Ενα πρόβλημα είτε το λύνεις είτε το καταργείς
Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
Ο Μπερλουσκόνι δεν σπούδασε στο Amherst και είναι αμφίβολο αν έχει περάσει έστω και έξω από το Tufts. Εν αντιθέσει όμως με διάσημους αποφοίτους φημισμένων αμερικανικών πανεπιστημίων, οι οποίοι διαχειρίσθηκαν -και εξακολουθούν να διαχειρίζονται- τις τύχες της χώρας μας, ο Μπερλουσκόνι ξεκίνησε να εργάζεται και να κερδίζει χρήματα από τα χρόνια του σχολείου. Συνέχισε και στα πανεπιστημιακά του χρόνια ως φοιτητής της Νομικής στο Μιλάνο και η πείρα της αγοράς, που την απέκτησε από νωρίς στη ζωή, του ήταν ίσως χρησιμότερη από τις νομικές σπουδές. Το αποδεικνύει, ασφαλώς, η επιτυχία του στις επιχειρήσεις, αλλά και ο επιδέξιος τρόπος με τον οποίο χειρίσθηκε κυβερνητικά προβλήματα που βρήκε μπροστά του αργότερα ως πρωθυπουργός
Ενα από αυτά (όχι πολύ διαφορετικό από προβλήματα που καλείται να λύσει σήμερα ο ημέτερος απόφοιτος του Amherst) ήταν η απελευθέρωση της αγοράς των μεταφορών. Για τα φορτηγά Δημοσίας Χρήσεως στην Ιταλία ίσχυε ό,τι ακριβώς και στην Ελλάδα: ο αριθμός των αδειών ήταν κλειστός, με αποτέλεσμα οι τιμές τους στην αγορά να βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Μπερλουσκόνι κάλεσε τους φορτηγατζήδες, τους κολάκευσε για τη μεγάλη προσφορά τους στην ιταλική οικονομία και τους επιβράβευσε χαρίζοντας στον καθένα κάτοχο αδείας φορτηγού Δ.Χ. άλλη μία. Οι ιδιοκτήτες φορτηγών δέχθηκαν το δώρο ασμένως, διότι παρά τη μείωση της τιμής που επέφερε η απότομη αύξηση του αριθμού των αδειών, ο διπλασιασμός και πάλι άφηνε τον καθένα τους κερδισμένο. Ομως, ο αναπόφευκτος πολλαπλασιασμός του αριθμού των φορτηγών ενέτεινε τον ανταγωνισμό και το αποτέλεσμα ήταν οι τιμές των ναύλων να πέσουν. Οταν η κατάσταση είχε φθάσει σε αυτό το σημείο, ο Μπερλουσκόνι τους χάρισε από μία ακόμη, οπότε η τιμή της αδείας αυτομάτως μηδενίσθηκε και το πρόβλημα είχε λυθεί.
Στις αρχές της προεδρίας του, ο τεσσαρακοστός πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν βρέθηκε αντιμέτωπος με την απεργία των ελεγκτών εναερίου κυκλοφορίας. Παρά τη δικαστική απαγόρευση, περίπου δεκατρείς από τις δεκαεπτά χιλιάδες των ελεγκτών κήρυξαν απεργία, τον Αύγουστο του 1981, την περίοδο αιχμής των αεροπορικών μεταφορών. Οι ετήσιες αμοιβές τους, τότε, κυμαίνονταν μεταξύ 20.000 και 50.000 δολαρίων. Ζητούσαν, ωστόσο, αύξηση ετησίων αποδοχών, για όλους ανεξαιρέτως, κατά 10.000 δολάρια, εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών, καθώς και πλήρη συνταξιοδότηση έπειτα από 20 χρόνια εργασίας. (Με άλλα λόγια, ζητούσαν -έστω και αν δεν είχαν επίγνωση- να γίνουν Ελληνες...) Η κυβέρνηση Ρέιγκαν τους έδωσε προθεσμία 48 ωρών για να επανέλθουν στις θέσεις τους και όταν οι απεργοί δεν συμμορφώθηκαν, τους απέλυσε όλους. Σημειωτέον ότι η ομοσπονδία των ελεγκτών ήταν από τις ελάχιστες που είχαν υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Ρέιγκαν για την προεδρία. Η κοινή γνώμη, εξαντλημένη από τη θλιβερή αναποφασιστικότητα του προκατόχου του στην προεδρία, τάχθηκε με το μέρος του Ρέιγκαν.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα προβλήματα είτε τα λύνεις, όπως στην περίπτωση του Μπερλουσκόνι, είτε τα καταργείς, όπως έκανε ο Ρέιγκαν. Το βέβαιον είναι, πάντως, ότι δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια, γλυκανάλατες ομιλίες, ατέρμονες διαβουλεύσεις και συμβολισμούς...
kathimerini.gr
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_8557.html#ixzz0mIUAS2ap
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου