Ο ρόλος της Κίνας Η Κίνα ευελπιστεί να χρησιμοποιήσει την οικονομική δύναμή της προκειμένου να πειστεί η Πιονγιάνγκ να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της εξαμερούς. Πέρα από αυτό, όμως, είναι μάλλον απίθανο να «μαλώσει» δημοσίως το Πεκίνο το καθεστώς του Κιμ. Το αποτέλεσμα αυτής της απροθυμίας είναι ότι ενισχύεται η δύναμη της αρχηγικής οικογένειας. Προτεραιότητα για το Πεκίνο έχει η διατήρηση κλίματος σταθερότητας στη Βόρεια Κορέα, δεδομένου ότι τυχόν κατάρρευση της χώρας θα οδηγούσε σε κύμα προσφύγων προς την Κίνα. Η Κίνα ανησυχεί επίσης ότι μια βίαιη αλλαγή του καθεστώτος ενδεχομένως θα οδηγούσε σε βελτίωση των σχέσεων του Βορρά με τον Νότο ( Σεούλ) και ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος που η Κίνα, μετά τον θάνατο του σημερινού ηγέτη της Πιονγιάνγκ, Κιμ Γιονγκ-ιλ, η Κίνα θα συνεχίσει να στηρίζει τον ηγέτη της επιλογής του. Το Πεκίνο ελπίζει ότι η αύξηση των οικονομικών ανταλλαγών θα βοηθήσει τον μετριασμό του θυμού του καθεστώτος της Βορείου Κορέας και θα βελτιώσει τη ζωή αρκετών πολιτών που ζουν πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας.
THE INDEPENDENTΗ εκπαίδευσηΗ πολιτική της νέας κυβέρνησης στη Βρετανία πάνω σε θέματα εκπαίδευσης είναι απλή: ας δώσουμε μεγαλύτερη ελευθερία στα σχολεία. Μεταξύ άλλων επιδιώκεται η μετατροπή των δημόσιων σχολείων σε ανεξάρτητες ακαδημίες, οι οποίες θα αποδεσμευτούν από τον έλεγχο των τοπικών συμβουλίων. Παράλληλα θα ενθαρρυνθούν οι γονείς, οι κοινωνικοί επιχειρηματίες και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα να στήσουν τα δικά τους σχολεία και να τα λειτουργούν με τον τρόπο που θεωρούν καταλληλότερο. Η απελευθέρωση με αυτόν τον τρόπο της εκπαίδευσης ηχεί όμορφα στ’ αυτιά των πολιτών και δεν είναι κάτι δύσκολο. Οι Εργατικοί έχουν αφήσει πίσω τους θετική εικόνα για το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα, ειδικότερα στο σκέλος της εξεύρεσης κονδυλίων και πηγών. Ομως η επιμονή τους να ελέγχουν τις μαθητικές τάξεις από το Γουάιτχολ υπήρξε ολέθρια πράξη, αποθάρρυνε τους καθηγητές και εντέλει έβλαψε την εκπαίδευση των παιδιών. Το επιχείρημα να μπορούν τα σχολεία να αποφασίζουν για το ήθος, να αποκλίνουν από το επίσημο πρόγραμμα σπουδών και να αναζητούν ικανούς δασκάλους που θα αμείβονται καλά ακούγεται θαυμάσιο.
DWΕιδικός φόροςΘετικά αξιολογεί ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τιμ Γκάιτνερ, τον μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης, εκφράζει, ωστόσο, ανησυχία για τη συμπεριφορά των αγορών που δεν φαίνεται να έχουν πεισθεί για την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων. Στο μεταξύ, σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη Γερμανία φαίνεται να οδηγείται η Βρετανία, με αφορμή την επιβολή ειδικού φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές. Η Γερμανία επιμένει πως ο φόρος θα πρέπει να διοχετεύεται σ’ ένα ειδικό ταμείο που θα καλύπτει τραπεζικές κρίσεις, ενώ η Βρετανία και η Γαλλία θέλουν να εντάξουν τα έσοδα από τον ειδικό φόρο στα κρατικά ταμεία. Θέμα ηθικής τάξης επικαλείται ο Τζορτζ Οσμπορν, που εκτιμά πως ένα ειδικό ταμείο για τη διάσωση των τραπεζών ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά τη μελλοντική συμπεριφορά τους, οδηγώντας εκ νέου σε κερδοσκοπικά παιχνίδια, ανάλογα με εκείνα που προκάλεσαν την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση πριν από δύο χρόνια. Αξιωματούχοι στο Βερολίνο εκτιμούν ότι Βρετανία και Γαλλία προσβλέπουν στα έσοδα από τον τραπεζικό φόρο για τη μείωση του ελλείμματός τους.
LE MONDEΑλλαγή στο κλίμαMέχρι σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση εμφανίζεται στη διεθνή σκηνή ως πρωτοπόρος στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών. Η Ευρώπη ήθελε πάντα να αποτελεί το παράδειγμα. Πότε «κοινωνικό μοντέλο» και πότε λάτρης του περιβάλλοντος. Με την υιοθέτηση του πακέτου για την ενέργεια και το κλίμα τον Δεκέμβριο του 2008, δεσμεύτηκε να μειώσει κατά 20% τις εκπομπές αερίων ώς το 2020 και μάλιστα ήθελε να δώσει ένα καλό μάθημα στις ΗΠΑ, δείχνοντας στις αναπτυσσόμενες χώρες τι θα ’πρεπε να κάνουν για να ανταποκριθούν στις ιστορικές ευθύνες τους. Την επομένη της Κοπεγχάγης, τα 27 κράτη–μέλη κατάλαβαν ότι η αρετή δεν αποδίδει. Και δυστυχώς, η οικονομική κρίση φαίνεται να απαιτεί αλλαγή συμπεριφοράς. Ηταν η Γερμανία αυτή που στις 25 Μαρτίου ζήτησε «πάγωμα» στις προσπάθειες κατά των κλιματικών αλλαγών. Αυτή η θέση προς το παρόν έχει περάσει σε χώρες, όπως η Πολωνία και η Ιταλία. Το γεγονός ότι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη αλλάζει τους τόνους, σημαίνει ότι αλλάζει και το παιγνίδι και μαζί του αμβλύνεται η όλη προσπάθεια μείωσης των εκπομπών αερίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου