοντό και Χατζηγάκη, η νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης έδινε μόνον αρνητικές απαντήσεις. Κοφτές σαν μαχαίρι. Στη συνέχεια, ωστόσο, όταν οι αγρότες έκοψαν την Ελλάδα σε πολλά μέρη, η αντιμετώπιση της ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου άλλαξε, έγινε... τρυφερή σαν την καρδιά ενός μαρουλιού.
«Μετά τα μπλόκα η κυβέρνηση μας είδε με άλλο μάτι, το δε υπουργείο άρχισε να δουλεύει σε πιο εντατικούς ρυθμούς» σημειώνει ο νέος αγροτοσυνδικαλιστής, ο οποίος δεν κρύβει ότι πολιτικά και ιδεολογικά ανήκει στο κυβερνών κόμμα. «Επί ενάμιση μήνα δεν δεχόταν να μας ακούσει κανένας αρμόδιος.Τώρα προτάσσουν τον διάλογο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Επί 110 ημέρες δεν βρίσκαμε κανένα στέλεχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Οταν όμως βγήκαμε στα μπλόκα, όλοι μάς ήθελαν να συνομιλήσουμε».
Οση ώρα ο κ. Βάγγος βρίσκεται στο μπλόκο του Κάστρου Βοιωτίας το τη λέφωνό του δεν σταματάει να χτυπάει. Είναι συνάδελφοί του που ζητούν ενημέρωση, είναι όμως και κάποιοι άλλοι γνωστοί που ζητούν άλλα πράγματα. «Ελα, μην ανησυχείς, θα περάσεις» ακούγεται να λέει. Λόγω των μπλόκων οι τηλεφωνικές επικοινωνίες των τοπικών παραγόντων της Βοιωτίας με τους αγροτοσυνδικαλιστές της Λιβαδειάς έχουν πυκνώσει. Τα αιτήματά τους δεν επικεντρώνονται στη λύση της πολιορκίας της εθνικής οδού. Για το θέμα αυτό έχουν τοποθετηθεί - ακόμη και το Επιμελητήριο Λιβαδειάς είναι υπέρ των αιτημάτων των αγροτών. Να περάσουν θέλουν οι άνθρωποι από τα μπλόκα της αγροτιάς, να πάνε στην Αθήνα ή να έρθουν από την Αθήνα. Γι΄ αυτό βάζουν «μέσο», είναι το ρουσφέτι των ημερών!
«Ανοίγουμε για να περάσουν οι ευπαθείς ομάδες»
Ολες αυτές τις ημέρες που η εθνική οδός θυμίζει σιρκουί του Ράλι Ακρόπολις για τους ταξιδιώτες, δεν έλειψαν οι γλαφυρές αλλά και οι τραγικές στιγμές. «Ενας έμπορος τρακτέρ μάς ζήτησε να περάσει το μπλόκο γιατί θα πήγαινε να παντρευτεί στη Βουλγαρία. Θυμάμαι όμως και μια στιγμή που αισθάνθηκα άσχημα. Ενας νεαρός οδηγός ζητούσε να περάσει από το μπλόκο γιατί μέσα από τις παρακαμπτήριες οδούς είχε απηυδήσει, είχε φτάσει στα όριά του. Σε μια στιγμή γυρίζει το παλικάρι και σκίζει την μπλούζα του, δείχνοντάς μας το σημάδι της τομής που είχε έπειτα από επέμβαση ανοικτής καρδιάς»!
Μήπως είναι καιρός πια οι αγρότες να αναζητήσουν νέους τρόπους αγωνιστικών κινητοποιήσεων; «Το ερώτημα μας έχει απασχολήσει πολλές φορές» καταλήγει ο 37χρονος αγροτοσυνδικαλιστής. «Λύση όμως δεν βρέθηκε. O σες φορές προχωρήσαμε σε άλλες μορφές αγώνα, δεν μας άκουσε κανένας. Σε κανέναν δεν αρέσει να κάθεται στο κρύο σε μια αυτοσχέδια παράγκα. Σε κανέναν μας δεν αρέσει να ταλαιπωρείται και να ταλαιπωρεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου