Ονομάζεται Taranis, ένα σφηνοειδές 8-τονο stealth με ένα ανοιχτό στόμιο εισαγωγής αέρα στη θέση ενός πιλοτηρίου, πλησιάζει απειλητικά την φουτουριστική σχεδιαστική γραμμή ένα διαστημόπλοιου από το Star Wars και θα είναι σε θέση να πετάξει τακτικές αποστολές σε περιοχές συγκρούσεων - αλλά θα είναι επίσης σε θέση να αναζητήσει και να καταστρέφει τα αεροσκάφη του εχθρού σε αερομαχίες.
Πρόκειται για την απάντηση της βρετανικής κυβέρνησης απέναντι στην κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών στον συγκεκριμένο τεχνολογικό τομέα, στην αγορά των μη επανδρωμένων οχημάτων (UAV), όπου τα αερομέσα της General Atomics(οικογένεια Predator) κυριαρχούν σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα.
Το Taranis είναι το αποτέλεσμα ενός προγράμματος του Υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας από τον Δεκέμβριο του 2006, για την ανάπτυξη ενός συστήματος με τη χρήση ενός προσαρμοσμένου κινητήρα της Rolls Royce, και όχι έλικα. Το αποτέλεσμα είναι ένα γρήγορο, πολύ ευέλικτο ανεπάνδρωτο μαχητικό, το οποίο επιδείχτηκε στις 12 Ιουλίου επίσημα. Το μέχρι σήμερα αναπτυξιακό κόστος αναφέρεται με 143 εκατομμύρια αγγλικές στερλίνες και είναι προϊόν με πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρωποώρες. Στο πρόγραμμα συμμετάσχουν επίσης οι εταιρίες QinetiQ και GE Aviation, σε μια άτυπη συνεργασία με τις BAE Systems και Rolls Royce.
Taranis - το όνομά του προέρχεται από τον κελτικό θεό της βροντής, είναι περίπου το ίδιο μέγεθος με ένα αεροσκάφος τύπου Hawk και είναι εξοπλισμένο με συσκευές stealth και ένα «αυτόνομο» σύστημα τεχνητής νοημοσύνης.
Σχεδόν αόρατο στα ραντάρ εδάφους, είναι κατασκευασμένο για να κινείται σε υψηλές ταχύτητες και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των ηπείρων. Έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει ένα χώρο προσωρινής αποθήκευσης όπλων - συμπεριλαμβανομένων βόμβες και πυραύλους.
Ωστόσο, ο υψηλός βαθμός αυτονομίας που υποσχέθηκε ο κατασκευαστής διαμορφώνει την ανησυχία ότι το ανεπάνδρωτο αεροσκάφος μπορεί να αποφασίσει μόνο του τι ακριβώς συνιστά έναν στόχο! Τα ρομποτικά αεροπλάνα θα επιλέξουν τους δικούς τους στόχους για να τους καταστρέψουν - γιατί σίγουρα δεν θα έχουν τη νοημοσύνη να κάνουν διακρίσεις μεταξύ αμάχων και μαχητών.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το Taranis θα χρησιμοποιήσει την ελάχιστη δυνατή ανθρώπινη παρέμβαση αλλά μπορεί να τηλεκατευθύνεται οποτεδήποτε καταστεί αυτό αναγκαίο, μέσω των δορυφορικών επικοινωνιών. Πρόκειται για το πρώτο UCAV, το οποίο θα είναι σε θέση να πλήξει τον στόχο σε αποστάσεις στρατηγικής κλίμακας, ακόμη και σε άλλη γεωγραφική ήπειρο.
Το Υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, με βάση την στρατιωτική τεχνολογία της εταιρεία BAE Systems παρουσίασε στις 12 Ιουλίου τους καρπούς αυτής της ανάπτυξης σε μια υψηλής ασφαλείας εγκατάσταση στο αεροδρόμιο Warton, Lancashire, ανακοινώνοτας μερικές μέρες πριν την επίσημη παρουσίαση.
Οι δοκιμαστικές πτήσεις για το Taranis αναμένονται για το 2011, αν και πολλά θα εξαρτηθούν από την αναθεώρηση που πραγματοποείται εδώ και αρκετό καιρό στο Ηνωμέμο Βασίλειο για τον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, η οποία αναμένεται να λήξει τον ερχόμενο Οκτώβριο.
UCAV και ανθρώπινος παράγοντας
Η ανάπτυξη των ανεπάνδρωτων εναέριων οχημάτων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με αυτή των επανδρωμένων αεροσκαφών και χρονολογείται από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το θέμα της του πιλότου έξω από την εξίσωση του αεροσκάφους είναι από καιρό ένα αμφιλεγόμενο θέμα, εφόσον μάλιστα τα πρώτα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV), τέθηκαν σε ενεργό υπηρεσία με τις διάφορες ένοπλες δυνάμεις.
Είναι αποδεκτό ότι το πιο ευάλωτο τμήμα για ένα αεροπλάνο είναι ο πιλότος. Ενώ η άτρακτος είναι ικανή να βγάλει πολλά G, το ανώτατο ασφαλές επίπεδο για έναν άνθρωπο, ακόμη και όταν φοράει προστατευτική G-φόρμα, είναι 8 ή 9G, πέραν των οποίων θα χάσει τις αισθήσεις του. Επίσης, πολλοί αντιαεροπορικοί πυραύλοι έχουν σχεδιαστεί για να εκραγούν κοντά στο πιλοτήριο.
Η επίσημη πλέον παρουσίαση ενός UCAV, αναμένεται να εντείνει ακόμη περισσότερο την αφιλεγόμενη διαμάχη για την μελλοντική χρησιμότητα του ανθρώπινου παράγοντα μέσα στο πιλοτήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου