Όχι ανασχηματισμός αλλά ‘ανασχισματισμός’ θα έπρεπε να ονομάζεται η κυβερνητική αναδόμηση (για να είμαστε συνεπείς με τον ξεχασμένο ανδρεοπαπανδρεϊκό όρο) την οποία επεχείρησε ο Πρωθυπουργός τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης. Ανα-σχισματισμός, γιατί χαρακτηρίστηκε από δύο βαθύτατα σχίσματα.Το σχίσμα του πρωθυπουργικού ‘πολιτεύεσθαι’ και ‘κυβερνείν’ του Γιώργου από την αντίστοιχη άσκηση της κυβερνητικής προεδρίας όπως τη γνωρίσαμε κατά το διάστημα που στο τιμόνι της χώρας βρισκόταν ο πατέρας του. Τότε που ο Ασημάκης Φωτήλας απολυόταν από υφυπουργός Εξωτερικών εν πτήσει, ενώ τώρα η ανακοίνωση του ανασχηματισμού καθυστερούσε μέχρι να προσγειωθεί το αεροπλάνο της Λούκας Κατσέλη.
Αλλά και το δεύτερο σχίσμα, αυτό που σηματοδοτείται από το νέο, πολυπληθέστατο, κυβερνητικό σχήμα, σε σχέση με τις προ έτους δεσμεύσεις του Γιώργου για ευέλικτα και ολιγομελή υπουργικά συμβούλια. Το σχίσμα του Γιώργου Παπανδρέου από τον ίδιο του τον εαυτό. Από τον πολιτικό που πρέσβευε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και το opengov, για να καταλήξουμε σε λιγότερο από έναν χρόνο στο, κατά τα φαινόμενα, πλέον δυσυντόνιστο κυβερνητικό σχήμα της τελευταίας δεκαετίας.
Ένα σχήμα που ανεβαίνοντας ασθμαίνον την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης, εξηγεί γιατί ο πρωθυπουργός προχώρησε νύκτωρ στη συγκρότηση της νέας κυβέρνησής του. Στοχεύοντας αρχικά στην ανακοίνωση του ανασχηματισμού σε μία πιο λογική ώρα της Δευτέρας, είδε, την Κυριακή, πολλά από τα κορυφαία στελέχη του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου να τού αρνούνται τη συμμετοχή τους στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου (προφανώς φοβούμενα να εκτεθούν στη λαϊκή ψήφο, η οποία είναι πολύ πιθανόν να εκπέμψει ηχηρά αντι-μνημονικά και αντι-πασοκικά μηνύματα).
Περιμένοντας να προσγειωθεί η Λούκα, οι ώρες περνούσαν και όταν ο Πρωθυπουργός αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχαν τα περιθώρια για ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος την Τρίτη, καθώς την Τετάρτη θα είχαμε παραδόσεις-παραλαβές και την Πέμπτη έπρεπε οι νέοι υπουργοί να ανέβουν στη ΔΕΘ –έστω και στοιχειωδώς ενημερωμένοι για τα νέα τους χαρτοφυλάκια- έβγαλε νύχτα τον Πεταλωτή να κάνει τις ανακοινώσεις.
Να ανακοινώσει δηλαδή την επιστροφή του σιμητικού ΠΑΣΟΚ στο τιμόνι της χώρας. Εκείνου δηλαδή του ‘εκσυγχρονιστικού’ πασοκικού μπλοκ που αποδοκιμάστηκε πανδήμως στις εκλογές του 2004. Αλλά αυτό ουδόλως φαίνεται να απασχολεί τον πρωθυπουργό, μιας και τη χώρα την κυβερνά ουσιαστικά η τρόικα, οπότε ελάχιστη σημασία έχουν τα ονόματα και οι πολιτικές χροιές των εκτελεστικών της οργάνων, που συγκροτούν τη νέα κυβέρνηση.
Μία κυβέρνηση που ανεβαίνει στη συμπρωτεύουσα, με τους αμέτρητους υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς της να προσέρχονται αμήχανοι, πλημμελώς ενημερωμένοι και έμπλεοι εσωκομματικών ισορροπιών και σιμητικών καταλοίπων, στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Αυτού του κορυφαίου οικονομικού και πολιτισμικού θεσμικού γεγονότος που παλαιότερα σηματοδοτούσε τις κατευθύνσεις για τον αναπτυξιακό σχεδιασμό και την αναδιάρθρωση του εκάστοτε κυβερνητικού προγράμματος, τόσο σε επίπεδο στόχων, όσο και σε επίπεδο προσώπων.
Τότε, τη δεκαετία του 80 που ο Ανδρέας προσέδιδε μυθικές διαστάσεις στην πολιτική επικοινωνία, με τις συνεντεύξεις του από τη θρυλική ‘Ρέμβη’ καθώς και αργότερα, στις 11 Σεπτέμβρη 1995, όταν από το βήμα της ΔΕΘ απέπεμπε τον Σημίτη από την κυβέρνησή του, λόγω της ιδιωτικοποίησης των ναυπηγείων. Τον Σημίτη, με του οποίου την κυβέρνηση –άρα και την πολιτική- ο Γιώργος ανέβηκε στην εφετινή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Ο Χρίστος Χ. Λιάπης είναι γιατρός. Υποψήφιος Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου