Υπάρχουν εκείνοι που γκρινιάζουν συνεχώς. Κατηγορούν τους πάντες (κυρίως τους πολιτικούς) για όσα λάθη έχουν γίνει. Εχουν δίκαιο σε πολλά, αλλά έχουν άδικο στο κυρίως ζήτημα: διανύουμε μια μεγάλη, σοβαρή και βαθύτατη κρίση. Ομως, αυτό που μας συμβαίνει είναι εξαιρετικό. Το εργαλείο δουλειάς που διαθέτει κάθε κράτος, κοινωνία, επιχείρηση, νοικοκυριό, έχει σπάσει. Δεν λειτουργεί! Πρέπει λοιπόν να συναρμολογήσουμε, χρησιμοποιώντας τα υλικά που μας διαθέτουν οι υπάρχοντες μηχανισμοί, ένα νέο εργαλείο. Το Μνημόνιο δεν είναι το νέο εργαλείο. Είναι το ταμείο που μας δίνει τον χρόνο να στήσουμε τους νέους μηχανισμούς.
Τι πρέπει να κάνουμε; Πολύ απλά, να επανεξετάσουμε ολόκληρο τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα χρήματά μας. Βάλτε, κατ’ αρχήν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Αποφασίστε και συζητήστε με όλους εκείνους που συμμετέχουν στα προσωπικά σας οικονομικά για τον χρόνο που θα απαιτήσουν οι σημαντικές αλλαγές. Για παράδειγμα, μπορείτε αμέσως να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε τα δημόσια μεταφορικά μέσα αντί του Ι.Χ., χρειάζεστε όμως χρόνο για να ταιριάξετε τους χρόνους σας. Σε γενικές γραμμές, μια τόσο σημαντική αλλαγή δεν γίνεται σε διάστημα μικρότερο των 12-16 εβδομάδων. Είναι όμως σωστό ότι πρέπει να βιαστείτε. Οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι από τους δυσκολότερους. Κάπου μεταξύ των αρχών του έτους και τον Οκτώβριο, θα βρεθούμε στον πάτο του βαρελιού. Ισως να έχουμε ήδη πέσει ώς εκεί. Αν αυτό έχει συμβεί, τότε οι επόμενοι μήνες θα καταστήσουν έκδηλο αυτό το άσχημο συναίσθημα ότι σερνόμαστε και τίποτε καλό δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Σκεφθείτε ότι είναι καλύτερο να «σερνόμαστε» στον πάτο, παρά να βυθιζόμαστε συνεχώς.
Το να κόψετε τα πάντα, δεν είναι η σωστή λύση. Οι περισσότεροι από εμάς ιδιαίτερα όσοι εργαζόμαστε σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, πρέπει να παραμείνουμε δημιουργικοί, με πολλή όρεξη για δουλειά και να βελτιώσουμε τις αποδόσεις μας. Κι επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να δουλέψεις περισσότερες ώρες όταν έχεις περάσει τις δέκα, όσο δύσκολο είναι να αυξήσεις τους πελάτες σου όταν οι πωλήσεις πέφτουν κάθετα, ας προσπαθήσουμε να επανυπολογίσουμε τα έξοδά μας.
Ο άλλος βασικός υπολογισμός αφορά την καλύτερη αξιοποίηση όσων έχουμε. Να περιορίσουμε και να ελέγξουμε τους κινδύνους που έχουμε αναλάβει. Να βελτιώσουμε τις αποδόσεις παλαιότερων επενδύσεων και κάθε περιουσιακού στοιχείου. Να επιλέξουμε προσεκτικά (νέους) κανόνες συμπεριφοράς στην κατανάλωσή μας και να είμαστε αυστηροί στην τήρησή τους, ώστε να καταφέρνουμε μια, έστω μικρή αρχικώς, αποταμίευση.
Ακόμη κι αν διορθωθεί το ελληνικό «μας» πρόβλημα, ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει. Η κρίση θα κρατήσει αρκετά χρόνια, ακόμη κι αν γυρίσουμε σε θετικούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ. Ο νέος κόσμος απαιτεί έναν συνεχώς καλύτερο επανυπολογισμό του κόστους της ζωής μας. Οχι μόνον της τρέχουσας. Αλλά και εκείνης που θέλουμε να έχουμε ύστερα από περισσότερα (ή λιγότερα για κάποιους) χρόνια. Κανείς πλέον δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις τύχες του στο κράτος. Πρέπει να αντέξουν οι πλάτες μας, άρα πρέπει να φροντίσουμε το σαμάρι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου