Το σύμβολο @ είναι διεθνές -- το χρησιμοποιούν ακόμα και σε χώρες που οι
γλώσσες τους, π.χ. τα αραβικά ή τα γιαπωνέζικα, δεν χρησιμοποιούν το
λατινικό αλφάβητο. Σε κάθε γλώσσα, όμως, το σύμβολο έχει διαφορετική
ονομασία και οι περισσότερες είναι πολύ πιο εύστοχες από την ελληνική.
Πρώτα απ' όλα, πώς προέκυψε αυτό το σύμβολο; Η επικρατέστερη ως τώρα άποψη
έλεγε ότι το @ είναι η καλλιγραφική γραφή της λατινικής πρόθεσης ad, που
σημαίνει «προς». Πρόσφατα, ένας ιταλός καθηγητής υποστήριξε ότι το σύμβολο
το χρησιμοποιούσαν ήδη πριν από 500 χρόνια οι έμποροι της Φλωρεντίας, οι
οποίοι έγραφαν έτσι, με καλλιγραφικό τρόπο, ένα κεφαλαίο Α. Τι σήμαινε
αυτό το Α; Ήταν το αρχικό της λέξης amphora, του αμφορέα δηλαδή, που
χρησιμοποιούσαν ακόμα εκείνο τον καιρό στη Μεσόγειο σαν μέτρο μέτρησης
βάρους ή όγκου για σιτηρά ή υγρά.
Όποια κι αν είναι η προέλευσή του, το σύμβολο υιοθετήθηκε στη βόρεια
Ευρώπη με τη σημασία «προς» και έκτοτε συνηθίζεται να μπαίνει μπροστά από
τιμές (π.χ. 20 packs @ 2.30), γι' αυτό και η επίσημη ονομασία του στα
αγγλικά είναι εμπορικό «προς» (commercial 'at') και διαβάζεται σαν 'at'.
Λόγω της χρήσης του σε εμπορικές εφαρμογές, ενσωματώθηκε σύντομα (από
το 1880 περίπου) στο κλαβιέ των γραφομηχανών και, αργότερα, σε όλα τα
πληκτρολόγια ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σε καθημερινή χρήση μπήκε με τη
διάδοση του Ίντερνετ, αφού ήδη από το 1972 χρησιμοποιείται στις
ηλεκτρονικές διευθύνσεις ανάμεσα στο όνομα του χρήστη και τον διαδικτυακό
χώρο που φιλοξενεί το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του.
Από τον καιρό που μπήκε στην καθημερινή γλώσσα, άρχισε να παίρνει και
διάφορες περίεργες ονομασίες, όπως:
«ουρά της μαϊμούς» (Ολλανδία),
«η προβοσκίδα του ελέφαντα / ουρά γουρουνιού(?)» (Δανία),
«το πόδι της γάτας / το κανελόψωμο / άλφα με προβοσκίδα(?)» (Σουηδία),
«γατοουρά» (Φιλανδία),
«σκουληκαντέρα / σκουλήκι / κάμπια» (Ουγγαρία),
«σκυλάκι» (Ρωσία),
«σαλιγκάρι» (Γαλλία)
«το ποντικάκι» (Κίνα)
«το σκουλήκι / η κάμπια» (Ουγγαρία)
«το αυτί» (Αραβικά έθνη/Γερμανία/Τουρκία)
«το τρελλό "α"» (Σερβία)
«το κοχύλι (?)» (Ιταλία)
και το πολύ πετυχημένο εβραϊκό «στρούντελ».
Σε μερικά (αυτά με το ?) οι απόψεις ανάμεσα στους μή αυτόχθονες διίστανται ...
Νομίζω ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξαμε το ίδιο επινοητικοί. Aκου εκεί
«παπάκι» (ναι αυτό που πάει στη ποταμιά ...).
γλώσσες τους, π.χ. τα αραβικά ή τα γιαπωνέζικα, δεν χρησιμοποιούν το
λατινικό αλφάβητο. Σε κάθε γλώσσα, όμως, το σύμβολο έχει διαφορετική
ονομασία και οι περισσότερες είναι πολύ πιο εύστοχες από την ελληνική.
Πρώτα απ' όλα, πώς προέκυψε αυτό το σύμβολο; Η επικρατέστερη ως τώρα άποψη
έλεγε ότι το @ είναι η καλλιγραφική γραφή της λατινικής πρόθεσης ad, που
σημαίνει «προς». Πρόσφατα, ένας ιταλός καθηγητής υποστήριξε ότι το σύμβολο
το χρησιμοποιούσαν ήδη πριν από 500 χρόνια οι έμποροι της Φλωρεντίας, οι
οποίοι έγραφαν έτσι, με καλλιγραφικό τρόπο, ένα κεφαλαίο Α. Τι σήμαινε
αυτό το Α; Ήταν το αρχικό της λέξης amphora, του αμφορέα δηλαδή, που
χρησιμοποιούσαν ακόμα εκείνο τον καιρό στη Μεσόγειο σαν μέτρο μέτρησης
βάρους ή όγκου για σιτηρά ή υγρά.
Όποια κι αν είναι η προέλευσή του, το σύμβολο υιοθετήθηκε στη βόρεια
Ευρώπη με τη σημασία «προς» και έκτοτε συνηθίζεται να μπαίνει μπροστά από
τιμές (π.χ. 20 packs @ 2.30), γι' αυτό και η επίσημη ονομασία του στα
αγγλικά είναι εμπορικό «προς» (commercial 'at') και διαβάζεται σαν 'at'.
Λόγω της χρήσης του σε εμπορικές εφαρμογές, ενσωματώθηκε σύντομα (από
το 1880 περίπου) στο κλαβιέ των γραφομηχανών και, αργότερα, σε όλα τα
πληκτρολόγια ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σε καθημερινή χρήση μπήκε με τη
διάδοση του Ίντερνετ, αφού ήδη από το 1972 χρησιμοποιείται στις
ηλεκτρονικές διευθύνσεις ανάμεσα στο όνομα του χρήστη και τον διαδικτυακό
χώρο που φιλοξενεί το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του.
Από τον καιρό που μπήκε στην καθημερινή γλώσσα, άρχισε να παίρνει και
διάφορες περίεργες ονομασίες, όπως:
«ουρά της μαϊμούς» (Ολλανδία),
«η προβοσκίδα του ελέφαντα / ουρά γουρουνιού(?)» (Δανία),
«το πόδι της γάτας / το κανελόψωμο / άλφα με προβοσκίδα(?)» (Σουηδία),
«γατοουρά» (Φιλανδία),
«σκουληκαντέρα / σκουλήκι / κάμπια» (Ουγγαρία),
«σκυλάκι» (Ρωσία),
«σαλιγκάρι» (Γαλλία)
«το ποντικάκι» (Κίνα)
«το σκουλήκι / η κάμπια» (Ουγγαρία)
«το αυτί» (Αραβικά έθνη/Γερμανία/Τουρκία)
«το τρελλό "α"» (Σερβία)
«το κοχύλι (?)» (Ιταλία)
και το πολύ πετυχημένο εβραϊκό «στρούντελ».
Σε μερικά (αυτά με το ?) οι απόψεις ανάμεσα στους μή αυτόχθονες διίστανται ...
Νομίζω ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξαμε το ίδιο επινοητικοί. Aκου εκεί
«παπάκι» (ναι αυτό που πάει στη ποταμιά ...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου