Mε την επιτηδευμένα καθαρή προφορά του ανθρώπου που θέλει να δείξει στους ακροατές του ότι ανήκει στο ανώτατο μορφωτικό επίπεδο, ένας καθηγητής από το Πάντειο έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του ότι δεν είναι σωστό να καταργηθεί το άσυλο, διότι αποτελεί ένα κομμάτι της Ιστορίας μας και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ μικροί για να επεμβαίνουμε τόσο απερίσκεπτα στην Ιστορία! Το πρόβλημα, κατέληξε ο σοφολογιότατος καθηγητής, δεν είναι το άσυλο, αλλά η κατάχρησή του. Δεν είναι πρωτότυπο το επιχείρημά του και, όλως συμπτωματικώς, είναι το ίδιο που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε υποστηρίζει το δικαίωμα των Αμερικανών πολιτών να φέρουν όπλα: δεν είναι σωστό να πάρουμε το πιστόλι από τον πίθηκο, οφείλουμε μάλλον να εξανθρωπίσουμε τον πίθηκο...
Εχω την εντύπωση ότι από την ιστορία της κατάληψης μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με δύο πράγματα. Κατ’ αρχάς, ότι, παρά την αρχική αβελτηρία των αρχών, που είχαν ειδοποιηθεί για τις προθέσεις των παράνομων μεταναστών και θα μπορούσαν να τις έχουν εμποδίσει, εν τέλει η διαχείριση της κρίσης έφερε το ευκταίο αποτέλεσμα. Η απειλή της αστυνομικής επέμβασης απεδείχθη επαρκής, ώστε να μη χρειαστεί πραγματική βία. Αναμφισβήτητα, είναι πολύ καλύτερα έτσι. Γιατί, αλίμονο αν ο νόμιμος κάτοχος της ισχύος πρέπει κάθε φορά να την αποδεικνύει προκειμένου να την επιβάλλει. «Η ισχύς», έλεγε η Θάτσερ, «είναι όπως το να είσαι κυρία. Αν πρέπει να λες στους άλλους ότι είσαι, δεν είσαι».
Η χονδροειδής γκάφα του ΣΥΡΙΖΑ (ακριβέστερα, των γκρουπούσκουλων από τα Εξάρχεια, στα οποία άνοιξε την πόρτα διάπλατα ο κυρ Αλέκος Αλαβάνος και τώρα δεν μπορεί να τα ελέγξει κανένας) να συνδέσει το μεταναστευτικό, ένα ζήτημα στο οποίο η ανοχή του κόσμου έχει εξαντληθεί, με το πανεπιστημιακό άσυλο, είχε όμως και ένα δεύτερο ωφέλημα: βοήθησε να γίνει ευρύτερα κατανοητός ο παραλογισμός του ασύλου, ειδικά στις σημερινές κρίσιμες περιστάσεις. Εξ ου οι αμετροεπείς αντιδράσεις των υποστηρικτών του θεσμού, από τις πομπώδεις περικοκλάδες καθηγητών, που είτε απεχθάνονται την ιδέα να ξεβολευτούν είτε ζουν υπό τον τρόμο των οργανώσεων και προσπαθούν να παρουσιάσουν το άσυλο ως μια ενδιαφέρουσα και διατηρητέα γραφικότητα του συστήματός μας, μέχρι την υστερία ανακυκλωμένων από τα σκουπίδια πολιτικών, που έχουν το θράσος να αμφισβητούν την ελληνικότητα όσων ζητούν κατάργηση του ασύλου.
Ομως, στις σημερινές συνθήκες, με την ελληνική κοινωνία να υποχρεώνεται να προχωρήσει με το ζόρι στην πιο εκτεταμένη και επώδυνη αλλαγή από τη μεταπολίτευση, ο φόβος κάνει όλο και περισσότερους να συνειδητοποιούν πόσο επικίνδυνο είναι το πανεπιστήμιο να εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο σε κάθε λογής τυφλωμένους φανατικούς, τους οποίους εμπνέει μόνον το «γαία πυρί μιχθήτω». Μπορείς να διακινδυνεύσεις να αφήσεις ένα τετράχρονο να παίξει, λ.χ., με τον τρίφτη του τυριού - το πολύ πολύ να γδαρθεί και να κλαίει. Το αφήνεις όμως να παίξει με μια χειροβομβίδα;
Προτιμήσεις είναι αυτέςΣτο μέγαρο της γωνίας Πατησίων και Ηπείρου, όπου μεταφέρθηκαν από τη Νομική οι παράνομοι μετανάστες, οι προστάτες τους (γνωστές μορφές αναρχικών από τα Εξάρχεια) βρήκαν μέσα δύο Αλβανούς τεχνίτες να δουλεύουν. Τους είχε στείλει ο ιδιοκτήτης του μεγάρου για να επισκευάσουν το καλοριφέρ. Αλλά οι προστάτες των μεταναστών, που υποκίνησαν και μεθόδευσαν την κατάληψη, αντιμετώπισαν με καχυποψία τους δύο εργάτες και ζήτησαν την απομάκρυνσή τους με την ενδιαφέρουσα αιτιολογία: «Δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη». Ισως αν ήταν Πακιστανοί να τους έδειχναν εμπιστοσύνη...
Κονφερασιέ για πάνταΣτη Ν.Δ. εκνευρίστηκαν επειδή, μόλις ο Α. Σαμαράς είπε ότι θα καταθέσει τροπολογία για την κατάργηση του ασύλου με τη σημερινή μορφή του, έτρεξε ο πρόεδρος Καρατζαφέρης (ο οποίος το έχει ζητήσει ήδη από το 2008) και κατέθεσε πρώτος σχέδιο νόμου για το ίδιο ζήτημα. Πολύ κακώς εκνευρίζονται! Διότι μπορεί ο Γ. Καρατζαφέρης με το ένστικτο του παιδιού της πιάτσας να διαπρέπει στους ελιγμούς, παραμένει όμως πάντα ένας λαϊκός κονφερασιέ που αυτοσχεδιάζει και στο τέλος βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του.
Πρόσφατο παράδειγμα ήταν η ιδέα του να καλέσει έναν συνθέτη («τον συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών του Πλούταρχου», όπως εξήγησε) και να του αναθέσει τη μελοποίηση δικού του στιχουργήματος με τον τίτλο «Σκεφθείτε ελληνικά». Ιδού η πρώτη στροφή: «Τώρα που ο μισθός έχει μικρότερη αξία / Τώρα που η ζωή μας είναι μες στην καχεξία / Τώρα που διατάζει το ανελέητο μνημόνιο / Ηρθε η ώρα για το ελληνικό δαιμόνιο». Αλλά και πάλι, δεν πέτυχε κάτι παραπάνω παρά να υπενθυμίσει τα όριά του σε όσους τα είχαν ξεχάσει: παραγωγή εκ των ενόντων, τραγική ενορχήστρωση μπουζουξίδικου, γενικώς ένα μίζερο αποτέλεσμα προορισμένο για χαβαλέ σε πάλκο αναψυκτηρίου.
Τι θα έπρεπε να κάνει αν ήθελε να προκαλέσει επικοινωνιακό σεισμό; Πρώτα, έπρεπε το τραγούδι να είναι ραπ και να το ερμηνεύει ο ίδιος αυτοπροσώπως. Φαντασθείτε να ραπάρει ο πρόεδρος, με το καπελάκι του μπέιζμπολ φορεμένο στραβά και βαριά χαϊμαλιά στο στήθος! Φαντασθείτε τον, όπως οι ράπερ, να κάνει με τα δάχτυλα το σήμα της νίκης ανάποδα και να δείχνει ρυθμικά το έδαφος, να πετάει και κανένα «γιόου μαν» πού και πού! Στην παραγωγή θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα πηγαία ταλέντα της κοινοβουλευτικής ομάδας. Θα μπορούσε, λ.χ., το βίντεο κλιπ να ξεκινά με ένα tableau vivant της «Γέννησης της Αφροδίτης» του Μποτιτσέλι -με τον Βάη Αποστολάτο, φυσικά, στον ρόλο της Αφροδίτης- και να εμφανίζονται ακόμη ο Θάνος Πλεύρης με παιδικά Lederhosen, ο Αδωνις ντυμένος Λιονάιντας με πέτσινο βρακί και περικεφαλαία κ.ά.
Αυτό θα ήταν fast trackΗ αρχική πρόθεση των κυβερνητικών αρμοδίων για τη μεταστέγαση των καταληψιών της Νομικής ήταν να μεταφερθούν στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού. Τελικώς, επικράτησε η λύση της μεταφοράς τους σε νεοκλασικό μέγαρο, ιδιοκτησίας του προέδρου γνωστής εταιρείας δημοσκοπήσεων. Είναι κρίμα όμως που δεν προχώρησε η λύση του Ελληνικού. Kατ’ αρχάς, επειδή η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι έδωσε λύση σε δύο προβλήματα ταυτοχρόνως: και στην κατάληψη και στην αξιοποίηση του εγκαταλελειμμένου Ελληνικού. Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηρίξει ότι η «λύση σαμπουάν» (δύο σε ένα) επετεύχθη χάρη στην εφαρμογή της παμπουκείου νομοθεσίας fast track! Επειτα, διότι η μεταφορά των παρανόμων μεταναστών στο Ελληνικό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το σημαντικό πρώτο βήμα για την ικανοποίηση των σκληροπυρηνικών της οικολογίας, που ζητούν τη μετατροπή ολόκληρου του Ελληνικού σε πάρκο. Βέβαια, η πορεία της δημιουργίας του θα ήταν αντίστροφη της κανονικής, αφού πρώτα γίνεται η φύτευση του χώρου και στο τέλος η ανεξέλεγκτη εγκατάσταση παράνομων μεταναστών με ό,τι αυτό συνεπάγεται - αλλά δεν πειράζει. Τέλος, διότι ώς και λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η τοποθεσία όπου βρίσκεται το Ελληνικό λεγόταν Χασάνι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου