Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Εκπαίδευση demo team F-16

Εκπαίδευση demo team F-16










Από 4/1 έως 1/2 2010 πραγματοποιήθηκε η εκπαίδευση της solo demo team F-16 της ΠΑ στην 115 ΠΜ στη Σούδα.
Συμμετέχουν ένας Ιπτάμενος από την 340 Μ και ένας από την 343 Μ καθώς και ομάδα υποστήριξης εδάφους αποτελούμενη από Ιπτάμενους και τεχνικούς.
Την εκπαίδευση παρείχε η Αμερικάνικη ομάδα αεροπορικών επιδείξεων μεμονωμένου αεροσκάφους F-16, ''Viper West F-16 Demo Team'' η οποία εδρεύει στην Αεροπορική Βάση Hill.







Ζ’ Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών

Την Πέμπτη, 29 Ιουλίου 2010, παραβρέθηκα καλεσμένος, στην τελετή παράδοσης-παραλαβής διοικήσεως της Ζ’ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών, της Ζ’ ΜΑΚ. Κάθε φορά που έτυχε να επισκεφθώ τη μονάδα, δεν κρύβω ότι, κάτι από τα παλιά μου ερχόταν στο μυαλό, αφού είμαι από τους πρώτους που την οργάνωσαν και την λειτούργησαν.
Αυτή τη φορά όμως βλέποντας, την τελετή, μου ήλθε έντονα η μνήμη της πρώτης ημέρας, μιας ημέρας του Αυγούστου του 1996, που παρουσιάστηκα στις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, σαν μέλος της μονάδας , ν’ αναλάβω καθήκοντα. Θυμάμαι τους πρώτους συναδέλφους μου, άνδρες γεμάτους θέληση και ενθουσιασμό, η αφρόκρεμα των Καταδρομών, να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς ωράριο, να “στήσουν” την νέα τότε μονάδα. Είχαμε πέσει όλοι “με τα μούτρα” στη δουλειά, με την συναισθηματική πίεση μετά τα γεγονότα των Ιμίων και ξέροντας το βάρος της ευθύνης μας, να συγκροτήσουμε απ’ την αρχή μία νέα επαγγελματική μονάδα.
Την στρατολόγηση και την κατάταξη των νέων οπλιτών, ακολούθησε μία περίοδος εντατικής εκπαίδευσης. Ατέλειωτες ώρες σκληρής προπόνησης: σωματική αντοχή, πορείες, πάλη σώμα με σώμα, κολύμβηση, οπλομηχανήματα, ασκήσεις στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Οι βολές διαδέχονταν η μία την άλλη, με χιλιάδες φυσίγγια για τον κάθε εκπαιδευόμενο μαχητή, σε σημείο που όταν αργά το απόγευμα αφήναμε το πεδίο βολής, όλοι είχαμε καπνιά στα πρόσωπα. Η εκπαίδευση γινόταν με τη μέθοδο της επιλογής. Όποιος δεν έκανε, έφευγε.
Έτσι σταθερά και προοδευτικά, το τοπίο ξεκαθάρισε. Αυτούς που έφευγαν τους αντικατέστησαν άλλοι που έρχονταν και είδαμε όλοι μετά από διάστημα ενός χρόνου , μία νέα μονάδα να ξεπροβάλλει, διεκδικώντας ισάξια θέση ίσως και “ανώτερη” από τις άλλες Μοίρες Καταδρομών. Ποτέ δεν συμφώνησα με τη λογική “Ποια Μοίρα είναι καλύτερη”. Σε όσους με ρωτούσαν, απαντούσα ότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να είμαστε καλύτεροι από τον αντίπαλο και όχι από τους δικούς μας. Αλλά ξέρετε, πάντα υπήρχε και θα υπάρχει το στοιχείο του ανταγωνισμού. Καλό, αρκεί να είναι θεμιτό και καλοπροαίρετο.
Ακόμη θυμάμαι το “διαγωνισμό” που προκηρύξαμε ανάμεσα στους καταδρομείς για την σχεδίαση ενός νέου εμβλήματος για τη μονάδα που κατέληξε σ’ αυτό που έχει τώρα. Τους έβλεπα όλους στην εκπαίδευση ν’ αλλάζουν, να μεστώνουν, ν’ αποκτούν αυτοπεποίθηση, να εκτελούν βολές με σταθερό βλέμμα και χέρι, να μπαίνουν στις βάρκες χωρίς σκέψη για το νερό και το κύμα, να κινούνται το βράδυ σε νησιά σαν να είναι το σπίτι τους, να γίνονται τελικά μαχητές, άξιοι της εμπιστοσύνης μας, μαχητές που θα ήθελα να είχα στο πλευρό μου κατά τη μάχη.
Δεν συζητώ για τα υλικά τους και τον οπλισμό τους! Ότι καλύτερο κυκλοφορεί στον κόσμο! Σημασία είχε όμως να είναι άριστοι χειριστές και το πετύχαμε. Δημιουργήσαμε τους “Κεραυνούς του Αιγαίου” που με απορία, εθνική ικανοποίηση και θαυμασμό έβλεπαν οι συνάδελφοι των άλλων μονάδων και κλάδων με τους οποίους συνεργαζόμασταν. Οι αξιολογήσεις από ειδικές επιτροπές και επιθεωρητές ήταν όλες με άριστο αποτέλεσμα.
Αυτά βγήκαν σε χρόνο δευτερολέπτων από το μυαλό μου, ενώ έβλεπα τον παλιό διοικητή να παραδίδει στο νέο, με την παρουσία του προϊσταμένου τους διοικητή της Ταξιαρχίας. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, αλλά για μένα μετρούσε το ότι ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχα συνεργαστεί και συνυπηρετήσει στο παρελθόν. Αξιωματικοί, κάποτε μαθητευόμενοί μου, αλλά τώρα καταξιωμένοι, έμπειροι, ικανοί ν΄αντιμετωπίζουν τα δύσκολα, σεμνοί και άξιοι συνεχιστές των παραδόσεων των ειδικών δυνάμεων, αξιωματικοί, που με κάνουν να αισθάνομαι υπερήφανος γι’ αυτούς.
Έβλεπα όμως και τους κομάντος, περιποιημένους στη στολή, καλογυμνασμένους, με βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση, να αποπνέουν μία αύρα σιγουριάς, σε όλους τους παριστάμενους σε βαθμό που κάποιος καλεσμένος, κοσμογυρισμένος καθηγητής του διεθνούς δικαίου και άλλων πολλών, να γυρίσει και να μου πει: “Οι Καταδρομείς μου δίνουν ηθικό, όταν τους βλέπω”.  Εγώ είπα από μέσα μου “Οι κόποι μας δεν πήγαν χαμένοι”.
Ο ιερέας πρώτος τίμησε και ευλόγησε την τελετή και πρόσεξα ότι υπήρχαν αντιπροσωπείες στελεχών από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών την Αεροπορία Στρατού και από όλους τους άλλους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων με τους οποίους συνεργάζεται η μονάδα. Το χρώμα  της διακλαδικότητας ήταν εμφανές. Η τελετή ήταν σεμνή, λιτή, και απέρριτη, όπως ταιριάζει σε σεμνούς μαχητές. Βλέποντας όλα αυτά, μου ήλθε αβίαστα στο μυαλό, μία φράση του πρόγονού μας Θουκυδίδη, του πατέρα για μένα, της στρατιωτικής ιστορίας:
” Όπου τιμούν τον θεό, ασκούνται στις πολεμικές τέχνες και σέβονται τους νόμους, όλα είναι πλήρη ελπίδων”
Αυτή  είναι η Ζ’ ΜΑΚ! Η μονάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια μονάδα άλλων σύγχρονων στρατών. Ένα άριστο “εργαλείο” για κάθε δύσκολη στιγμή. Αρκεί ο “χειριστής” να ξέρει να το χρησιμοποιεί αλλά και να το συντηρεί σωστά!

Πληρώστε κορόϊδα! "Ιερή" αποστολή στη Ρωσία με κόστος 2500 τη βραδιά!

Οι χλιδάτοι δημόσιοι υπάλληλοι, τα πιράνχας με τα μαύρα...


Ιερή αποστολή στη Ρωσία με κόστος 2500 τη βραδιά

Ιερή αποστολή στη Ρωσία με κόστος 2500 τη βραδιά
Μπορεί ο κόσμος να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα μετρώντας και ξαναμετρώντας τα κέρματα στο πορτοφόλι του, όμως υπάρχουν Μητροπολίτες που ζουν πλουσιοπάροχα και σπαταλούν για διαμονή 5 ημερών στη Ρωσία, το ποσό των 10.000 ευρώ.

Πριν από λίγες ημέρες οι υπηρεσίες της Ιεράς Συνόδου βρέθηκαν μπροστά σε ένα εξοδολόγιο αποστολής στην Αγία Πετρούπολη , άκρως σκανδαλώδες ακόμα και σε περίοδο μη κρίσης.
Ένας Ιεράρχης της νησιωτικής Ελλάδας που συμμετείχε σε συνέδριο για τον θρησκευτικό τουρισμό στην Αγία Πετρούπολη μαζί με τον συνοδό του, αρχιμανδρίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, έφερε αποδείξεις 9.800 ευρώ για διαμονή 5 ημερών. Αναλυτικά, τα έξοδα διαμονής ήταν 7.838 ευρώ, τα έξοδα μετακίνησης 655 ευρώ, για οδοιπορικά επιπλέον μετακινήσεων χρεώθηκαν στην Ιερά Σύνοδο 1139 ευρώ και για φαγητό 960 ευρώ!!!!
Δηλαδή με λίγα λόγια το ταξίδι εκπροσώπησης της Ελλαδικής Εκκλησίας κόστισε περίπου 1000 ευρώ την ημέρα για κάθε κληρικό, έξοδα που θυμίζουν μάλλον τον τρόπο ζωής κάποιου Σάχη των Αραβικών Εμιράτων και όχι ιερείς. Ο Μητροπολίτης διέμεινε στο λουξ ξενοδοχείο Grand Europe στην Αγία Πετρούπολη, όπου το απλό δωμάτιο με ημιδιατροφή κοστίζει, με τιμή πόρτας 490 ευρώ τη βραδιά. Βέβαια τα 490 ευρώ του απλού δωματίου πολύ απέχουν από τα περίπου 900 ευρώ τη βραδιά που κόστισε μόνο η διαμονή του Ιεράρχη.
Σημειωτέον ότι σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του πολυτελούς ξενοδοχείου, η νυφική σουίτα με πρόγευμα, γεύμα με γαλλική κουζίνα από διακεκριμένο chef και δείπνο με θέα την πόλη της Αγίας Πετρούπολης, σαμπάνια, χαβιάρι και θαλασσινά εδέσματα, κοστίζει 850 ευρώ τη βραδιά το άτομο, λίγο λιγότερο δηλαδή από ότι κόστισε σε έκαστο κληρικό η διαμονή στο πεντάστερο ξενοδοχείο.
Επίσης η απόδειξη που προσκόμισαν στη Σύνοδο ήταν απόδειξη γνωστού ταξιδιωτικού γραφείου, το οποίο θα έπρεπε λογικά να πετύχει καλύτερες τιμές από τις τιμές πόρτας, αφού τα μεγάλα γραφεία έχουν άλλες συμφωνίες με τα ξενοδοχεία. Πληροφορίες θέλουν την εν λόγω απόδειξη να προκάλεσε πανικό στις οικονομικές υπηρεσίες, αφού μέσα σε περίοδο λιτότητας το ποσό που ξόδεψε ο bon viveur μητροπολίτης είναι τουλάχιστον εξωφρενικό.
Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος Ιεράρχης πριν από λίγους μήνες είχε οργανώσει μεγάλη γιορτή στην επαρχία του, με πολλούς καλεσμένους στους οποίους προσέφερε αβραμιαία φιλοξενία. Στην Ιερά Σύνοδο η συγκεκριμένη γιορτή κόστισε 50.000 ευρώ, ενώ υπήρχαν και άλλοι χορηγοί για να καλυφθούν τα έξοδα τα οποία ήταν πάνω από 150.000 ευρώ!!!

ΙΧΩΡ

Η Ελλαδα γ@μ@ει τα παιδια της....ΓΚΙΟΛΒΑΣ

3-4 ευρώ το λίτρο η βενζίνη....... ΑΥΡΙΟ


Με 3-4 ευρώ το λίτρο η βενζίνη ΑΥΡΙΟ, οι μοναρχικοί τραπεζίτες σκρουτζ θέλουν να μας προγράψουν επειδή ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το πετρέλαιο-ΔΕΝ υπάρχουν 'εναλλακτικές' ....(μπλοφάρουν για να κερδίσουν χρόνο, αφού οι ΑΣΥΜΦΟΡΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ φτιάχνονται από το ολοένα λιγότερο-ακριβότερο πετρέλαιο, τα δε λοιπά καύσιμα λιγοστεύουν-ακριβαίνουν παίρνοντας τη θέση του...), και ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ, για να γλιτώσουν τον κανιβαλισμό, μας σπρώχνουν να αλληλοσκοτωθούμε ευρωπαίοι-υπερπληθυσμιακοί αφροασιάτες, ενώ αυτοί νομίζουν ότι θα μείνουν με τις τελευταίες σταγόνες στον Τιτανικό...
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει η ανθρωπότητα, τόσο πιο γρήγορα θα δει τη λύση σε αναδασώσεις-αυτάρκη αγροκτήματα-παλλαϊκή άμυνα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4529824
http://www.guardian.co.uk/business/2010/apr/11/peak-oil-production-supply
http://timesonline.typepad.com/environment/2009/06/peak-oil-latest-yikes.html
http://www.youtube.com/watch?v=Ulxe1ie-vEY
http://www.youtube.com/watch?v=ow1w33VAPII
http://www.edugate.gr/content/sos-ifaisteiakos-xeimonas-apothemata...............αναγνωστης

Ένας πόλεμος στον κυβερνοχώρο

Bookmark and Share
Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα η πρώτη Εθνική Άσκηση Κυβερνοάμυνας, υπό τον συντονισμό της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας και το ΓΕΕΘΑ, για να αξιολογηθεί το επίπεδο ετοιμότητας και η ικανότητα της χώρας στην απόκρουση κυβερνοεπιθέσεων. Ο κ. Δημήτρης Γρίτζαλης*, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλά στην “Αυγή”, εξηγεί τη σημασία μιας αποτελεσματικής κυβερνοάμυνας και μας παρουσιάζει τα συμπεράσματα της άσκησης.

Συνέντευξη στην ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΥΒΙΩΤΟΥ
* Ποια ήταν τα κίνητρα για τη διοργάνωση μιας τέτοιας άσκησης και σε ποιον ανήκει η πρωτοβουλία;

Ο κυβερνοπόλεμος είναι η πιο σύγχρονη μορφή πολέμου. Είναι πόλεμος που διεξάγεται στον κυβερνοχώρο, όπου η παρουσία ειδικών επιστημόνων είναι κυρίαρχη. Ο κυβερνοπόλεμος ουσιαστικά είναι πόλεμος που μπορεί να επηρεάσει πολύ πλατιά τμήματα του πληθυσμού, αλλά διεξάγεται κυρίως για επιστήμονες - πολίτες, αλλά και ένστολους. Είναι ένας πόλεμος όπου η δημοκρατική συνείδηση και η υπευθυνότητα των ειδικών επιστημόνων είναι όρος και προϋπόθεση της συμμετοχής τους.

Η 1η Εθνική Άσκηση Κυβερνοάμυνας ονομάστηκε "Πανόπτης-2010" και οργανώθηκε με την πρωτοβουλία και το συντονισμό της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΔΙΚΥΒ/ΓΕΕΘΑ). Στην άσκηση συμμετείχαν εκπρόσωποι του Γραφείου του Πρωθυπουργού (Ομάδα Οpengov), εκπρόσωποι σειράς Υπουργείων, του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, καθώς και περίπου 100 ειδικοί επιστήμονες από Ερευνητικά Ιδρύματα (Δημόκριτος, ΕΑΙΤΥ, ΙΤΕ), από το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας, από Ανεξάρτητες Αρχές (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών) και από 14 Πανεπιστήμια και 4 ΤΕΙ.

Ο σκοπός της άσκησης ήταν διττός. Πρώτον, επιδιώχθηκε να πραγματοποιηθεί και να θεμελιωθεί η συνεργασία -και προπάντων η συνέργεια- των εμπλεκομένων στην άσκηση φορέων και ειδικών επιστημόνων. Δεύτερον, επιδιώχθηκε η συστηματική καταγραφή και μελέτη του επιπέδου αντίληψης, ευαισθητοποίησης, γνώσης και αντίδρασης της χώρας μας σε θέματα κυβερνοεπιθέσεων.



* Ποιο ήταν το αποτέλεσμα και πόσο καλά οργανωμένες και σύγχρονες ήταν οι επιθέσεις; Αν στέφθηκε με επιτυχία η απόκρουση των επιθέσεων, εγείρονται κάποια ερωτήματα: Υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την αξιοποίηση αυτού του ικανότατου δυναμικού επιστημόνων στην κυβερνοάμυνα;

Οι επιθέσεις που σχεδιάστηκαν ήταν οργανωμένες και συντονισμένες. Προσομοιώθηκε ένα εκτενές φάσμα πιθανών σεναρίων, με στόχο να μελετηθεί ένα ευρύ πλήθος δημοφιλών τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται σήμερα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, λήφθηκε μέριμνα ώστε τόσο το είδος των επιθέσεων όσο και η έντασή τους να προσεγγίζει ένα ρεαλιστικό σενάριο κυβερνοπολέμου.

Οι περισσότερες από τις επιθέσεις που σχεδιάστηκαν αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία. Αυτό είναι θετικό, δεδομένου ότι πρόκειται για την πρώτη τέτοιου επιπέδου άσκηση στην Ελλάδα. Για ορισμένες επιθέσεις που αντιμετωπίστηκαν με σχετικά περιορισμένη αποτελεσματικότητα, αποκομίστηκαν χρήσιμα συμπεράσματα, που καθοδηγούν τη λήψη των αναγκαίων μέτρων στο άμεσο μέλλον.

Η άσκηση επιβεβαίωσε ότι υπάρχει εξαιρετικά αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό και στον ακαδημαϊκό χώρο και στους δημόσιους φορείς και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Mε την κατάλληλη περαιτέρω οργάνωση και με συστηματική συνεργασία είναι ευχερές να δημιουργηθεί μια επιστημονικά κορυφαία πολυ-επιστημονική ομάδα, η οποία θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με επιτυχία κυβερνοαπειλές, αλλά και ενδεχόμενες κυβερνοεπιθέσεις ευρείας κλίμακας εναντίον της χώρας μας.

* Πώς αξιολογείτε, με όρους αποτελεσματικότητας, την κυβερνοάμυνα της χώρας;

Με βάση κυρίως τα δεδομένα που προέκυψαν από την "Πανόπτης-2010", είναι φανερό ότι η κυβερνοάμυνα της χώρας μας είναι σε ικανά, υπεύθυνα και έμπειρα χέρια. Υπάρχει τεχνογνωσία, υπάρχει εμπειρία, υπάρχει εξοπλισμός, υπάρχει ευαισθητοποίηση. Ωστόσο, υπάρχει ορατό περιθώριο περαιτέρω βελτίωσης, ειδικά σε ό,τι αφορά την επίτευξη των αναγκαίων συνεργειών και του συντονισμού των εμπλεκόμενων φορέων. Η βελτίωση αυτή είναι εφικτή, εφόσον διατεθούν επαρκείς πόροι, που θα εστιαστούν σε συγκεκριμένες και στοχευμένες δράσεις.

Μια πετυχημένη στρατηγική σε θέματα κυβερνοάμυνας αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, αλλά με υψηλή προτεραιότητα, στη μεθοδική και συστηματική συνεργασία μεταξύ πλήθους ετερογενών εμπλεκόμενων φορέων. Οι φορείς αυτοί περιλαμβάνουν από κυβερνητικούς οργανισμούς μέχρι τον απλό χρήστη του Διαδικτύου. Η άσκηση αυτή δεν είναι διόλου εύκολη -στην ελληνική δημόσια διοίκηση μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε εφιάλτη-, αλλά η λύση της είναι αναγκαία.

* Γιατί είναι απαραίτητη μια ισχυρή κυβερνοάμυνα;

Ο κυβερνοπόλεμος αποτελεί, σήμερα, μια νέα διάσταση πολεμικών συγκρούσεων, που μπορεί να έχουν μείζονα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο. Υπάρχουν πρόσφατα πειστικά παραδείγματα κυβερνοεπιθέσων, όπως αυτές που εκδηλώθηκαν κατά της Εσθονίας και της Γεωργίας, τα οποία αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του κυβερνοπολέμου και αποδεικνύουν πόσο σημαντικές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις τέτοιων ενεργειών στην εθνική οικονομία, στην κοινωνική ευημερία, στη δημοκρατική σταθερότητα και στην εθνική άμυνα μιας χώρας.

Συνεπώς, η χώρα μας πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για να αντιδράσει, έγκαιρα και αποτελεσματικά, στην περίπτωση που καταστεί στόχος τέτοιας επίθεσης. Η χώρα μας οφείλει να είναι σε θέση να προστατεύσει και να διασφαλίσει αποτελεσματικά τις κρίσιμες υποδομές της.

* Τι ισχύει σήμερα ως προς την υποστήριξη τέτοιων ερευνητικών ομάδων στην ανώτατη εκπαίδευση; Υπάρχουν ελλείψεις;

Το επιστημονικό δυναμικό, οι συμπατριώτες μας που εργάζονται στη χώρα μας και στο εξωτερικό και εξειδικεύονται σε θέματα Ασφάλειας στην Πληροφορική και τις Επικοινωνίες, είναι διεθνώς διακεκριμένο, έχοντας αποκομίσει κορυφαίες διακρίσεις και έχοντας διασφαλίσει ηγετική παρουσία. Ως αποτέλεσμα αυτού, σε πολλά ελληνικά πανεπιστήμια έχουν αναπτυχθεί ισχυρές ερευνητικές ομάδες, με διεθνή παρουσία, που εξειδικεύονται αποκλειστικά σε σχετικά θέματα.

Για παράδειγμα, αναφέρω εντελώς ενδεικτικά ότι οι ερευνητικές ομάδες του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου Πατρών, του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Πανεπιστημίου Κρήτης, είναι από τις πιο πολυπρόσωπες και δυναμικές, χωρίς να απουσιάζουν δυναμικές παρουσίες και σε πολλά άλλα ΑΕΙ. Επίσης, σχεδόν όλα τα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν εκλέξει μέλη ΔΕΠ των οποίων το γνωστικό αντικείμενο αφορά Ασφάλεια στις ΤΠΕ.

Αυτό που απουσιάζει ακόμη είναι μια θεσμοθετημένα συστηματικότερη συνεργασία μεταξύ των πανεπιστημιακών ερευνητικών ομάδων σε εθνικό επίπεδο, μέσω -για παράδειγμα- ενός Εθνικού Κέντρου Αριστείας στην Ασφάλεια στις ΤΠΕ. Αυτό θα επιφέρει άμεσα, ορατά και ουσιαστικά αποτελέσματα και θα βοηθήσει στην αποτελεσματική συμβολή των ζητημάτων κυβερνοάμυνας και σε εθνικό επίπεδο.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα συμμετείχε μαζικά και με ενθουσιασμό στην άσκηση "Πανόπτης-2010". Αυτό επιτεύχθηκε γιατί καλύφθηκαν οι βασικές προϋποθέσεις που αποτελούν θεμελιώδη όρο για τη συμμετοχή της. Συγκεκριμένα, η ακαδημαϊκή κοινότητα λειτούργησε κατά την άσκηση σε καθεστώς πλήρους ανεξαρτησίας. Συμμετείχε σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Συμμετείχε σε όλες τις φάσης προετοιμασίας και υλοποίησης της άσκησης. Δεν υπήρξαν ούτε αποκλεισμοί ούτε επιλεκτικές πολιτικές ούτε έγιναν διακρίσεις. Τέλος, η μεταφορά τεχνογνωσίας, όπου και σε όποιο βαθμό επιδιώχθηκε, υπήρξε ελεύθερη και ανεμπόδιστη.

* Πόσο σημαντική θα μπορούσε να είναι η προσφορά μιας πανεπιστημιακής ερευνητικής ομάδας, όπως η ομάδα που διευθύνετε εσείς, στην προστασία κρίσιμων υποδομών;

Η διαπανεπιστημιακή-διεπιστημονική ερευνητική ομάδα Ασφάλειας Πληροφοριών και Προστασίας Κρίσιμων Υποδομών του Τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (CIS/ΟΠΑ) είναι μια συγκροτημένη εδώ και 10 χρόνια ομάδα, με πλήθος έμπειρων ερευνητών. Συγκεντρώνει στις τάξεις της μέλη ΔΕΠ και ερευνητές από 4 ελληνικά ΑΕΙ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Πειραιώς και Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Ουσιαστικά, η CIS αποτελεί ένα de facto πρόπλασμα Κέντρου Αριστείας σε θέματα Ασφάλειας στις ΤΠΕ.

Η CIS/ΟΠΑ συμμετείχε στην "Πανόπτης-2010" σε κάθε επίπεδο. Συμμετείχε στην Επιτελική Ομάδα διεύθυνσης της άσκησης, μέσω του Διευθυντή της. Συμμετείχε στην Ομάδα που σχεδίασε τα σενάρια των επιθέσεων (Red Team). Συμμετείχε στις Ομάδες που αντιμετώπισαν τις επιθέσεις (Blue Teams). Συμμετείχε στην Ομάδα που ενημερώνει και προβάλλει τα αποτελέσματα της άσκησης, στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς. Τέλος, ο διευθυντής της Ομάδας συντόνισε τους 100 περίπου ειδικούς επιστήμονες από τα 14 ΑΕΙ, τα 4 ΑΕΙ, τα 3 Ερευνητικά Κέντρα και τις 2 Ανεξάρτητες Αρχές που συμμετείχαν στην άσκηση.

* Θεωρείτε πως ερευνητές που εξειδικεύονται στον τομέα της Ασφάλειας στις ΤΠΕ γοητεύονται από το ενδεχόμενο εργασιακής απορρόφησής τους στον τομέα της κυβερνοάμυνας;

Σε ό,τι αφορά ζητήματα αγοράς εργασίας, ο τομέας της κυβερνοάμυνας γνωρίζει σταθερή αύξηση διεθνώς. Τα τελευταία χρόνια, η αναζήτηση ειδικευμένου προσωπικού σε θέματα κυβερνοάμυνας έχει προσλάβει σημαντικές διαστάσεις, ειδικά σε χώρες που είτε είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένες είτε πάσχουν από τρομοϋστερία. Οι συγκεκριμένες τάσεις θεμελιώνουν διεθνώς ελκυστικά κίνητρα.

Ωστόσο, η ζήτηση ειδικών σε κυβερνοάμυνα από την ελληνική αγορά είναι ακόμη πολύ περιορισμένη. Αντίθετα, η ζήτηση στη χώρα μας είναι πολύ αξιόλογη - ακόμη και υπό τις τρέχουσες δυσχερείς οικονομικές συνθήκες - σε ειδικούς σε Ασφάλεια Υπολογιστών και Δικτύων, σε Ασφάλεια Τραπεζικών Πληροφοριακών Συστημάτων, σε Ελεγκτική Πληροφοριακών Συστημάτων, σε εφαρμογές της Κρυπτογραφίας και -πρόσφατα- σε Δικανική Πληροφορική (Forensics).

* Πρόκειται να πραγματοποιηθούν τέτοιες ασκήσεις ξανά και σε υπερεθνικό επίπεδο; Ποιοι οι λόγοι που ωθούν στη διεξαγωγή τέτοιας άσκησης;

Είναι ευρέως αποδεκτή η πεποίθηση ότι η άσκηση κυβερνοάμυνας “Πανόπτης” είναι σκόπιμο να διεξάγεται σε ετήσια βάση και σε εθνικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση, η ΔΙΚΥΒ/ΓΕΕΘΑ συμμετέχει και σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές και διεθνείς σχετικές πρωτοβουλίες, συχνά πλαισιούμενη από ειδικούς από τη Δημόσια Διοίκηση και την ακαδημαϊκή κοινότητα.

* Το ελληνικό Δημόσιο έχει συνάψει συμφωνία χρήσης λογισμικού της Microsoft. Η χρήση λειτουργικών συστημάτων ανοιχτού κώδικα, όπως το Linux, θα ήταν πιο πρόσφορη σε επίπεδο λειτουργικότητας και ασφάλειας;

Κάθε λειτουργικό σύστημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και -ειδικά και κυρίως- τρωτά του σημεία. Δεν υπάρχουν απόλυτες λύσεις, (ευτυχώς) ούτε αναγκαστικές επιλογές. Η χρήση ενός λειτουργικού συστήματος ανοιχτού κώδικα, όπως το Linux, ενδεχομένως να μείωνε, μπορεί σε σημαντικό βαθμό, το εύρος των επιθέσεων, αφού η πλειονότητά τους θεωρείται ότι έχει στόχο προϊόντα της Microsoft.

Το σημείο, όμως, όπου πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η ανάγκη ενημέρωσης και εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης των χρηστών. Ανεξάρτητα από τις δυνατότητες και τις ευπάθειες κάθε εφαρμογής, ο τελικός χρήστης είναι αυτός που βρίσκεται κατά κανόνα στο στόχαστρο των επιτιθέμενων. Οι λανθασμένες ενέργειές του συχνά οδηγούν σε προβλήματα ασφάλειας του συστήματος. Είναι πιο ουσιαστικό να εκπαιδεύσουμε τους χρήστες και να δημιουργήσουμε μια ανοιχτή και δημοκρατική κουλτούρα ασφάλειας από το να εστιάζουμε μόνο στα αμιγώς τεχνικά μέτρα προστασίας των πληροφοριακών συστημάτων.

* Αν πράγματι ορισμένες κρατικές υπηρεσίες διαθέτουν την τεχνογνωσία παραβίασης της ιδιωτικότητας των πολιτών, πώς προστατεύεται ο μέσος χρήστης του Διαδικτύου από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν φορείς, στην Ελλάδα και διεθνώς, που διαθέτουν πολύ αυξημένη σχετική τεχνογνωσία. Η τεχνογνωσία αυτή εκτιμάται βάσιμα ότι μπορεί να παρακάμψει τα μέτρα προστασίας της ιδιωτικότητας τα οποία λαμβάνει ακόμη και ο πολίτης που είναι εξειδικευμένος σε θέματα ασφάλειας στο Διαδίκτυο. Για τον λόγο αυτόν, σε μια δημοκρατική κοινωνία πρέπει να υπάρχουν πολλαπλές και επάλληλες ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες να καθιστούν την παραβίαση της ιδιωτικότητας των πολιτών από εξαιρετικά δυσχερή έως ουσιαστικά ανέφικτη. Για παράδειγμα, η ύπαρξη ανεξάρτητων αρχών, όπως η Αρχή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων και η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, αποτελούν τέτοιες θεσμικές δικλείδες, με αυξημένες δυνατότητες προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη. Η ισχυρότερη δικλείδα παραμένει διαχρονικά η έγκυρη ενημέρωση και η συνετή εγρήγορση του πολίτη -και των συλλογικοτήτων που τον εκφράζουν γνήσια και ανόθευτα- στα σχετικά ζητήματα.

* Καθηγητής Ασφάλειας στην Πληροφορική και τις Επικοινωνίες, Τμήμα Πληροφορικής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
ΑΥΓΗ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/07/blog-post_7044.html#ixzz0vHEgk3h3

Εκλάπησαν από την τουρκική 1η Στρατιά σχέδια επιχειρήσων στον Έβρο, στη Δυτική Θράκη και τα Στενά!






ImageΕνώπιον ενός «εφιάλτη» από αυτούς που δεν αντιμετωπίζονται συχνά βρίσκονται τα τουρκικά Γενικά Επιτελεία, καθώς όπως αναφέρουν απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, πριν από λίγες εβδομάδας εκλάπησαν από την έδρα της τουρκικής 1ης Στρατιάς που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη, δύο από τους κεντρικούς server, οι οποίοι περιείχαν το σύνολο του διακλαδικού στρατηγικού σχεδιασμού για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης, των Στενών, αλλά και για πιθανές επιχειρήσεις ... στον Έβρο και την Δυτική Θράκη! Η απώλεια των δύο κεντρικών υπολογιστών έχει ξεσηκώσει θύελλα στο εσωτερικό του τουρκικού ΓΕΣ και ήδη ετοιμάζονται οι αποκεφαλισμοί δεκάδων αξιωματικών.
Σημειώνεται ότι η 1η Στρατιά είναι ο πλέον σύγχρονος και ετοιμοπόλεμος σχηματισμός του τουρκικού Στρατού, αφού θα αναλάβει το βάρος της υπεράσπισης της «καρδιάς» της Τουρκίας σε περίπτωση επιθετικής κίνησης του Ε.Σ. προς τα ανατολικά ή και το αντίθετο φυσικά.
Αλλά οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ. Η 1η Στρατιά ήταν το κέντρο της επιχείρησης «Βαριοπούλα» και οι επιτελείς της είχαν καταστρώσει το σχέδιο επίθεσης στην Ελλάδα και κατοχής του βόρειου Έβρου. Εδρεύει στο προάστειο Selimiye της Κωνσταντινούπολης και ανήκουν σε αυτήν οργανικών συνολικά τρία Σώματα Στρατού.
Το 2ο Σ.Σ.. με έδρα την πόλη Gelibolu, το 3o Σ.Σ. με έδρα το προάστειο Sisli της Κωνστνατινούπολης και το 5ο Σ.σ. με έδρα την πόλη Corlu. Πρόκειται για μία υπόθεση που σίγουρα θα έχει «ουρά» και δεν αποκλείεται η κλοπή να σχετίζεται με την «Βαριοπούλα» και την γενικότερη σφοδρή σύγκρουση κεμαλιστών και ισλαμιστών...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

"Ο θλιμμένος ελληνικός Αύγουστος"

Ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Vittorio Da Rold στην ιταλική εφημερίδα Il Sole 24 Ore υποστηρίζει ότι “η Ελλάδα προετοιμάζεται για τον πιο θλιμμένο Αύγουστο” “μεταξύ απεργιών, τρομοκρατικών απειλών και επισφαλών θέσεων εργασίας’’.

Επισημαίνεται χαρακτηριστικά:
‘’Η Αθήνα εμφανίζεται με διάθεση κακόκεφη, φειδωλή, αβέβαιη για το μέλλον, χωρίς κέφι για τη σάτιρα, χωρίς χαμόγελο κομπασμού. Κατεβασμένα πρόσωπα σαν να σημαίνουν το τέλος ενός καλοκαιριού που πέθανε πρόωρα. Αρκεί κανείς να πάει στην Πλάκα, την περιοχή που συνήθως έχει έντονη ζωή, το άλλοτε βασίλειο της κινητής και μόνιμης γιορτής της πρωτεύουσας για να συνειδητοποιήσει ότι κάτι έχει αλλάξει στην ατμόσφαιρα του ελληνικού καλοκαιριού’’.

Το ρεπορτάζ συνεχίζει με παράθεση μαρτυριών από Έλληνα συνταξιούχο σχετικά με το άνοιγμα λογαριασμών στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που προτείνει το ‘’απίστευτο επιτόκιο 5%‘’ ( σε σχέση με το μέσο όρο της αγοράς που κινείται στο 0.25%, μετά από σχετική πρόταση του υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για προσέλκυση κεφαλαίων στην Ελλάδα μετά τη ‘’φυγή κεφαλαίων’’).
Επίσης από οδηγό ταξί που δηλώνει ‘’ είμαι απογοητευμένος (…) οι τουρίστες αποφεύγουν την Αθήνα, φοβούνται τα επεισόδια, τις διαδηλώσεις, τους εξτρεμιστές αναρχικούς των Εξαρχείων, τις απεργίες των πλοίων, την αναδυόμενη τρομοκρατία που σκότωσε τον Σ. Γκιόλια…’’ Τέλος, δηλώσεις Καναδού τουρίστα που αναφέρει ‘’ Είμαι εξοργισμένος, ταξίδεψα 12 χιλ. χιλιόμετρα για να βρω τον Παρθενώνα κλειστό….(…) κρίμα, οι Έλληνες, βλάπτουν οι ίδιοι τον εαυτό τους’’.

Ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι η πολεμική για τις απεργίες μαίνεται στις εφημερίδες και στην τηλεόραση η οποία ‘’μεταδίδει ανά τακτά χρονικά διαστήματα “δελτία πολέμου” από τις σκληρές απεργίες των οδοκαθαριστών, των φυλάκων αρχαιολογικών χώρων, των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, των υπαλλήλων των λιμανιών, δελτία σαν να ήταν μετεωρολογικές προβλέψεις’’.
Αναφορικά με την απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών προσθέτει ‘’ η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προχωρήσει σε επίταξη, μέτρο που υιοθετείται σε καταστάσεις φυσικών καταστροφών ή πολέμου’’.

Ο δημοσιογράφος συνεχίζει αναφέροντας ότι η ‘’ Ελλάδα είναι μια χώρα που έζησε πέραν των δυνατοτήτων της και παραποίησε τα δημοσιονομικά της στοιχεία επί έτη. Τώρα, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πρέπει να επαναφέρει όλους στη λογική μετά από χρόνια άσκοπων δαπανών και διαφθοράς’’.
Το δημοσίευμα καταλήγει με μαρτυρία Ελληνίδας που έχασε τη δουλειά της μετά την αποχώρηση της γαλλικής Fnac από την Ελλάδα και την προσπάθειά της να βρει νέα θέση εργασίας.

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/07/blog-post_5546.html#ixzz0vFoaLHEt

Με κοινό φορτιστή θα λειτουργούν όλα τα κινητά στην ΕΕ από το 2011

Τα κινητά τηλέφωνα που θα πωλούνται στην ΕΕ από την αρχή του 2011 θα πρέπει να λειτουργούν όλα με τον ίδιο κοινό φορτιστή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

«Η εξέλιξη στους... τεχνικούς κανόνες για να διασφαλιστεί η συμβατότητα και η ασφάλεια των νέων κοινών φορτιστών προχωράει καλά», ανέφερε σχετικά εκπρόσωπος της Επιτροπής.Πρόσθεσε ακόμα ότι η Επιτροπή περιμένει από τους καταναλωτές «να χρησιμοποιούν τον ίδιο κοινό φορτιστή για τα κινητά τηλέφωνα που θα πωλούνται στην ΕΕ από τις αρχές του 2011».

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/07/2011_31.html#ixzz0vFnfZQs5

Από ανθρώπινο σφάλμα η πτώση του «Απάτσι»

Σε σφάλμα του πληρώματος αποδίδεται η πτώση του ελικοπτέρου «Απάτσι» που σημειώθηκε χθες στη Πάχη στα Μέγαρα με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους οι δύο χειριστές που επέβαιναν σε αυτό.
Έπειτα από ενδελεχή έρευνα τόσο των στοιχείων του ελικοπτέρου όσο και των όσων διαμείφθηκαν μεταξύ πιλότου κα πύργου ελέγχου, η εικόνα φαίνεται να ξεκαθαρίζει και δυστυχώς για μια ακόμη φορά οι εμπειρογνώμονες οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι το μοιραίο συμβάν οφείλεται σε λάθος χειρισμού.
Σύμφωνα με πληροφορίες του enet.gr, το ελικόπτερο μόλις είχε ολοκληρώσει τη συντήρησή του και είχε βγει για δοκιμαστική πτήση.
Όλα έβαιναν καλώς και κατά την επιστροφή του στη βάση ο κυβερνήτης ζήτησε να κάνει εκπαιδευτική αναγκαστική προσγείωση. Αυτό στη γλώσσα των χειριστών ονομάζεται auto rotation.
Πρόκειται για μια απλή διαδικασία η οποία δεν ελοχεύει κινδύνους εφόσον όμως ακολουθηθεί κατά γράμμα. Το ελικόπτερο το φέρνει ο χειριστής πάνω από το σημείο προσγείωσης μειώνει την ταχύτητά του και το κατεβάζει υπό συνθήκες αναγκαστικής προσγείωσης.
Αυτό που φαίνεται ότι συνέβη είναι ότι η ταχύτητα του ελικοπτέρου μειώθηκε περισσότερο από ότι έπρεπε, έπεσε σε απώλεια στηρίξεως και κάρφωσε στο έδαφος πριν προλάβουν οι χειριστές να ανακτήσουν τον έλεγχο.

Σήμερα οι κηδείες των δύο χειριστών

Στις 2 η ώρα μ.μ. τελείται η νεκρώσιμος ακολουθία του Αρχιλοχία (ΑΣ) Κωνσταντίνου Γκιώκα στον Ιερό Ναό Αγ. Ιωάννη στον Ρέντη και στην συνέχεια η ταφή στο Γ’ Νεκροταφείο Πειραιά.
Στην τελετή θα παραστεί ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης, ο Α/ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος κ. Ιωάννης Γιάγκος και ο Διοικητής ΑΣΔΥΣ Αντιστράτηγος κ. Κων/νος Θεοφανίδης.
Στις 4.30 μ.μ. τελείται η νεκρώσιμος ακολουθία και η ταφή του Ταγματάρχη (ΑΣ) Ανδρέα Δερμάρη στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Καλύβια Λαμίας.
Στην τελετή θα παραστεί ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος κ. Φραγκούλης Φράγκο

Ελληνοτουρκικές διαφορές και αγωγοί μεταφοράς ενέργειας

mail to
Γράφει ο Αγγελος Ζαχαρόπουλος

Ο αείμνηστος, Βύρων Θεοδωρόπουλος στο βιβλίο του «Θουκυδίδης επίκαιρος», αναφέρει και αναλύει τις, κατά τον Θουκυδίδη, τρεις αιτίες πολέμου: «Συμφέρον, δέος, δόξα». Ως βαθύς γνώστης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων είχε προβεί σε μια ενδιαφέρουσα συσχέτισή τους με αυτές τις τρεις αιτίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πόλεμο την Τουρκία με την Ελλάδα. Αποκρούει με επιχειρήματα τις δύο πρώτες. Δεν αποκλείει όμως τη «δόξα», υπό την έννοια που απορρέει από το ρήμα «δοκέω», δηλαδή νομίζω, εικάζω, έχω την εντύπωση. Υπό την έννοια αυτή, έχει δημιουργηθεί ιστορικά στους Τούρκους η αντίληψη ότι:

 
1. Οι Ελληνες είναι εκείνοι που έκαναν την αρχή για την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
2. Οι Ελληνες είναι εκείνοι που απείλησαν την καρδιά της σημερινής Τουρκίας προελαύνοντας μέχρι την Αγκυρα.
Πρόκειται για μία αντίληψη τόσο βαθιά ριζωμένη στους Τούρκους που, δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα ξεπεραστεί ώστε να αλλάξει η πολιτική συμπεριφορά τους.
Είναι εξάλλου γνωστό ότι Τούρκοι διπλωμάτες είχαν, σε ανύποπτο χρόνο, εκφράσει θλίψη και πικρία γιατί η Τουρκία δεν τόλμησε να καταλάβει τα νησιά Λέσβο, Χίο, Σάμο, αμέσως μετά το 1922 (Το « σύνδρομο του Αιγαίου»).
Είναι σημαντικό επίσης ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έσπευσε να κάνει «προσκύνημα» στην Αγκυρα σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Μόνο που οι Τούρκοι κάθε άλλο παρά «προσκύνησαν» τον ηγέτη των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν άνοιξε, αμέσως μετά, ένα έντονο φλερτ με τον Πούτιν για τους αγωγούς μεταφοράς ενέργειας από τη Ρωσία, φλερτ με σαφή διπλωματική - γεωπολιτική διάσταση.
Οι αγωγοί μεταφοράς ενέργειας που παίζονται είναι οι εξής:
1. Ο αγωγός South Stream από Ρωσία, που, μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας, θα καταλήξει στην Ιταλία (σχετική συμφωνία υπογράφηκε τον Μάιο 2008).
2. Ο αγωγός ΤGΙ από Αζερμπαϊτζάν (Τουρκία, Ελλάδα, Ιταλία),
3. Ο αγωγός Ελλάδας - Βουλγαρίας - Ρουμανίας - Ουγγαρίας που θα συνδέεται με τον ΤGΙ.
Για τους αγωγούς 2 και 3 που διοχετεύουν φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν δεν υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά και ευνοούνται από ΗΠΑ.
Υπάρχουν όμως έντονες αντιδράσεις για τον αγωγό 1 South Stream, επειδή θα διοχετεύει φυσικό αέριο από Ρωσία.
Αλλά και η Βουλγαρία προβάλλει προσκόμματα, πιθανότατα λόγω πιέσεων προς αυτήν από ΗΠΑ. Αντιδρώντας ο Πούτιν συμφώνησε κατ’ αρχάς με τον Ερντογάν να επεκτείνουν τον αγωγό Blue Stream, που τροφοδοτεί με φυσικό αέριο την Τουρκία από τη Ρωσία, ώστε εκείνη να τροφοδοτεί και την Ελλάδα και την Ιταλία. Ομως, για την Ελλάδα παραμένει το μειονέκτημα της εξάρτησης από την Τουρκία ως προς αυτόν τον αγωγό, όπως θα έχει εξάρτηση και ως προς τον αγωγό ΙΤGI (Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία).
Το ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι: τι θα συμβεί σε περίπτωση διμερούς κρίσης με την Τουρκία όταν εκείνη κλείσει τη στρόφιγγα; Προφανής ο κίνδυνος ενεργειακής ασφυξίας.
Απληστη και στενά δεμένη στην ελκτική τροχιά των ΗΠΑ, η Βουλγαρία προβάλλει προσκόμματα και για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Ολες οι κυβερνήσεις στήριξαν το έργο, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ήταν ευθύς εξαρχής αρνητικές. Επιχειρούν ίσως να το ματαιώσουν τώρα μέσω της επιρροής τους στη Βουλγαρία. Και στην περίπτωση αυτή, ο Πούτιν αναζήτησε εναλλακτική λύση μέσω Τουρκίας.
Τα μεγάλα ενεργειακά έργα South Stream και Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από Ρωσία και Αζερμπαϊτζάν αντίστοιχα καθώς και το έργο Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη για τη μεταφορά πετρελαίου από Ρωσία αναβαθμίζουν σημαντικά τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Υποστηρίζονται και πρέπει να συνεχιστεί η υποστήριξή τους, με σθένος, υπομονή και επιμονή από όλες τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας, έστω και αν αυτό δεν είναι αρεστό σε ορισμένους φίλους, όταν η προέλευσή του ενεργειακού προϊόντος είναι από Ρωσία.
* Αγγελος Ζαχαρόπουλος Διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής ε.τ. Πρώην Γενικός Διευθυντής Υπ. Γεωργίας

Ξεχωρίζοντας τα πραγματικά από τα κροκοδείλια δάκρυα

Ο μύθος του Φούφουτου

Του ΑΛΕΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ


«Ζούμε ιστορικές στιγμές, παίρνουμε ιστορικές αποφάσεις, είμαστε μια ιστορική Κοινοβουλευτική Ομάδα», δήλωνε προχθές σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ο Πρωθυπουργός. Με το κατά πόσον η Κοινοβουλευτική Ομάδα της πλειοψηφίας είναι «ιστορική» μάλλον κανείς δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί, πέρα από τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Ομως, τις «ιστορικές στιγμές» τις ζούμε όλοι. Και τις «ιστορικές αποφάσεις» τις λαμβάνει η κυβέρνηση. Η Ιστορία είναι γεμάτη εξάρσεις και δράματα. Εχει, επίσης, τις ειρωνείες της. Οσοι αισθάνονται ότι «γράφουν Ιστορία», δηλαδή τα πολιτικά υποκείμενα, δεν πραγματοποιούν μια ιδεατή ελεύθερη βούληση. Και συχνά, τα αποτελέσματα αποκλίνουν από τους σκοπούς. Ομως, για μια κυβέρνηση σε περίοδο κρίσης έχει ζωτική σημασία οι σκοποί να επικοινωνούνται με σαφήνεια και να επιδιώκεται η μέγιστη συνοχή ανάμεσα στα λόγια και στα έργα.

Πράγματι, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Μαζί της και η χώρα. Είναι καιρός η κυβέρνηση να αναλάβει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη της. Η συζήτηση για τις έξωθεν επιβολές του Μνημονίου είναι άγονη και παρελκυστική. Αν έχουμε κυβέρνηση, τότε οι ρυθμίσεις του Μνημονίου συνιστούν κυβερνητική πολιτική. Με αυτά τα δεδομένα, η ευθύνη της κυβέρνησης είναι να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο. Και η ευθύνη αυτή δεν μεταβιβάζεται. Αυτονόητο; Ισως όχι όσο θα όφειλε.

Τους περασμένους μήνες, από την υπογραφή του Μνημονίου μέχρι και χθες, ζήσαμε μια δραστική εσωτερική αναδιανομή του δημόσιου χρέους. Στο σημείο που βρισκόμαστε, πολλοί έχουν την αίσθηση μεγάλης αδικίας: Κόπηκαν μισθοί και συντάξεις. Το μακροοικονομικό αποτέλεσμα είναι θετικό. Ομως, στο «μαξιλάρι» που δημιουργήθηκε δεν μπορεί να αναπαυθεί καμιά κυβερνητική κεφαλή. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν σαν η κυβέρνηση να εφάρμοζε το πρόγραμμα «κρέας έναντι λίπους». Δηλαδή, δίνουμε τις σάρκες μας για να συντηρήσουμε το λίπος μας. Αυτό μας επισημαίνουν σήμερα οι κατάπτυστοι «χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι» της τρόικας ή «φον Φούφουτοι», κατά μια άλλη (κυβερνητική) εκδοχή. Στην κυβέρνηση μπορούν να αστειεύονται και λίγο, για να εκτονωθούν από την πίεση. Ομως φαίνεται πως αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η πίεση δεν τους ασκείται από την τρόικα, αλλά από την πραγματικότητα. Την ελληνική πραγματικότητα.

Αν δεν υπήρχε η τρόικα, θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Ισως να την εφευρίσκαμε πολύ καλύτερη, αλλά αυτά είναι θεωρίες. Γιατί στην πράξη αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαμε να την εφεύρουμε καθόλου. Πρόκειται για μια ιστορική αποτυχία. Ομως, δεν χρειάζονται άλλα θεωρητικά δάκρυα, πέρα από εκείνα- τα πραγματικά- των ανέργων και όσων άλλων οδηγούνται σε αδιέξοδο. Χρειάζεται διέξοδος. Με τα επικείμενα διαρθρωτικά μέτρα φαίνεται ότι η κυβέρνηση το πήρε απόφαση. Ο κύβος ερρίφθη- αν και τα ζάρια δεν έχουν ακόμα πέσει στο έδαφος.

Το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Σημίτη, όσο επιχειρήθηκε, έμεινε ημιτελές και εν μέρει αναστράφηκε. Τώρα οδηγούμαστε εξ ανάγκης στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας, έστω και χωρίς πρωτοβουλία της πολιτικής ηγεσίας της. Στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» της περασμένης εβδομάδας, ο Γιάννης Βούλγαρης περιέγραφε ως στόχους μιας «νέας στρατηγικής» αφ΄ ενός την «αναβάθμιση της Ελλάδας στον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας» και αφ΄ ετέρου «τη μεταρρύθμιση του κράτους πρόνοιας ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των χαμηλών στρωμάτων και της επισφαλούς εργασίας». Οι στόχοι αυτοί είναι συμπληρωματικοί. Διότι η συμμετοχή στον «διεθνή καταμερισμό εργασίας» δεν εξασφαλίζει καμιά θέση στον Παράδεισο. Ιδιαίτερα η «παλαιά» Ευρώπη πιέζεται στην περιοχή των εργασιακών δικαιωμάτων και των μορφών εργασίας (που πλέον βαφτίζεται «απασχόληση»). Ταυτόχρονα, το κοινωνικό δίχτυ που αντισταθμίζει τις πιέσεις αναγκάζεται να αραιώσει. Ομως, αν πρόκειται να το παλέψουμε, χρειάζεται στη φάση αυτή να συγχρονίσουμε το βήμα μας με εκείνους που αποτελούν τους δυνητικούς συμμάχους μας. Να πάρουμε μέρος στους ίδιους αγώνες. Να παίξουμε στο ίδιο γήπεδο. Γιατί μόνοι μας στον Παράδεισο δεν βρισκόμασταν ούτε πριν. Αντίθετα, αυτό που βιώνουμε είναι το κόστος της «ελληνικής ιδιαιτερότητας» που μετακυλιόταν διαρκώς, ώσπου κύλησε στο κεφάλι μας.

Το τοπίο είναι ρευστό, αλλά δεν είναι ομιχλώδες- εκτός αν έχουν θολώσει τελείως τα μάτια μας. Χωρίς αναβολές και προσχήματα περί τάιμινγκ, η κυβέρνηση έχει να κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα- τώρα. Και αυτά συνιστούν εθνική πολιτική. Οι «φον Φούφουτοι» είναι αποκυήματα πολιτικής φαντασίας. Αλλωστε στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχουν τίτλοι και διακριτικά ευγενείας, μπορεί κανείς να είναι «Φούφουτος» χωρίς να είναι «φον». Είναι, όμως, εύλογο ότι κανένα μέλος της πολιτικής μας ηγεσίας δεν θα ήθελε να περάσει στην Ιστορία με αυτό το προσωνύμιο.
Χωρίς αναβολές και προσχήματα περί τάιμινγκ, η κυβέρνηση έχει να κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, τώρα. Και αυτά συνιστούν εθνική πολιτική

Μας κρατάνε ομήρους οι συντεχνίες...

Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

Με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Αλλά άμα είσαι 7 ώρες καθηλωμένος στο «Ελ. Βενιζέλος», περιμένοντας πότε θα του «καπνίσει» του κυρίου ελεγκτή να πει το ΟΚ και για το δικό σου αεροπλάνο να φύγει, θες δεν θες, στη φιλοσοφία θα το ρίξεις. Διότι πόσες φορές θα κάνεις πέρα δώθε την αίθουσα αναμονής; Πέντε; Δέκα; Τους είδες όλους, σε είδαν κι εκείνοι. Εξω δεν λέει να βγεις, κάνει τόση ζέστη που προτιμάς να περιμένεις το ποτέ θα του «καπνίσει» που λέγαμε, μέσα που ΄χει και δροσιά. Αν είσαι τυχερός και βρεις μια γωνιά και με λυμένα τα υπαρξιακά «ποιος είμαι, τι κάνω, τι θέλω σ΄ αυτήν τη ζωή», πιάνεις τα «τρέχοντα» του είδους «έρχεται μια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου που πρέπει να αποφασίσει/ με ποιους θα πάει, και ποιους θα αφήσει»- ατάκα ποιητική, αλλά τόσο διαχρονικά επίκαιρη. Στο 6ωρο πάνω, καταλήγεις ότι ο έχων το δίλημμα πρέπει να πάρει αποφάσεις ζυγιασμένες, καλά χωνεμένες μέσα του, ώστε από αύριο που θα τις βρίσκει κάθε στιγμή μπροστά του να είναι σίγουρος ότι οι αποφάσεις που πήρε, σωστές ή λάθος, είναι οι δικές του αποφάσεις και όχι αποφάσεις υπαγορευμένες από τη μια ή την άλλη σκοπιμότητα...

7 ώρες περίμενα στο αεροδρόμιο...
Μπέρδεμα. Αλλού ήθελα να πάω κι αλλού κατέληξα. Εγώ για τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ήθελα να μιλήσω, πώς βρέθηκα να έχω αναζητήσεις αυτού του είδους ούτε που το κατάλαβα. Κι ευτυχώς που πέρασε το 7ωρο και μας είπαν ότι θα πετάξουμε, γιατί αλλιώς έβλεπα να κόβω τη φλέβα με το μπαλταδάκι που κόβουμε το κρέας, για καλύτερο αποτέλεσμα! Καθ΄ οδόν προς το αεροπλάνο πάντως, πρόλαβα να σκεφτώ ότι αυτός ο υπέροχος κλάδος εργαζομένων που λέγεται ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, θα πρέπει να αισθάνεται καταπληκτικά αυτό το διάστημα- μας κρατάει όλους στο χέρι. Εσύ θα πετάξεις, εσύ όχι ακόμη. Εσύ πόσο περιμένεις; Τρεις ώρες; Α, όχι θα περιμένεις λιγάκι ακόμη. Πόσο; Ε, δυο τρεις ώρες. Να το μάθεις το αεροδρόμιο απ΄ έξω ρε παιδί μου. Πλακάκι το πλακάκι, γκισέ το γκισέ, καφετέρια την κα φετέρια, μαγαζί το μαγαζί. Διακοπές δεν πας; Δεν έγινε και τίποτε να πας μερικές ώρες αργότερα. Δηλαδή, άντε και σου λέω εγώ δεν πήγες στη Σαντορίνη στην ώρα σου. Και λοιπόν; Θα φύγει η Οία από κει; Το Ημεροβίγλι; Το Στεφάνι; Ολα στη θέση τους θα είναι και 7 ώρες αργότερα και 17 και μη σου πω και 127! Λοιπόν;

Να πληρώσουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς!
Γελάει κανείς; Ελπίζω όχι. Γιατί αυτό που γίνεται σ΄ αυτήν εδώ τη χώρα της χαράς, με τις διάφορες συντεχνίες, δεν έχει προηγούμενο. Κάνει απεργία ο άλλος και όταν βλέπει ότι δεν του βγαίνει, το ρίχνει στη «λευκή απεργία» που είναι ακόμη χειρότερη και κρατάει ομήρους χιλιάδες ανθρώπους, έτσι για την πλάκα του. Στη λογική ότι κρατάω όμηρο εσένα τον πολίτη, ώστε εσύ με τη σειρά σου να βάλεις τις φωνές, να πιέσεις την κυβέρνηση κι αυτή μην αντέχοντας τις φωνές σου να υπαναχωρήσει και να κάνει δεκτά τα αιτήματά μου. Σούπερ! Αναρωτιέμαι, γιατί να γίνεται όλο αυτό και να μην παίρνουν για πιο άμεσο αποτέλεσμα τα πιστόλια να συλλαμβάνουν μερικούς από μας και να τελειώνει το πράγμα, παρά κατατρίβονται σε λευκές, ημίλευκες και γκρίζες απεργίες. Ακραίο; Δεν νομίζω! Το αντίθετο θα έλεγα. Η λογική των συντεχνιών στην Ελλάδα είναι να πληρώσουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς. Γιατί εμείς κύριε είμαστε «άλλοι», είμαστε διαφορετικοί, «πορφυρογέννητοι» ένα πράγμα. Και σε προειδοποιώ, άμα αγγίξεις τα δικά μου δικαιώματα, την έκατσες τη βάρκα! Που σημαίνει άσ΄ το κάτω αμέσως το κεκτημένο μου γιατί θα γίνει φάση και δεν το θες...

Τώρα θυμηθήκατε τον εκσυγχρονισμό;
Εμένα αυτό που με τρελαίνει είναι ότι η συντεχνία δεν βγαίνει να σου πει τον λόγο για τον οποίο κάνει ό,τι κάνει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αντίθετα, προσπαθεί να σε πείσει πως κάνει ό,τι κάνει για το... δικό σου το καλό. Δηλαδή, κάνω απεργία, λευκή, ημίλευκη, γκρίζα κ.λπ. αλλά αδερφέ δεν την κάνω για μένα, για σένα την κάνω. Για σένα και για όλους τους άλλους. Τσιμπιέσαι εσύ να δεις αν κατάλαβες σωστά- και ναι, σωστά κατάλαβες. Οι λεβέντες υποστηρίζουν με κάθε βεβαιότητα ότι η απεργία γίνεται προκειμένου να σε προστατεύσουν από κάτι αόρατους κινδύνους που εσύ μεν δεν τους βλέπεις γιατί είσαι χαζός ή δεν ξέρεις τι σου γίνεται, αλλά αυτός ξέρει, και μάλιστα άριστα, γιατί είναι «μπασμένος» πολύ στα πράγματα. Δες τώρα με τη συντεχνία των ελεγκτών: έκαναν λέει την απεργία για τον... εκσυγχρονισμό της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Αναρωτιέσαι εσύ: και γιατί ρε παιδιά δεν την κάνατε πριν από έναν χρόνο, ενάμιση, δύο, έξι μήνες; Δεν ήθελε τότε εκσυγχρονισμό η ΥΠΑ; Μέσα στο κατακαλόκαιρο την φάγατε τη «φλασιά» για τον εκσυγχρονισμό; Απάντηση δεν θα πάρεις, γι΄ αυτό την αναζητάς. Και τι βρίσκεις; Οτι όλο αυτό γίνεται για κάτι επιδοματάκια που τους κόβουν! Τα καλά και συμφέροντα δηλαδή...

... και μιάμιση ώρα στο βενζινάδικο!

Τουλάχιστον οι νταλικιέρηδες, που επίσης έβαλαν το πιστόλι στον κάθε ταλαίπωρο από μας- θα την ξεχάσω εγώ την ουρά επί μιάμιση ώρα στον Γέρακα να βάλω βενζίνη, και τελικά δεν έβαλα;- είναι πιο ξεκάθαροι. Σου λέει κάνω απεργία γιατί δεν θέλω να ανοίξεις το επάγγελμά μου. Θέλω να το κρατήσω κλειστό, γιατί άμα μου το ανοίξεις, θα έρθουν κι άλλοι, κι ύστερα κι άλλοι, και στο τέλος θα γίνουμε πολλοί, και πώς θα κονομάμε εμείς; Ελα μου ντε. Πώς θα κονομάς νταλικιέρη μου, που έτσι και ανοίξει το επάγγελμα θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και θα μειωθούν τα μεταφορικά, οι χρόνοι μεταφοράς και γενικώς θα αλλάξει το «εκτελούνται μεταφοραί» με τη μορφή που είναι σήμερα; Α, ξέχασα να σας πω ότι για την πάρτη μας γίνεται και όλο αυτό, σύμφωνα με τα όσα άκουσα από τον πρόεδρό τους. Που είπε και το καταπληκτικό ότι η απόφαση της κυβέρνησης τού θύμισε χούντα. Χούντα, ε; Ηθελα νά΄ ξερα γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν βγάζει έναν κατάλογο με τις άδειες των φορτηγατζήδων να δούμε πότε τις πήραν. Γιατί αν είναι σωστά αυτά που μου λένε, οι περισσότερες άδειες έχουν δοθεί επί χούντας. Φυσικά με... δημοκρατικές διαδικασίες! Ε, κύριε Τσάμο;


Ερμαιο των Γερμανών ο ΟΤΕ

Αυτά είναι. Τους βγάζω το καπέλο. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Δεν πάει να γράφουν οι εφημερίδες; Αυτοί, τη δουλειά τους. Κατήγγειλα προ εβδομάδων το επιχειρούμενο σκάνδαλο της Ντόιτσε Τέλεκομ να αφαιρέσει από το Ελληνικό Δημόσιο τον έλεγχο επί του ΟΤΕ με όχημα απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ότι δεν συντρέχει λόγος μερικής αναστολής των δικαιωμάτων ψήφου της Ντόιτσε Τέλεκομ, απόφαση που θα επιτρέψει στον γερμανικό κολοσσό να επιχειρήσει τη διατύπωση «ληστρικής» προσφοράς προς τους μετόχους του ΟΤΕ για την απόκτηση και του μειοψηφικού πακέτου του Οργανισμού. Και έγραφα ότι σήμερα η μετοχή του ΟΤΕ είναι πάνω κάτω 7 ευρώ, ενώ το 2008 το Δημόσιο είχε πουλήσει στα 27,5 ευρώ. Καλούσα δε τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου να παρέμβει ώστε να περιοριστεί το δικαίωμα ψήφου της Ντόιτσε Τέλεκομ, κατά τουλάχιστον 17%, μήπως και σωθεί ο ελληνικός έλεγχος επί του ΟΤΕ αλλά φευ. Προφανώς ο άνθρωπος έχει άλλες δουλειές. Στις 26 Ιουλίου, ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Αναστάσιος Γαβριηλίδης (έχω το έγγραφο, με αριθμό πρωτοκόλλου 345)
γνωμάτευσε ακριβώς ότι «δεν συντρέχει λόγος υποχρεωτικής δημόσιας πρότασης» εξαγοράς μετοχών του ΟΤΕ εκ μέρους της Ντόιτσε Τέλεκομ! Τα θερμά μου συγχαρητήρια προς κάθε αρμόδιοΓιώργο μ΄ ακούς;

Το κλειστό επάγγελμα του πολιτικού

Tης Ελλης Τριανταφυλλου
Σύμφωνα με τη συνταγματική προσταγή, η πολιτική επιστράτευση ενεργοποιείται σε «αιφνίδια κατάσταση», η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων «προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία». Είναι προφανές από τον ορισμό της ότι η πρακτική αυτή θεωρείται το ύστατο μέσο σε περίοδο ειρήνης, το οποίο ενεργοποιείται μόνον όταν όλα τα προηγούμενα δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα.
Ηταν πράγματι αιφνιδιαστική η κατάσταση που διαμορφώθηκε ή οι συνθήκες που οδήγησαν τα πράγματα εδώ που έφτασαν; Αιφνιδιάστηκαν, άραγε, τα μέλη του συγκεκριμένου κλάδου από τη δρομολόγηση των αλλαγών στα του οίκου τους; Μήπως αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση από τη σφοδρότητα των αντιδράσεών τους ή από τις επιπτώσεις των κινητοποιήσεών τους στην αγορά και τον τουρισμό; Προφανώς κανένας από τους παραπάνω δεν βρέθηκε ξαφνικά και χωρίς να το περιμένει προ δυσαρέστου εκπλήξεως. Προφανώς η κυβέρνηση έκρινε την Τετάρτη ότι εξήντλησε τα περιθώρια διαλόγου, ότι πρόσφερε ό, τι δύναται στους απεργούς και ότι οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά απαιτούν κινήσεις άμεσες και δυναμικές. Αλλωστε, έπρεπε να δοθεί και ένα μήνυμα προς τυχόν ενδιαφερομένους να ακολουθήσουν το παράδειγμα των ιδιοκτητών φορτηγών Δ. Χ. και βυτιοφόρων. Το Μαξίμου έδωσε την εντολή πολιτικής επιστράτευσης, η επιχείρηση ξεκίνησε και το δημόσιο αίσθημα ανακουφίστηκε προς στιγμήν. Μέχρι χθες το μεσημέρι, όμως, όπως επιβεβαίωναν όλοι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, η διαδικασία επίδοσης των φύλλων πορείας κυλούσε εξαιρετικά αργά, διότι οι νομαρχίες δεν διέθεταν επικαιροποιημένους καταλόγους με τα μέλη του κλάδου και, ως εκ τούτου, μέχρι αργά χθες το βράδυ και οι απεργοί που είχαν εκ του νόμου τεθεί ενώπιον των κοινωνικών τους ευθυνών ήταν ελάχιστοι.
Την ίδια ώρα, ο αρμόδιος υπουργός κ. Δημ. Ρέππας καλούσε σε νέα συνάντηση τους συνδικαλιστές εκπροσώπους του κλάδου, προσφέροντάς τους αυτά που εξ αρχής η κυβέρνηση γνώριζε ότι μπορούσε να τους προσφέρει και εκείνοι άκουγαν αυτά που επί μέρες προσπαθούσαν να τους κάνουν να ακούσουν οι κυβερνώντες. Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί όλα τα παραπάνω; Μάλλον, ναι. Αν είχε επικρατήσει ο κοινός νους που αντιλαμβάνεται, ακόμη και αν δεν γνωρίζει σε βάθος το ζήτημα, ότι στη σημερινή εποχή των ορθάνοικτων οριζόντων δεν μπορούμε να συζητούμε για κλειστά επαγγέλματα και αν είχαν ειπωθεί τα πράγματα με σταράτες κουβέντες και στέρεα λόγια, τότε ίσως θα είχαμε αποφεύγει όλη αυτή την ταλαιπωρία και τις δυσβάστακτες συνέπειές της. Παρά ταύτα, κάτι έγινε. Και αυτά τα βήματα, έστω και άτσαλα ή δειλά, τα επικροτεί η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας που δεν ανέχεται πλέον να εκβιάζεται από κάποιες κατηγορίες επαγγελματιών που διατηρούν προνόμια έναντι των υπολοίπων. Αυτό ισχύει, πέρα και πάνω από όλους, και για το πιο κλειστό όλων των επαγγελμάτων: Αυτό του πολιτικού, ο οποίος δεν μπορεί πια να λειτουργεί στην ασφάλεια της γυάλας. Θα περάσει και αυτός από το κρας τεστ που περνάει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία καθημερινά. Θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του, θα κονταροχτυπηθεί με το παρελθόν του και θα επαναπροσδιοριστεί, αν θέλει να πορευτεί μαζί με τους υπόλοιπους στο μέλλον. Οπως και με τους ιδιοκτήτες φορτηγών που ουσιαστικά ουδείς μπορεί να αναγκάσει να προσέλθουν στην εργασία τους -και ας τους έχει επιδοθεί φύλλο πορείας- έτσι δεν μπορεί κανένας να πείσει κανέναν για τίποτα, αν δεν διαθέτει συνείδηση της προσωπικής του ευθύνης. Και ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές αναφορές και την κομματική προέλευση ενός εκάστου, η σημερινή, πρωτόγνωρη συγκυρία απαιτεί από όλους να στέκονται με σοβαρότητα απέναντι στα προβλήματα και με τιμιότητα και ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες. Να αφήσουν στα συρτάρια τους πύρινους λόγους με τις αφοριστικές λογικές και τις επικοινωνιακές προσεγγίσεις και να τοποθετηθούν αφού μετρήσουν όλα τα δεδομένα και τις προοπτικές. Τότε θα αποκτήσει ενδιαφέρον ο δημόσιος διάλογος...

Ξύλινες λέξεις, περίκλειστα μυαλά

Tης Ολγας Σελλα
«Ποιος δεν έχει βαρεθεί να ακούει ότι η “αδρεναλίνη” είναι πάντα “στα ύψη”, ότι “το θερμόμετρο” πάντα “χτυπάει κόκκινο”, ότι “το σενάριο” είναι πάντα “εφιαλτικό”, ότι η “επέμβαση” γίνεται πάντα “χωρίς αναισθητικό”, ότι “η επίθεση που εξαπέλυσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης” είναι πάντα “σφοδρή” και ότι “η καταστροφή” είναι πάντα “βιβλική”». Είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα ιδιαίτερο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε: το «Μικρό ερμηνευτικό λεξικό της ξύλινης γλώσσας», για το οποίο φρόντισε ο Αριστείδης Γ. Ρωμανός (εκδ. Ποταμός).
Περιλαμβάνει ενδεικτικά 124 «λήμματα» αυτό το ιδιόρρυθμο λεξικό και καταγράφει αυτά που κατά κόρον χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ στον προφορικό ή τον γραπτό λόγο. «Το ξύλινο στοιχείο προκύπτει από την προσπάθεια κατασκευής συντακτικών ενοτήτων, είναι πάντα αποτέλεσμα συνδυασμού και συναρμογής λέξεων για τη διατύπωση κάποιου νοήματος – και από την εν συνεχεία αέναη επανάληψή του. Μόνο που αντί νοήματος παράγεται ασάφεια, αντί πρωτοτυπίας στερεότυπο, αντί καλλιέπειας γλωσσική κακοποίηση», λέει στον πολύ ενδιαφέροντα πρόλογό του. Αφορά άραγε μόνο τη γλώσσα των ΜΜΕ αυτό το πλαίσιο που θέτει αυτός ο πολεοδόμος, ο οποίος, εκτός από την ευρυθμία της πόλης, ενδιαφέρεται και για την ευρυθμία της γλώσσας; Κάθε άλλο.
Η ξύλινη γλώσσα είναι δίπλα μας κάθε στιγμή, είναι εργαλείο έκφρασης όλων των κοινωνικών ομάδων, είναι τρόπος μη σκέψης πολλών ανθρώπων.
Oπως π.χ. το σύνθημα «Χούντα! Χούντα!», που ακούγεται συχνά-πυκνά στα χρόνια που μεσολάβησαν από την πραγματική χούντα. Ακούστηκε και προχθές έξω από το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών από τους εξαγριωμένους ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων Δ.Χ. Κι όπως αρκετές φορές συμβαίνει με τα συνθήματα, χρησιμοποιούν λέξεις που απλώς ερεθίζουν το θυμικό και όσων τις χρησιμοποιούν και όσων τις ακούν, αφού, στην προκειμένη περίπτωση, αναφέρονται σε μια αλγεινή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας. Ακόμα κι αν δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα στην οποία αναφέρονται.
«...Η ξύλινη γλώσσα κρύβει την επιθυμία του εκφέροντος να προάγει αντίστοιχα την άγνοια, την πρόσληψη λανθασμένης αντιληπτικής εικόνας ή την ακρισία στον αποδέκτη του μηνύματος», σημειώνεται πολύ εύστοχα στην εισαγωγή του βιβλίου. Και να εκμηδενίσει οποιαδήποτε διαδικασία λογικής και διαλόγου, θα προσθέταμε, δύο από τις σοβαρότατες παθογένειες της νεοελληνικής κοινωνίας, για την ύπαρξη των οποίων έχει συμβάλει απολύτως η καταφυγή σε «ξύλινες» επικλήσεις λέξεων εκτός πραγματικότητας, που οδηγούν σε περίκλειστη σκέψη.

Επίσκεψη Σαουδάραβα πρίγκιπα στην Πάφο

Ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Αλ Ουαλίντ Μπιν Ζαγιέντ με την υπερπολυτελή θαλαμηγό του και πολυπληθή συνοδεία στο ξενοδοχείο «Άνασσα» της Πάφου.
O πρίγκιπας Αλ Ουαλίντ Μπιν Ζαγιέντ του βασιλικού οίκου της Σαουδικής Αραβίας, που είναι γνωστός διεθνώς,πέραν του πλούτου του και για τις επενδυτικές του κινήσεις, βρίσκεται σε παραθαλάσσιο θέρετρο της Κύπρου και συγκεκριμένα στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο «Άνασσα», στον κόλπο της Χρυσοχούς της Πάφου,σε μικρή απόσταση από τα «λουτρά της Αφροδίτης» .
Ο πρίγκιπας, σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος», έφθασε στον κόλπο της Χρυσοχούς με την υπερπολυτελή θαλαμηγό του και με πολυμελή συνοδεία συγγενών και συνεργατών του, που υπερβαίνουν τα 40 άτομα.
Η θαλαμηγός του Σαουδάραβα Κροίσου θεωρείται, σύμφωνα με πηγές της Λιμενικής Αστυνομίας Κύπρου, ως το πλέον πολυτελές και ακριβό πλωτό μέσο που έφθασε ποτέ στη θάλασσα της Κυπριακής Δημοκρατίας και μάλιστα εκτιμάται ως ένα από τα πλέον σύγχρονα πλεούμενα παγκοσμίως.
Διαθέτει την τελευταία λέξη της εξέλιξης στον τομέα της τεχνολογίας, ενώ εντυπωσιακή είναι και η πολυτέλεια σε όλους τους εσωτερικούς του χώρους.
Η θαλαμηγός αποτελείται από δύο καταστρώματα με δεκάδες υπερπολυτελείς καμπίνες, καμπίνες προσωπικού και άλλους χώρους για την αναψυχή των προσκεκλημένων της, ενώ πολυάριθμο είναι και το μόνιμο προσωπικό της.
Η εξυπηρέτηση των επιβατών της γίνεται με τη χρήση τριών ταχύπλοων σκαφών που πηγαινοέρχονται από και προς τη θαλαμηγό στο «Άνασσα» .
Οι Σαουδάραβες δεν έκαναν μέχρι χθες την εμφάνισή τους στην περιοχή, αλλά παρέμειναν εντός του ξενοδοχείου.
Στο μεταξύ, η Αστυνομική Διεύθυνση Πάφου έχει λάβει αυξημένα μέτρα φρούρησης της θαλαμηγού και των υψηλών επισκεπτών στην περιοχή του ξενοδοχείου και ευρύτερα.
Οι περιπολίες ήταν πυκνές χθες στην περιοχή, ενώ ιδιαίτερα αυξημένα είναι και τα μέτρα που λαμβάνει το ίδιο το ξενοδοχείο για αποτροπή ανεπιθύμητων καταστάσεων.
Πηγές της Εθιμοτυπίας του Κυπριακού Υπουργείου Εξωτερικών ανέφεραν ότι δεν έχει διευθετηθεί επίσημη επαφή του πρίγκιπα με πολιτειακό αξιωματούχο.
Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πραγματοποίηση κάποιων ανεπίσημων επαφών του Σαουδάραβα Κροίσου με στελέχη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Ο Αλ Ουαλίντ Μπιν Ζαγιέντ είναι 55 ετών και μία από τις διασημότερες προσωπικότητες του αραβικού κόσμου χάρη στον πλούτο αλλά και στην εκκεντρικότητά του.
Ο πρίγκιπας μπορεί να μη διαθέτει ουσιαστική επιρροή στη λήψη των αποφάσεων εντός του βασιλικού οίκου των Σαούντ, όμως η οικονομική του επιφάνεια ...δεν κρύβεται. Εκτός από το πλήθος των μετοχών που διαθέτει σε αμερικανικές επιχειρήσεις, αυτό που τον κάνει ακόμη περισσότερο «υπερήφανο» είναι ο στόλος που διαθέτει σε αέρα και θάλασσα: ένα Βoeing 747, ένα Αirbus321 αλλά και μια θαλαμηγό μήκους 86 μέτρων και άλλο ένα σκάφος στα σκαριά το οποίο θα είναι έτοιμο στο τέλος του έτους και υπολογίζεται ότι θα στοιχίσει τουλάχιστον 500 εκατ. δολάρια.
Πολύ σύντομα η πραγματική «ναυαρχίδα» του Σαουδάραβα πρίγκιπα δεν θα είναι αραγμένη στον Περσικό Κόλπο, αλλά θα βρίσκεται στην άκρη της αραβικής ερήμου και θα «βλέπει» στην Ερυθρά Θάλασσα. Πρόκειται για το «Κingdom Τower», έναν ουρανοξύστη ύψους 1.100 μέτρων που κατασκευάζεται στην Τζέντα.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ




Αναχαίτιση ρωσικών βομβαρδιστικών από καναδικά καταδιωκτικά

Το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι καναδικά μαχητικά αναχαίτισαν δύο ρωσικά βομβαρδιστικά.
Δύο ρωσικά βομβαρδιστικά αναχαιτίστηκαν την Τετάρτη από δύο καναδικά καταδιωκτικά αεροσκάφη κοντά στα καναδικά χωρικά ύδατα, όχι μακριά από την Αρκτική, ανακοίνωσε την Παρασκευή το καναδικό υπουργείο Άμυνας.
«Τα δύο ρωσικά βομβαρδιστικά TU-95 επέστρεψαν στη βάση τους», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο εκπρόσωπος του καναδικού υπουργείου Άμυνας, Τζέι Πάξτον.
«Βρίσκονταν 250 ναυτικά μίλια από το Γκουζ Μπέι στην επαρχία της Νέας Γης (ανατολικά), σε χωρικά ύδατα καναδικών συμφερόντων, συνέχισε.
Από το 2007, πολλά ρωσικά αεροσκάφη αναχαιτίζονται κάθε χρόνο από καναδικά καταδιωκτικά, σύμφωνα με τον Πάξτον.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ελληνοαμερικανοί σε υψηλά αξιώματα

Tου Αθανασιου Ελλις
Στην Αθήνα βρέθηκε το προηγούμενο διήμερο ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ, Ελληνοαμερικανός ναύαρχος, Τζέιμς Σταυρίδης. Είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας αξιωματούχων ελληνικής καταγωγής που έχουν τα τελευταία χρόνια διορισθεί σε κορυφαίες θέσεις που άπτονται της ασφάλειας των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ο επί μια επταετία αρχηγός της CIA, Τζορτζ Τένετ, ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και μετέπειτα αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Τζον Νεγροπόντε, η σύμβουλος του Λευκού Οίκου για την τρομοκρατία, Φράνσις Φράγκος - Τάουνσεντ κ.ά.
Φυσικά, δεν είναι μόνο ο τομέας της ασφάλειας. Πολλοί είναι οι Ελληνοαμερικανοί που έχουν αναλάβει σημαντικά πολιτικά αξιώματα. Από τον Τζορτζ Στεφανόπουλο, που ήταν στενός σύμβουλος του προέδρου Κλίντον, έως κυβερνήτες Πολιτειών, γερουσιαστές και βουλευτές.
Στο ερώτημα κάποιων «τι έκαναν όλοι αυτοί για την Ελλάδα», η απάντηση είναι «πολλά», αλλά τα περισσότερα δεν φαίνονται. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να δηλώνουν δημόσια ότι υποστηρίζουν πολιτικά τη χώρα καταγωγής τους. Ομως, οι ρίζες δεν ξεχνιούνται και οι δεσμοί δεν κόβονται. Είναι χαρακτηριστική η παρότρυνση, που έκανε στα ελληνικά, ο Τζορτζ Τένετ προς τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαν στην έδρα της CIA στις αρχές της δεκαετίας: «Γ.... το στανιό μου, κάντε κάτι για την τρομοκρατία». Πέρα από τη θεσμική πίεση της Ουάσιγκτον, στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε και η αγωνία ενός Ελληνοαμερικανού για το πλήγμα που δεχόταν επί τριάντα χρόνια από τη δράση της 17Ν η γενέτειρά των γονιών του.
Δεν είναι μόνον οι ψήφοι και τα χρήματα των ομογενών. Σε μια σύσκεψη που συγκαλείται στον Λευκό Οίκο, στο Κογκρέσο ή στη CIA, για τις εξελίξεις στην περιοχή μας, ή ακόμη περισσότερο στην ίδια την Ελλάδα, οι υπόλοιποι αξιωματούχοι, ιδιαίτερα οι υφιστάμενοι, συνεκτιμούν το γεγονός ότι ο διευθυντής, ο διοικητής ή ο πρόεδρος μιας επιτροπής, είναι ελληνικής καταγωγής. Πριν από αρκετά χρόνια, στη διάρκεια μιας περιόδου αυξημένης ελληνοτουρκικής έντασης, σε ιδιωτική συζήτηση με τον γράφοντα, Τούρκος αξιωματούχος στην Ουάσιγκτον έλεγε με ύφος που υπέκρυπτε μια αίσθηση απειλής: «Αν δεν είχατε την ελληνοαμερικανική κοινότητα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά...». Είχε δίκιο.

Ας γίνουμε λίγο Γερμανοί

Tης Χριστινας Κοψινη
Τους τελευταίους μήνες έχουμε πει πολλά κι έχουμε σκεφτεί ακόμη περισσότερα για τους Γερμανούς. Ομως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ξέρουν να κάνουν διακοπές χωρίς συμβατικότητες και αναστολές. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Ζωής και Εργασίας, διαθέτουν τον μεγαλύτερο χρόνο διακοπών. Μπορούν να αξιοποιήσουν έως και 40,5 ημέρες κάθε χρόνο. Τη μικρότερη ανάπαυλα έχουν οι Ούγγροι, με 28 ημέρες, αργίες και διακοπές. Στην ίδια έρευνα, οι Ελληνες εμφανίζονται να έχουν περίπου 33 ημέρες άδεια (23 εργάσιμες συν 10,5 αργίες) και να απέχουν ελάχιστα από τη Σλοβενία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία και τη Λεττονία, όπου το σύνολο της άδειας κυμαίνεται από 30 έως 31 ημέρες.
Ομως το πρόβλημά μας δεν είναι ποσοτικό. Αλλα μας λείπουν για να κάνουμε καλές διακοπές. Κι αυτές δεν είναι πάντα συνάρτηση χρημάτων, όσο κι αν το κόστος -που δεν πέφτει ούτε εν μέσω κρίσης (80 ευρώ το δίκλινο στην Αίγινα!)- αποτελεί φρένο για μια τριμελή οικογένεια.
Διακοπές σημαίνει χρόνος και χώρος έξω από τον κύκλο της καθημερινότητας. Κι όμως, πόσο συχνά δεν φορτώνουμε κομμάτια αυτής της καθημερινότητας με τα υπόλοιπα μπαγκάζια των διακοπών. Πόσο συχνά δεν ταυτίζουμε τον λίγο χρόνο των διακοπών με τις δημόσιες σχέσεις που μας ακολουθούν, με τις περιττές συζητήσεις που μας σπαταλούν, με την ατζέντα των θεμάτων που χωρίς να το καταλάβουμε μας επιβάλλεται, καλύπτοντας τους ήχους της φύσης. Ο Ελληνας σπανίως μπορεί να μείνει μόνος στις διακοπές. Να αποσπαστεί από το σύνολο, την ομάδα ή την παρέα. Να τα βρει έστω και λίγο με τον συλλογισμό του. Ακόμη και το βιβλίο, στην πολύβουη παραλία το διαβάζει.
Αυτός ο Αύγουστος είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε λίγο μια ελευθερία αντισυμβατικότητας που έχουμε ξεχάσει. Να απενεργοποιήσουμε το κινητό. Να αφεθούμε σε δραστηριότητες που δεν ακολουθούν ένα μοντέλο συμβάσεων. Αλλά ακόμη κι αν μας αρέσουν οι συμβάσεις, ας τις κάνουμε με τρόπο που να αντλούμε απόλαυση. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε πάντα στους προβλέψιμους χώρους διακοπών. Τουλάχιστον στο θέμα της ποιότητας των διακοπών, ας γίνουμε λίγο Γερμανοί.

Ελλάδα - Τουρκία: ασύμμετρες αντιλήψεις

Του Balkan Devlen*
Κύπρος, Αιγαίο, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Δυτική Θράκη... Αυτές είναι οι «λέξεις - κλειδιά» που ξεπηδούν από τις σελίδες κάθε συγγράμματος για τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις. Οι διενέξεις αυτές είναι ευρέως γνωστές, όπως και οι μεταξύ μας ομοιότητες, που αποτελούν φυσική συνέπεια της συνύπαρξής μας για πέντε αιώνες, σε αυτό που ο Δημήτρης Κιτσίκης ονόμασε «Τουρκο-Ελληνική Αυτοκρατορία». Επειδή είναι γνωστές, λοιπόν, θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε έναν συγκεκριμένο ψυχολογικό παράγοντα που διαμορφώνει σήμερα τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις.
Πρόκειται για το πρόβλημα της ασύμμετρης αντίληψης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Την τελευταία δεκαετία, οι τουρκικές αντιλήψεις για την Ελλάδα ως απειλή μεταβλήθηκαν ριζικά. Παρά την ύπαρξη δυσεπίλυτων προβλημάτων στις μεταξύ μας σχέσεις (Κυπριακό, υφαλοκρηπίδα), η Ελλάδα έπαψε να συγκαταλέγεται στον κατάλογο των απειλών για την τουρκική κυβέρνηση, αλλά και για τον τουρκικό λαό. Οι αιτίες αυτής της «υποβάθμισης» της απειλής είναι δύο:
Πρώτη είναι η αυξανόμενη τουρκική αυτοπεποίθηση στη διεθνή σκηνή, μαζί με τη βελτίωση των διμερών σχέσεων, χάρη στη «διπλωματία των σεισμών», του 1999.
Δεύτερη, είναι η ανάδειξη νέων απειλών και πηγών αστάθειας στα ανατολικά και νότια των τουρκικών συνόρων, όπως η εισβολή στο Ιράκ το 2003, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και η αναβίωση της ρωσικής ισχύος.
Ως αποτέλεσμα των απειλών αυτών, η Τουρκία αποφάσισε να αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, να αντιμετωπίζει το θέμα της υφαλοκρηπίδας ως τεχνικό ζήτημα και όχι ως πολιτικό, αλλά και να δηλώσει -μέσω του πρωθυπουργού Ερντογάν- ότι ο χαρακτηρισμός «Οικουμενικό» για το Πατριαρχείο δεν ενοχλεί την Αγκυρα.
Δεν είμαι, όμως, σίγουρος ότι η ελληνική πλευρά μετάβαλε ανάλογα τις αντιλήψεις της απέναντι στην Τουρκία. Παρότι δεν είμαι ειδικός των ελληνικών πραγμάτων, εκτιμώ ότι η Τουρκία συνεχίζει να καταλαμβάνει σημαντική θέση στις ανησυχίες των Ελλήνων αξιωματούχων και του ελληνικού κοινού. Για το φαινόμενο αυτό ευθύνονται δύο παράγοντες: πρώτον, η Τουρκία είναι μια αναδυόμενη δύναμη, η γειτνίαση με την οποία δεν μπορεί παρά να είναι δύσκολη. Οι Ελληνες ανησυχούν -δικαίως- ότι η ενίσχυση της χώρας μας συνεπάγεται και ενίσχυση των φιλοδοξιών της στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Ουδείς Τούρκος, όμως, ακόμη και ο πιο λυσσαλέος εθνικιστής, δεν καλλιεργεί οράματα εδαφικής κατάκτησης. Δεύτερον, η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν φαίνεται να μοιράζεται τις θέσεις του Δημήτρη Κιτσίκη περί ελληνικότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ετσι, είναι δύσκολο να μεταβληθούν οι επιφυλάξεις ενός λαού για εκείνους που θεωρεί πρώην δυνάστες του.
Η ασύμμετρη φύση της αντίληψης απειλών είναι σημαντική, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις, απογοητεύσεις και αίσθημα προδοσίας αν οι προσδοκίες για βελτίωση των σχέσεων δεν ευοδωθούν. Οπως συμβαίνει και στη ζωή των ανθρώπων, μια υγιής σχέση μεταξύ δύο κρατών απαιτεί και ψυχολογική ισορροπία.
Στις αρχές Ιουλίου βρέθηκα στο όμορφο νησί της Αίγινας για να παρακαθίσω σε συμπόσιο με θέμα που διοργάνωσε το Διεθνές Κέντρο Μελετών της Μαύρης Θάλασσας. Αφού άκουσα με προσοχή τους ομιλητές από τον Καύκασο να μιλούν για τους πολέμους στην περιοχή τους, Ελληνας συνάδελφός μου, μου επεσήμανε ότι τα προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των χωρών μας δεν του φαίνονταν πια τόσο σημαντικά. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αντιληφθούμε πόσο αληθινή είναι αυτή η διαπίστωση.
*Ο Balkan Devlen είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Σμύρνης.

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε Ελληνικης πόλης




Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να τ’ ακούσετε αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε πόλη δεν ονομάζονται μόνο από την πόλη (π.χ. Θεσσαλονίκη – Θεσσαλονικιός) αλλά έχουν και κάποιες ειδικές ονομασίες ανα πόλη οι οποίες έχουν βγει για διαφορετικό λόγο σε κάθε μία.
Ορίστε λοιπόν μερικές απ’ τις πόλεις. Για όποιες άλλες ξέρετε που δεν υπάρχουν, ή ξέρετε κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει εδώ αφήστε σχόλιο.
+ Θεσσαλονίκη – Καρντασια:
Καρντασι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ κοροϊδεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος.
Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη!
+ Έβρος (κυρίως Κομοτηνή) – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι:
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία.... τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ καλείται και Γκάτζος Εξπρές.
+ Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες:
Αυτό συμβαίνει γιατί η πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά ήταν χωριό όλο λάσπες όταν έβρεχε.
+ Κοζάνη – Σούρδοι:
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν την νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
+ Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες:
Αυτοί ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες αλλα γενικά όλη η πολη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες δεν ξέρουμε από που βγαίνει.
+ Ιωάννινα – Παγουράδες:
Λέγονται έτσι γιατί παλιά λέγανε ότι στην λίμνη στα γιάννενα καθρεπτίζοταν το φεγγάρι και οι γιαννιότες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
+ Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα:
Αυτοί λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
+ Βόλος – Αυστριακοί:
Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
(Πηγή: http://www.slang.gr/lemma/show/Austriakoi_5697:Αυστριακοί)
+ Άρτα – Νερατζοκώλιδες:
Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια…
+ Πρέβεζα – Σαρδέλες:
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
+ Αθήνα – Γκάγκαροι:
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του. {gaga στα τούρκικα το ράμφος – Lady gaga that can’t be good for you )
Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο…
Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
+ Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας:
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα Φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη που**να της Φλώρινας… Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες.
+ Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Λέσβος – Γκαζμάδες:
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την στόμα-στόμα παράδοση των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
+ Καστοριά – Τσιρουνιάιδες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Σέρρες – Ακανέδες:
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι)…
+ Πάτρα – Μινάραδες:
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μαλάκας αλλά σε πιο light εκδοχή.
+ Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς:
Σουμπερίτες διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.
+ Αγρίνιο – Βλάχοι:
Έτσι τους αποκαλούν οι μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
+ Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες:
Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
+ Άργος – Πρασάδες:
Ως αντίποινα οι Aναπλιώτες τους έβγαλαν έτσι διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
+ Καβάλα – Ψαροκασέλες:
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
+ Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης:
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
+ Καλαμάτα – Σωματέμπορες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Κόρινθος – Λαΐδες:
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
+ Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους:
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το «κούργιαλος». Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
+ Κως – Μπόχαλοι:
Γιατί στην τοπική διάλεκτο το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
+ Ρόδος – Τσαμπίκοι:
Λόγω τοπικού ονόματος.
+ Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες:
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματα του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.
Πηγή : http://salonicasunitedbitches.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα: http://totefteri.blogspot.com/2010/07/blog-post_3075.html#ixzz0vFE1sJUR

ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ


Το γύρο του κόσμου κάνουν οι νέες προκλήσεις των Σκοπιανών, αυτή τη φορά όχι εις βάρος της Ελλάδας και της Μακεδονίας, αλλά εις βάρος της ομάδας ποδοσφαίρου της Λίβερπουλ. Η αγγλική ομάδα ταξίδεψε μέχρι τα Σκόπια για τον αγώνα της κόντρα στη Ραμποτνίτσκι στα πλαίσια του Europa League της UEFA. Τι κι αν ξοδεύτηκαν εκατομμύρια από τη FIFA για την προβολή αντιρατσιστικών μηνυμάτων αρκετά χρόνια τώρα και πιο πρόσφατα στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής. Οι Σκοπιανοί μόλις είδαν τη Λίβερπουλ να παρατάσσεται στον αγωνιστικό χώρο έχοντας στη σύνθεσή της δύο μαύρους παίκτες, ξέσπασαν σε ρατσιστικό παραλήρημα. Υβριστικά συνθήματα με κύριο θέμα το χρώμα των παικτών της αγγλικής ομάδας, χειρονομίες, παντομίμες και άλλες αθλιότητες περίσσευαν. Οι τηλεοπτικές κάμερες και οι φωτογράφοι απαθανάτησαν τις «απείρου κάλλους» αντιδράσεις της κερκίδας των Σκοπιανών, όπου οι «απόγονοι του Μ. Αλέξανδρου» παρίσταναν τους πιθήκους θίγοντας την καταγωγή των μαύρων ποδοσφαιριστών της Λίβερπουλ. Η ειρωνεία είναι πως η ομάδα τους ηττήθηκε με σκορ 0-2 από τα γκολ που πέτυχε ο μαύρος ποδοσφαιριστής David Ngog. Η UEFA ετοιμάζει νέο πρόστιμο για τους Σκοπιανούς, καθώς το 2003 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία τους είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο 13.000 ευρώ για τις ρατσιστικές αντιδράσεις των οπαδών της κατά των παικτών της εθνικής Αγγλίας και το κάψιμο μιας αγγλικής σημαίας. Αλήθεια οι αυτοαποκαλούμενοι «Μακεδόνες» δεν γνωρίζουν τον όρκο του Μ. Αλέξανδρου;
«…Όλοι οι θνητοί από δω και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Θεωρήστε την Οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής… Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή… Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαψούς και θα ήθελα να μην είστε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι… Τον όρκο που δώσαμε με την σπονδή απόψε κρατείστε τον σαν συμβόλαιο αγάπης».
www.newsblog.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://totefteri.blogspot.com/2010/07/blog-post_1844.html#ixzz0vFC5d0ub

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ









Ο Δήμος Ολύμπου βρίσκεται σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της πατρίδας μας. Με μεγάλη ιστορία, με πολλούς αγώνες, αίμα και ιδρώτα κατακτήθηκε ότι σήμερα βιώνουν και απολαμβάνουν οι κάτοικοί του. Δεν θα κρίνουμε ούτε και ωφελεί να αναφέρουμε την διαδρομή των τελευταίων δεκαετιών. Ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις και βλέπει τις εξελίξεις από τη δική του οπτική πλευρά. Όμως τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τα αυτοδιοικητικά στελέχη που θα ασχοληθούν με τις καλλικρατικές εξελίξεις, να τολμήσουν να οραματιστούν και να πραγματοποιήσουν ό,τι το καλύτερο γι’ αυτόν τον προικισμένο τόπο.

Α. Β.
κάτοικος Λιτοχώρου Ολύμπου

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΡΩΝΙΑΔΗΣ




Ο δήμαρχος Ανατολικού Ολύμπου Διονύσης Αρωνιάδης συνεχίζει την πορεία του στην τοπική αυτοδιοίκηση στα πλαίσια του νέου Καλλικρατικού δήμου Δίου - Ολύμπου, όπου θα δώσει το παρών στις προσεχείς εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Στη φωτογραφία με τον Αποστόλη Λέινα.