Μπορεί η απεργία να είναι «λευκή», «κόκκινη» ή «πορτοκαλί». Μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι ότι υπάρχουν εφορίες με μηδενικό ρυθμό αύξησης των εσόδων, σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι «οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ». Οπότε παρατηρείται το εξής παράδοξο: η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών ανακοινώνει αύξηση φόρων, αλλά η υπηρεσιακή -αδιαφορώντας ή αδυνατώντας- δεν τους εισπράττει. Οπότε, στο τέλος της ημέρας το πηλίκο είναι ίδιο: Μηδέν.
Η λογική είναι απλή: Οι πολιτικοί «κάνουν» ότι ανακοινώνουν, οι εφοριακοί «παριστάνουν» ότι εισπράττουν και οι κοινοτικοί συλλέγουν εμπειρίες, που τις αφηγούνται, χάριν ανεκδότων, πίνοντας μπίρες σε παμπ των Βρυξελλών, κάνοντας το μεσημεριανό τους διάλειμμα.
Στον 5ο όροφο του κτιρίου της οδού Νίκης τα βλέπουν και τα ξέρουν όλα αυτά και... «τρελαίνονται». Ανακοινώνουν συσκέψεις επί συσκέψεων, όπου άλλοτε καλοπιάνουν και άλλοτε απειλούν τους προϊσταμένους των ΔΟΥ, αλλά άκρη δεν βγάζουν. Και απορούν γιατί. Ε, ας τους πει κάποιος, για να τους βγάλει και από την άγνοια, ότι το θέμα είναι καθαρά ανθρώπινο και το φαινόμενο εντελώς ελληνικό. Τι συμβαίνει:
Οι νυν προϊστάμενοι, εκλεκτοί οι περισσότεροι της προηγούμενης «κάταστασης», ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα θα αντικατασταθούν από τους εκλεκτούς της τωρινής. Αυτό δεν προβλέπει η παράδοση; Αργά ή γρήγορα, θα την τηρήσουν. «Οπότε», σου λέει ο κ. προϊστάμενος, «γιατί να τρέξω». Απορούν μάλιστα, γιατί δεν τους έχουν (απ) αλλάξει ήδη από τα υποτιθέμενα καθήκοντά τους και την υποχρέωση να «ακούν» και να απολογούνται κάθε λίγο και λιγάκι στον κ. Δ. Γεωργακόπουλο, αρμόδιο (;) γενικό γραμματέα του υπουργείου.
Αν σε αυτήν την κατηγορία προστεθεί και εκείνη των εν δυνάμει συνταξιούχων εφοριακών, που μετράνε μέρες για να συμπληρώσουν τα χαρτιά και το τελευταίο που σκέφτονται είναι πώς θα μαζέψουν φόρους, τότε αμέσως - αμέσως συγκεντρώνεται μια δύναμη ικανή να τινάξει στον αέρα όχι μόνο το παρόν φορολογικό πλάνο άλλα δέκα σαν αυτό. Οπως άλλωστε τα έχουν καταφέρει πάμπολλες φορές στο παρελθόν.
Οπότε, οδηγούμαστε σε αδιέξοδο; Οχι, λύση υπάρχει. Θέλει όμως «κότσια». Στην Καραγεώργη Σερβίας, αν την ψάξουν θα τη βρουν μέσα σε κάποιο συρτάρι, σε έναν φάκελο, όπου την άφησαν οι προηγούμενοι φεύγοντας, γιατί δεν τόλμησαν να την εφαρμόσουν. Τι προβλέπει; Τη διάλυση των εφοριών, οι οποίες είναι περισσότερες από τα περίπτερα. Σήμερα, ακόμα και σε μικρούς νομούς υπάρχουν δύο ή και περισσότερες ΔΟΥ, με μηδενική απόδοση, που λειτουργούν για ρουσφετολογικούς και μόνο λόγους. Απασχολούν προσωπικό, «καίνε» ρεύμα, πληρώνουν λογαριασμούς και έχουν πάγια έξοδα, αλλά δεν έχουν κανένα αντικείμενο, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος. Η πρόταση υποστηρίζει το κλείσιμό τους, μέσω της συγχώνευσης, με τη λειτουργία μιας ΔΟΥ ανά νομό. Ετσι, και οικονομία θα γίνει και περισσότερα έσοδα θα μαζευτούν (λιγότερα από σήμερα αποκλείεται) και λιγότερα «τυχερά» θα μοιραστούν. Μα θα πει κάποιος, τόσους υπαλλήλους, που θα περισέψουν, τι θα τους κάνεις; Τίποτα, ας κάθονται. Λιγότερο θα στοιχίζουν..
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου