Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Το αποτελεσματικό Σχέδιο Β΄
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini. gr
Από χθες άρχισε η γκρίνια για τα μέτρα έκτακτης ανάγκης που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Κατανοητό, διότι δεν τα είχαμε συνηθίσει, και ίσως επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι η κρίση είναι ένα κόλπο των καναλιών για να κερδίσουν θεαματικότητα ή μια αρπαχτή των καπιταλιστών για να βγάλουν παραπάνω λεφτά.
Η γκρίνια έχει δύο πτυχές. Από τα δεξιά χαρακτηρίζονται αναποτελεσματικά και από τα αριστερά άδικα. Κάποιοι θεωρούν ότι η φορολόγηση των μερισμάτων και των bonus των τραπεζικών στελεχών θα πλήξει τις επενδύσεις. Θεωρητικά αυτό είναι σωστό, στην πράξη όμως δεν είδαμε να τρέχει η υφήλιος για να επενδύσει στην Ελλάδα όταν ο κ. Αλογοσκούφης κατήργησε την φορολογία των μερισμάτων. Αλλά και οι περί αδικίας βολές θεωρητικά είναι σωστές. Υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν και βγάζουν τα λεφτά τους, οπότε δικαίως παίρνουν το επίδομα παραγωγικότητας. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το παίρνουν όλοι. Για παράδειγμα, έξοδα κίνησης παίρνουν και οι επιθεωρητές Εργασίας που τρέχουν για ελέγχους στις επιχειρήσεις, τα παίρνουν όμως και οι υπάλληλοι του υπουργείου Απασχόλησης στην Αθήνα, που δεν ξεμυτίζουν από το γραφείο τους. Αυτό είναι μια αδικία που πρέπει να εκλογικευτεί. Εξοδα κίνησης πρέπει να παίρνουν μόνο αυτοί που... κινούνται.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι φέτος δεν υπάρχει ο χρόνος για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι των επιδομάτων. Δυστυχώς, οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν νοιάζονται για την οικονομία, κοιτούν μόνο τους αριθμούς. Εξαιτίας της πίεσης, τα μέτρα έπρεπε να είναι δραστικά, οπότε εκ των πραγμάτων δεν είναι όλα δίκαια ούτε είναι όλα αποτελεσματικά. Η μόνη χονδροειδής δικαιοσύνη που θα μπορούσε να απονεμηθεί είναι κάποια εισοδηματικά κριτήρια. Αυτό όμως δεν λύνει το βασικό πρόβλημα. Αυτό είναι η αναποτελεσματικότητα του Δημοσίου, ακόμη και στο να πληρώνει ορθολογικά τους υπαλλήλους του.
Γι’ αυτό απαιτείται να προχωρήσει άμεσα το Σχέδιο Β΄. Αυτό έχει να κάνει με τη συνολική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, την αποκέντρωση και τη μείωση του κράτους, τις συγχωνεύσεις δημοσίων οργανισμών, την καταλογογράφηση και τον επαναπροσδιορισμό των επιδομάτων και άλλα πολλά. Για παράδειγμα: μέχρι το 2004 υπήρχαν τρεις φορείς του Δημοσίου που ασχολούνταν με τα ακίνητά του. «Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου», «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα», Γενική Γραμματεία Ολυμπιακής Αξιοποίησης». Το 2005 προστέθηκε και η «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.». Εχουμε δηλαδή τέσσερις οργανισμούς να κάνουν το ίδιο πράγμα και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δεν εκμεταλλευόμαστε τις οικονομίες κλίμακας (πληρώνουμε επί τέσσερα για την ίδια δουλειά) είναι κυρίως ότι ο ένας μπλέκει στα πόδια του άλλου και τελικά τα ακίνητα του Δημοσίου ρημάζουν ή τα εκμεταλλεύονται αετονύχηδες.
Οι συγχωνεύσεις αυτών των οργανισμών χρειάζονται χρόνο, αλλά το σημαντικό είναι να μη χάσουμε το δάσος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων προσέχοντας το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας. Τομές όπως το σχέδιο «Καλλικράτης», ο εκλογικός νόμος, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η αξιολόγηση των πανεπιστημίων κ.λπ. πρέπει να προχωρήσουν. Τέτοιες τομές δεν θα κάνουν την Ελλάδα παράδεισο, αλλά θα εξασφαλίσουν ότι δεν θα ξαναζήσουμε τη σημερινή κόλαση.
WWW.KATHIMERINI.GR

Δεν υπάρχουν σχόλια: