Πρέπει να είναι πρωτόγνωρος ο τρόπος με τον οποίο ο Φίλιππος Συρίγος ξεφτιλίζει όλο το σύστημα και την μασονία του μπάσκετ νομίζοντας όμως ότι κάνει το αντίθετο!!!
Θέλει να εκθειάσει τον φίλο του Γ.Βασιλακόπουλο και δείτε τι μεθόδους χρησιμοποιούσαν στο μπάσκετ τους οποίους οι ίδιοι θεωρούσαν φυσιολογικούς!
Είναι συλλεκτική ομολογία:
"Η πρωταθλήτρια Ευρώπης εθνική μας ομάδα μπάσκετ αντιμετωπίζει στο πλαίσιο του προολυμπιακού τουρνουά την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία των Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Ντίβατς, Πάσπαλιε, Βράνκοβιτς. Ο Κώστας Πολίτης στην προσπάθειά του να περιορίσει τον μεγάλο Πέτροβιτς, δοκιμάζει μια καινοτομία: αναθέτει το μαρκάρισμά του στον Φάνη Χριστοδούλου, και έτσι απειλεί με ανατροπές στη σκακιέρα.
Οι Γιουγκοσλάβοι δείχνουν προς στιγμήν να
έχουν πρόβλημα, αλλά ο πολωνός διαιτητής Ζιχ τούς βοηθάει να το ξεπεράσουν, σφυρίζοντας τρία συνεχόμενα φάουλ στον Χριστοδούλου, μέσα σε μόλις 5 λεπτά! Ο Γ. Βασιλακόπουλος, ήδη αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ελληνικού μπάσκετ, κάθεται στις θέσεις των επισήμων και αφρίζει από το κακό του. Το ματς τελικά χάνεται, γιατί, εκτός των άλλων οι «Γιούγκοι» ήταν ισχυρότεροι, αλλά αυτό το τελευταίο καθόλου δεν ηρεμεί τον έλληνα παράγοντα, που με το σφύριγμα της λήξης ορμάει στον Ζιχ.
«Αυτό που έκανες σήμερα, να ξέρεις ότι θα το πληρώσεις ακριβά», του λέει και συνοδεύει τα λόγια του με μια χειρονομία που μεταφράζεται σε «θα με θυμηθείς...» Από εκείνο το επεισόδιο πέρασαν κάποιοι μήνες, όταν ο τότε πανίσχυρος γραμματέας της FIBA Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς ήλθε στην Αθήνα καλεσμένος της επιτροπής που διεκδικούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Το βράδυ της επίσημης δεξίωσης, ο Στάνκοβιτς έλαβε ένα φάκελο που είχε μέσα μια εφημερίδα, στις παραθλητικές στήλες της οποίας υπήρχε φωτογραφία με τον Ζιχ ανεβασμένο πάνω σε ένα τραπέζι, στο κέντρο «Ακρόαμα» να γλεντάει τρελά μετά από έναν νικηφόρο διεθνή αγώνα του Αρη, στον οποίο ήταν αυτός διαιτητής!
Οταν ο Στάνκοβιτς είδε τη φωτογραφία γούρλωσε τα μάτια του από την έκπληξη και αμέσως μετά έδωσε την εφημερίδα σε κάποιο συνοδό του, να τη φυλάξει... Εκείνη η φωτογραφία κράτησε τον Ζιχ περίπου ένα χρόνο έξω απ' όλες τις διεθνείς διοργανώσεις, αλλά σχεδόν κανείς δεν ήξερε το γιατί. Οχι όμως και ο ίδιος, γι' αυτό την άνοιξη του 1990, ύστερα από έναν ευρωπαϊκό τελικό στη Φλωρεντία, δεν δίστασε να στείλει μήνυμα στο Βασιλακόπουλο, μέσω ενός δημοσιογράφου, που ο Πολωνός ήξερε ότι ήταν στενός φίλος του έλληνα παράγοντα.
«Θέλω να του πεις πως για ό,τι έγινε το λάθος ήταν δικό μου. Ζητώ συγνώμη, αλλά και μια ευκαιρία για να επανορθώσω». Αυτό ήταν το μήνυμα του Ζιχ προς τον Βασιλακόπουλο. Ξεκάθαρο, δεν επιδεχόταν παρερμηνείες...
Ο Πολωνός συνέχισε απρόσκοπτα τη διεθνή του καριέρα, αλλά κατά μία περίεργη σύμπτωση πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια μέχρι να ξανασφυρίξει αγώνα της εθνικής μας ομάδας. Η «μεγάλη συνάντηση» έγινε στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 1995, στην Αθήνα, με αντίπαλο της Εθνικής μας την Ισπανία. Το ματς ήταν τεράστιας σημασίας, γιατί ο νικητής όχι μόνο θα έμπαινε στην τετράδα και στη μάχη των μεταλλίων, αλλά ταυτόχρονα θα κέρδιζε και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας.
Πριν το ματς όλα φαίνονταν καλά, μόνο που ο Ζιχ είχε ένα πρόβλημα στο πόδι. Για να το ξεπεράσει και να μη χάσει την ευκαιρία που περίμενε επί 5 χρόνια, έλιωσε στις φυσιοθεραπείες. Οταν μπήκε, πάντως, στο τερέν, έμοιαζε να πετάει. Σε τέτοια φόρμα ήταν! Το ίδιο και ο κροάτης συνάδελφός του, ο Ράντιτς. Το ίδιο και η Εθνική μας, που μετά από κάποιες αρχικές δυσκολίες πήρε παραμάζωμα τους Ισπανούς και έτσι εξασφάλισε την πρώτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες!
Στην ένδοξη πορεία του ελληνικού μπάσκετ από το '87 και μετά, οι εμφανείς ήρωες ήταν πολλοί. Πρώτος πρώτος ο Γκάλης, μετά ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Φασούλας, μαζί τους και ο Κ. Πολίτης. Αργότερα ο Σιγάλας, ο Οικονόμου, ο Αλβέρτης και τα τελευταία χρόνια ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης, ο Σοφοκλής και από τη θέση του προπονητή πια, πάλι ο Γιαννάκης.
Τώρα που ο Βασιλακόπουλος αποχώρησε από τη διεθνή σκηνή του αθλήματος, νομίζω ότι ήλθε ο καιρός να γίνει κατανοητή η τεράστια συμβολή που είχε σε αυτό το αθλητικό θαύμα ένας αφανής ήρωας, που μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να μην έβαζε καλάθια, αλλά άνοιγε δρόμους και κρατούσε ένα τεράστιο δίχτυ προστασίας πάνω από ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου